۰۹ فروردین ۱۴۰۳

رهبر معظّم انقلاب: علاج برون رفت از مشکلات کشور «اقتصاد مقاومتی» است.

شناسه: ۱۰۴۵۱۶ ۱۷ آذر ۱۳۹۸ - ۱۴:۰۰ دسته: انرژی کارشناس: سید حسن محفوظی
۰

گسترش صنعت پتروشیمی سنگاپور به منظور تولید ارزش افزوده از نفت و گاز، از دهه ۷۰ میلادی آغاز شد. توسعه زیرساخت‌های مورد نیاز این صنعت در جزیره جورانگ و جذب سرمایه‌گذاری خارجی سبب شد که این منطقه به عنوان مرکز صنایع نفتی و پتروشیمی مطرح شود. همچنین حمایت دولت از صنعت پتروشیمی و تکمیل زنجیره ارزش این صنعت در بخش‌های میان‌دستی و پایین‌دستی، نقش پتروشیمی در تولید ناخالص داخلی سنگاپور را پررنگ کرد.

به گزارش مسیر اقتصاد صنعت پتروشیمی سنگاپور در دهه ۱۹۷۰، بعد از شكل‌گیری پالایشگاه های این کشور و به دنبال بهره‌گیری بیشتر از مزیت‌های ایجاد شده، به‌منظور تولید ارزش‌افزوده بیشتر ظهور یافت. در سال ۱۹۷۷، شرکت پتروشیمی سنگاپور ایجاد شد؛ شرکت‌هایی نظیر بی‌پی، باسف، لانكسس و کلنس ازجمله شرکت‌های فعال در این شرکت هستند.

اتصال جزایر جنوبی سنگاپور جهت توسعه زیرساخت‌های پتروشیمی

بعد از یك دهه صنعتی شدن سریع، زمین صنعتی در سنگاپور کمیاب شد و ازاین‌رو در سال ۱۹۹۱ ، اتصال جزایر با هزینه‌ای معادل ۷ میلیارد دلار به تأیید دولت رسید. این اقدام ناشی از مطالعات انجام شده درخصوص نقش صنایع شیمیایی به‌عنوان عاملی جهت پیشرفت اقتصادی سنگاپور و بخشی از اقتصاد با پتانسیل رشد بالا شكل گرفت. در نهایت شرکت شهر جورانگ با هماهنگی سازمان‌های مختلف دولتی، جزیره‌های جنوبی را برای ایجاد زمین‌های پهناور به هم وصل کرد و زیرساخت‌ها و خدمات لازم جزیره جورانگ را فراهم ساخت.

نقشه زیر نمایی از جزیره جورانگ در نتیجه اتصال جزایر سنگاپور را نشان می‌دهد:

سرمایه‌گذاری سنگاپور در صنایع میان‌دستی

در سال ۲۰۰۶ ، شرکت شل بزرگترین سرمایه‌گذاری خود را در حوزه صنایع پتروشیمی در سنگاپور انجام داد و در سال ۲۰۱۰ واحد تولید اتیلن با ظرفیتی معادل ۸۰۰ هزار تن در سال را تأسیس کرد. در سال ۲۰۱۱ نیز شرکت اکسون‌موبیل با سرمایه‌گذاری معادل ۵ میلیارد دلار، بزرگترین مجموعه پتروشیمی تحت مالكیت و مدیریت این شرکت را در سنگاپور تأسیس کرد و به تولید محصولاتی با ارزش افزوده بالا، همچون ویستا مكس الاستومرز (VSE) و اکسید پلی اتیلن، اقدام نمود.

در نهایت با حضور فعالان مطرح در صنایع میان‌دستی پتروشیمی، همچون شرکت‌های فیلیپس‌پترولیوم، دنكا، اتیلن گلایكولز سنگاپور و شرکت شیمیایی کورِها، مجموعه جزایر جورانگ به عنوان یك مرکز عظیم از صنایع نفتی و پتروشیمی مطرح شده و دربرگیرنده فرصت‌های قابل توجهی برای یكپارچه‌سازی صنعتی و صرفه به مقیاس شدند.

