به گزارش مسیر اقتصاد کشاورزی یا کشت دیم به کشت کل محصولات کشاورزی با اتکا به بارندگی و بدون آبیاری گفته می شود. این نوع کشت بیشتر به عنوان نوعی از معیشت کشاورزی محسوب می شود و در مناطقی که کمبود رطوبت خاک از رشد محصولات آبی چون برنج، نیشکرجلوگیری می کند، رواج دارد.
انواع کشت دیم در هندوستان
کشاورزی دیم در هندوستان بسته به میزان بارندگی به سه قسمت تقسیم می شود:
۱- دیم کاری در مناطق خشک (Dry farming): که میزان بارندگی در این مناطق سالانه کمتر از ۷۵۰ میلی متر است و تولید محصولات کشاورزی بدون آبیاری صورت می گیرد و در این مناطق رشد محصولات کشاورزی کمتر از ۲۰۰ روز در سال است.
۲- دیم کاری در مناطق نیمه خشک (Dryland farming): که میزان بارندگی بالایی ۷۵۰ میلی متر در سال است.
۳- دیم کاری از نوع (Rainfed farming): که میزان بارندگی بالای ۱۱۵۰ میلی متر است و شانس خرابی محصولات کشاورزی در آن پایین تر است.
مناطق دیم با بارش های اندک و بدون وقفه مشخص می شوند که امکانات آب شرب قابل اطمینانی ندارند. این نوع کشاورزی برای اقتصاد هند از اهمیت بسزایی برخوردار است؛ بدین جهت که بیشتر محصولات کشاورزی همچون غلات و حبوبات، دانه های روغنی و پنبه در این مناطق رشد می کنند. مناطق دیم کاری بارندگی بین ۵۰۰ تا ۱۲۰۰ میلیمتر را دریافت می کنند.
کشت دیم در ۷۵ درصد اراضی زراعی هندوستان
هر چند تولید محصول کشاورزی به دلیل وابستگی شدید به بارش در مناطق دیم نسبتا دشوار است اما از حدود ۱۴۳ میلیون هکتار زمین زراعی در هند، ۷۵ درصد آن، یعنی چیزی حدود ۱۰۸ میلیون هکتار آن به کشت دیم اختصاص پیدا کرده است.
نخود، عدس، خردل، کلزا، ارزن از جمله محصولاتی هستند که در هند به زیر کشت دیم می روند. همچنین ۸۰ درصد ذرت، ۹۵ درصد حبوبات، ۷۵ درصد دانه های روغنی، ۷۰ درصد پنبه، ۳۰ درصد گندم و ۶۶ درصد برنج هند نیز در مناطق تحت پوشش کشت دیم تولید می شوند.
اهمیت اقتصادی بالای کشت دیم برای اقتصاد هند
رشد کشاورزی(کشت) دیم وضعیت اقتصادی کشاورزان را بهبود بخشیده و به از بین بردن فقر در هندوستان کمک شایانی کرده است. به همین دلیل کشت دیم از اهمیت فراوانی برای این کشور برخوردار است.
همچنین به دلیل افزایش جمعیت هندوستان و نیاز به تامین امنیت غذایی در این کشور، کشت دیم نقش فراوانی در این زمینه ایفا کرده است؛ به طوری که به نوسانات تولید غلات پایان داده، به خودکفایی و صادارت پنبه رونق بخشیده و از واردات دانه های روغنی و خروج ارز این کشور جلوگیری کرده است.
اراضی دیم میزان تولید علوفه برای دام، حبوبات، روغن زیتون و پنبه را نیز افزایش داده است و به خودکفایی در این بخش ها کمک کرده است. همین امر رشد اقتصادی بسیاری از مناطق هند را به کشاورزی وابسته نموده و از گرسنگی و سوء تغذیه در بسیاری از مناطق فقیر هند ممانعت کرده است.
چالش های کشاورزی دیم در هند
با این وجود سرمازدگی، فرسایش خاک، زمین های کوچک و غیریکپارچه، کمبود بازار، خرابی محصولات کشاورزی، کمبود زیر ساخت ها، عدم بازاریابی محصولات کشاورزی، عدم کاشت ارقام مقاوم به خشکی و با بازدهی بالا، استفاده از وسایل کشاورزی محلی و عدم آموزش کشاورزان، کشت دیم در هندوستان را با چالشی جدی مواجه کرده است.
به نظر می رسد با استفاده از ارقام اصلاح شده، جمع آوری آب باران در مناطق خشک و مدیریت آبخیزداری، بتوان علاوه بر توسعه کشت دیم در اراضی مطلوب دیگر، اراضی تخریب شده را بازسازی و به کشت محصولات کشاورزی اختصاص داد. همچنین حفاظت از خاک و باورری آن به وسیله خاک ورزی حفاظتی و آبیاری تکمیلی می تواند تولید محصولات کشاورزی را افزایش بدهد.
منبع: krishijagran
