به گزارش مسیر اقتصاد در صنایع مختلف پیشرفت های فناورانه و نوآوری های علمی نقش بزرگی را در سال های پیش رو بازی خواهند کرد و در این میان صنعت پتروشیمی نیز مستثنی نیست.
در گذشته به این موضوع اشاره شد که در سال های اخیر میزان تولید گار شیل در آمریکا روند فزاینده ای داشته است؛ و این باعث شده سرمایه گذاری های عظیمی در بخش های پایین دستی صنایع شیمیایی این کشور صورت بگیرد. سرمایه گذاری ۶ میلیارد دلاری شرکت شورون تنها یکی از ۶ ابرپروژه توسعه صنایع شیمیایی آمریکا محسوب می شود.
همچنین امروزه چین نیز به دلیل اقتصادی نبودن فناوری های فعلی تولید خوراک از زغال سنگ، به دنبال ۳ تکنیک جدید برای تولید خوراک پتروشیمی های خود است.
فراکینگ، فناوری جدید در استخراج خوراک از گاز طبیعی
به عنوان یک تکنولوژی استخراج کننده، فراکینگ (fracking) توانایی استخراج کردن مقدار زیادی از گاز طبیعی را دارد که سپس خود این گاز طبیعی استخراج شده به مواد خام پتروشیمی تبدیل میشود.
فراکینگ (fracking) یک تکنیک استخراج است که دو فناوری شکست هیدرولیکی و حفاری افقی را با یکدیگر ترکیب میکند. این تکنیک به صورت تزریق با فشار بالای مواد شیمیایی و شن در زمین انجام می شود. این فرآیند باعث ایجاد شکاف هایی در سنگ میشود که نفت و گاز شیل (Shale) از طریق این شکاف ها خارج میشوند.
در آمریکا، فناوری فراکینگ (fracking) هزینه تولید گاز شیل را در بین تولیدکنندگان اتیلن کاهش داده است. این اتفاق به این دلیل روی داده است که گاز شیل استخراج شده با استفاده از این روش در حجم بالا و هزینه کمتر استخراج شده است؛ در نتیجه تولید کراکر (cracker) گاز و اتیلن افزایش می یابد. اداره اطلاعات انرژی (EIA) تخمین میزند که تولید کراکر (cracker) اتان در آمریکا بین سال های ۲۰۱۶ تا ۲۰۱۸ هر سال ۱۶.۳ درصد رشد داشته است.
روش کراکر (cracker) گاز میتواند نسبت ۸۲ درصدی از اتیلن را تولید کند، در حالی که این نسبت برای روش کراکر نفتا تنها میتواند ۳۰ درصد باشد. بنابراین، این فناوری جدید نسبت بالاتری از اتیلن را بدست میدهد.
کاهش مشکل کمبود خوراک پتروشیمی به کمک فناوری On-purpose
در حالی که آمریکا گاز شیل را برای پاسخ به تقاضای داخلی خود به عنوان یکی از خوراک اصلی پتروشیمی در نظر دارد، چین نیز از زغال سنگ به عنوان منبع تولید خوراک مواد پتروشیمی استفاده میکند. تکنولوژی On-purpose در استخراج زغال سنگ مورد استفاده قرار می گیرد. از این طریق خوراک پتروشیمی از قبیل زغال سنگ-به-الفین (CTO) و متانول-به-الفین (MTO) تولید می شوند.
یکی دیگر از این فناوری های On-purpose که هیدروژن زدایی پروپان (PDH) نامیده میشود، از پروپان برای بیرون کشیدن اتم های هیدروژن استفاده میکند تا بدین وسیله پروپیلن را، که یک خوراک مهم پتروشیمی است، موثرتر استخراج کند. این فناوری می تواند موضوع نسبت کم پروپیلن را، که ناشی از روش کراکر گاز است، برطرف کند.
ایجاد رقابت بیشتر در بازارهای جهانی با ظهور فناوری های جدید
رقبا در آمریکا به دلیل فناوری های فراکینگ برای گاز شیل و PDH مزیت کاهش هزینه تولید کمتر در اتیلن و پروپیلن را بدست آورده اند. در آسیا، به طور خاص در چین، تکنولوژیهای CTO و MTO گران مانده اند. با این وجود، اگر چین موفق به کاهش هزینه های تولید خود شود، در آینده به یکی از بازیگران این رقابت تبدیل خواهد شد و بنابراین چالشی را برای سایر بازیگران در آسیا ایجاد خواهد کرد.
بیشتر بازیگران آسیایی مانند شرکت هایی در کره جنوبی، ژاپن و تایوان تولیدکنندگان بر پایه نفتا هستند، بنابراین با توجه پیشرفت احتمالی چین در تکنولوژی های پتروشیمی ممکن است صادرات به چین با سرعت قبلی خود رشد نکند. از این بابت، صادرکنندگان قبلی با رقابت سختی روبرو خواهند شد.
