به گزارش مسیر اقتصاد نرخ باروری در بریتانیا از سال ۱۹۵۵ تا کنون، از ۲.۱۸ به ۱.۸۸ رسیده و از طرفی سن متوسط بریتانیایی ها از ۳۵.۱ به ۴۰.۳ افزایش یافته است. لذا می توان بریتانیا را مانند بسیاری از کشورهای جهان دچار بحران کاهش جمعیت و از طرفی پیری جمعیت دسته بندی نمود.
میزان مهاجرت به بریتانیا از سال ۱۹۵۵ تا کنون افزایش قابل توجهی داشته، به طوری که از میزان منفی ۷۱ هزار نفر به مثبت ۱۸۰ هزار نفر رسیده است. اما با این وجود تعداد مهاجران به نسبت جمعیت کل این کشور، قابل چشم پوشی بوده و تاثیر چندانی روی جمعیت کل نداشته است. براساس پیش بینی سایت worldometers، نرخ باروری بریتانیا تا سال ۲۰۵۰ تقریبا ثابت مانده و جمعیت بریتانیا در این سال به بیش از ۷۵ میلیون نفر خواهد رسید.
جمعیت بریتانیا بیش از حد مجاز است؟
هم اکنون برخی تحلیلگران جمعیت بریتانیا را بیش از حد لازم دانسته و نسبت به بحران ناشی از افزایش بی رویه جمعیت در این کشور ابراز نگرانی کرده اند. آن ها معتقدند بریتانیا به عنوان جزیره ای با مساحت و منابع طبیعی محدود از نظر جمعیت به شدت تحت فشار قرار دارد.
بریتانیا از نظر منابع طبیعی یکی از فقیر ترین کشورهای جهان است و با جمعیتی که به نظر نمی رسد رشد آن متوقف شود، با مشکلات عدیده ای در زمینه حیات وحش، مسکن، خدمات عمومی و منابع طبیعی روبرو خواهدشد.
در مقابل، عده ای نیز معتقدند بریتانیا با مشکل کمبود و پیری جمعیت روبرو بوده و باید سیاست هایی برای تشویق مردم به فرزندآوری و افزایش جمعیت اتخاذ نمود. این عده نرخ باروری کمتر از حد جانشینی و میانگین سنی بالا را از مشکلاتی می دانند که بریتانیا را با چالش های اساسی خصوصا در زمینه اقتصاد روبرو خواهد نمود.
تشویق به فرزندآوری در جزیره پرجمعیت بریتانیا
اما جالب اینجاست که سیاست های اتخاذ شده در بریتانیا نیز همواره در جهت افزایش جمعیت بوده است که نشان می دهد دولت بریتانیا به مسئله بالابودن بیش از حد جمعیت این کشور اعتقاد ندارد.
در ادامه برخی از سیاست های تشویق فرزندآوری در کشور بریتانیا مورد بررسی قرار گرفته است.
خدمات دولتی مراقبت از کودکان
اولین یارانه ها برای خدمات مراقبت از کودکان در بریتانیا، در سال ۱۹۹۴ تخصیص داده شد. از آن زمان، سیستم مراقبت از کودکان به سرعت تکامل یافته و افراد بیشتری را تحت پوشش قرار داده است، تا جایی که در سال های ۲۰۱۲ و ۲۰۱۳ حدود ۶۳ درصد از مردم، از خدمات مراقبت از کودکان بین ۰ تا ۱۴ سال استفاده می کردند. با این وجود بسیاری از پدر و مادر های شاغل هنوز با مشکل کمبود ساعت های مراقبت رایگان از کودکان مواجهند.
مرخصی فرزندآوری
در بریتانیا، حمایت شغلی برای خانواده هایی که صاحب فرزند جدید شده اند، هم شامل پدر و هم مادر خانواده می شود. این حمایت ها به شکل مرخصی فرزندآوری و پرداخت کمک هزینه به والدین بوده و از سال ۲۰۱۵ تا کنون امکان استفاده هریک از والدین به دلخواه از مرخصی فرزندآوری فراهم شده است.
مرخصی زایمان برای مادران در بریتانیا ۵۲ هفته است که شامل ۲۶ هفته مرخصی عادی و ۲۶ هفته مرخصی اضافه می شود. در طول کل دوره مرخصی کارفرمایان حق اخراج فرد مورد نظر را ندارند. در ۳۹ هفته اول، حدود ۹۰ درصد از حقوق متوسط هفتگی افراد به آن ها پرداخت می شود. به علاوه برای تولد اولین فرزند کمک هزینه ۵۰۰ پوندی به خانواده تعلق می گیرد.
پدران از دو هفته مرخصی با حقوق معادل ۹۰ درصد درآمد میانگین خود، به علاوه ۲۶ هفته مرخصی بدون حقوق بهره مند می شوند. همچنین از سال ۲۰۱۵ به بعد، مادران مجازند بخشی از مرخصی خود را به پدر فرزند اختصاص دهند.
کمک هزینه خانواده ها
کمک هزینه های فرزندآوری عمدتا به خانوارهای کم درآمد تعلق می گیرد و میزان این کمک ها به شرایط ویژه خانواده نظیر سطح درآمد و ناتوانی جسمی کودک یا والدین بستگی دارد. میزان یارانه به ازای هر کودک می تواند از ۲۷۵۰ پوند تا ۳۱۰۰ پوند در سال متغیر باشد.
در سال ۲۰۱۴ یارانه کودکان تغییر یافته و دیگر به درآمد خانواده بستگی نداشته است. از سال ۲۰۱۴ به بعد خانواده ها به ازای فرزند اول ۲۰۵۰ پوند و به ازای هر فرزند بعد، ۱۳۵۵ پوند دریافت می کنند.
ازدواج در بریتانیا
تا زمان سلطنت ملکه ویکتوریا، ازدواج در بریتانیا به شیوه غیر رسمی و در کلیسا انجام می شد؛ در این روش تنها شرط لازم برای انجام ازدواج، رضایت طرفین بود. در سال ۱۷۵۳ اولین مجموعه قوانین ازدواج در بریتانیا به تصویب رسید که زوجین را برای ازدواج ملزم به طی روندی قانونی نمود.
حداقل سن قانونی ازدواج در بریتانیا در سال ۱۹۲۶، برای مردان ۱۴ سال و برای زنان ۱۲ سال بوده است. امروزه این میزان به ۱۶ سال برای زوجین رسیده است.
از طرفی محدودیت های موجود برای انتخاب همسر کاهش یافته به عنوان مثال ازدواج با خویشاوندان( به غیر از خویشاوندان نزدیک نظیر والدین، فرزندان و خواهر و برادرها) در سال های اخیر مجاز شناخته شده است.
در مجموع می توان گفت علیرغم مساحت کم و منابع طبیعی محدود بریتانیا، از آن جا که بریتانیا نیز مانند سایر کشورهای اروپایی با بحران کاهش و پیری جمعیت روبروست، دولتمردان این کشور همواره در تلاش بوده اند تا با روش های گوناگون مردم را به فرزندآوری تشویق نمایند.
منابع:
سایت پویش مسائل جمعیتی، yon.ir/rhmMz
سایت یابنده و آرشیو منابع جمعیت اروپا، yon.ir/J22uX
انتهای پیام/ فرهنگ و گفتمان