سیاستگذاری هوشمندانه دولت سنگاپور برای توسعه صنعت پتروشیمی

دولت سنگاپور، تأثیر بسزایی در ایجاد و توسعه صنعت پتروشیمی داشته است. این صنعت به عنوان صنعت منتخب کمیته توسعه اقتصادی کشور سنگاپور، از تمامی منابع و امكانات دولت برای رشد و ترقی بهره‌مند می‌گردید که توسعه پتروشیمی و صنایع مرتبط در جزیره جورانگ مؤید این موضوع است.

یكی از مزیت‌هایی که دولت سنگاپور به منظور توسعه صنعت پتروشیمی به کار گرفت، استراتژی خوشه‌سازی است که به دنبال آن، پتروشیمی یكپارچه جزیره جورانگ به وجود آمد.

درحال حاضر، جزیره جورانگ دارای پایانه‌های نفتی بسیار بزرگ و شبكه‌هایی به‌منظور انتقال گاز مایع، میعانات نفتی و محصولات پتروشیمی است. میزان صادرات کالاهای شیمیایی و پتروشیمیایی سنگاپور در سال ۲۰۱۶، حدود ۶۴.۵ میلیارد دلار بوده که معادل ۱۵.۷ درصد از تولید ناخالص داخلی آن در سال ۲۰۱۶ است.

دو شرکت شهر جورانگ (JTC) و کمیته توسعه اقتصادی (EDB) مسئول توسعه زیرساخت‌ها و جذب سرمایه‌گذاران بوده و مطرح‌ترین شرکت‌های پتروشیمی همچون شرکت باسف، بی‌پی، اکسون‌موبیل، دوپانت، میتسویی و… در این جزیره فعالیت می‌کنند. شرکت‌های صنایع پتروشیمی در جورانگ، محدوده وسیعی از محصولات متنوع شیمیایی و پتروشیمیایی را به کشورهای مختلف ازجمله مالزی، چین و ژاپن صادر کرده و نیازهای فناورانه خود را از طریق پارک‌های علم و فناوری سنگاپور برطرف می‌کنند.

تجربه سنگاپور در توسعه منابع انسانی مورد نیاز صنعت پتروشیمی

ازجمله اقدامات مختلفی که دولت سنگاپور جهت توسعه منابع انسانی مورد نیاز صنایع شیمیایی خود به کار بسته است عبارتند از:

  1. ایجاد سازمانی به نام کمیته راهنمایی نیروی کار صنعت شیمیایی در سال ۱۹۹۲ ، به منظور ارائه خدمات مشاوره به صنایع شیمیایی برای توسعه، آموزش و تعلیم نیروی انسانی. سه استراتژی مهم این سازمان عبارتند از افزایش ظرفیت دانشگاه‌ها به میزان ۲۰ درصد؛ برگزاری کلاس‌های آموزشی جهت آموزش تكنیك‌های کلیدی تولید برای کارکنان واحدهای تولیدی و جذب استعدادهای برون‌مرزی
  2. سرمایه‌گذاری به میزان ۴۰ میلیون دلار برای ایجاد مرکزی به نام مرکز فناوری فرآیندهای شیمیایی در جزیره جورانگ با ظرفیت آموزشی سالیانه ۸۰۰ دانشجو و ۸۰۰۰ تكنسین در صنایع شیمیایی و دارویی. این مرکز به فراگیران امكان حصول تجربه در واحدهای تولیدی واقعی را داده، دوره آموزش را پرکاربردتر و سریع‌تر می‌کند و عامل ارتقای دائمی مهارت‌های کارگران و متخصصین است
  3. ایجاد برنامه آموزشی برای مدارس به منظور افزایش سطح شناخت دانش آموزان از این صنایع و همچنین موقعیت‌های کاری موجود
  4. اعطای بورس‌های دولتی برای دانش‌آموزان ممتاز به منظور تحصیل در رشته مهندسی شیمی در خارج از کشور
  5. تنظیم قوانین انعطاف پذیر مهاجرت و بهبود وضعیت زندگی در این کشور از لحاظ اقتصادی و اجتماعی برای جذب نیروی انسانی خارج از کشور [۱]

پینوشت:

[۱] گزارش مرکز پژوهش‌های مجلس؛ شماره مسلسل: ۱۵۶۳۱

انتهای پیام/ نفت و انرژی



جهت احترام به مخاطبان فرهیخته، نظرات بدون بازبینی منتشر می شود. لطفا نظرات خود را جهت تعميق و گسترش بحث ارائه نمایید. نظرات حاوی توهين، افترا و تهمت به ديگران پاک می شود.