بازار بورس کالا از چهار زیر مجموعه مهم تشکیل می‌شود که بازارهای «فرعی»، «بازار مشتقه بورس کالا»، «مالی» و اصلی‌ترین آن‌ها، بازار «فیزیکی» هستند که هر یک شامل اجزای کوچک‌تری می‌شوند. محصولات شیمیایی و پتروشیمی، محصولات صنعتی، معدنی و کشاورزی زیر مجموعه بازار فیزیکی قرار می‌گیرند و با اهمیت‌ترین زمینه‌های فعالیت بورس کالا را تشکیل می‌دهند.
با سیاست‌گذاری اشتباه و نابازار پر از تعارض منافع بورس کالا در ابتدای زنجیره، قیمت‌ها طوری تنظیم می‌شود که پایین‌دست مداما با شوک هزینه و بالادست با حاشیه سود بالا مواجه شود.
بنابراین عطش پایین‌دست به «نقدینگی» و در نتیجه فشار به «ترازنامه بانک و دولت» تشدید می‌شود. بنگاه‌های پایین‌دست برای غلبه بر این «فشار هزینه» اولا به افزایش قیمت و ثانیا به تعدیل تولید و کاهش نیروی کار و در نهایت به خروج سرمایه‌هایشان از اقتصاد روی می‌آورند. بنگاه‌های بالا دست هم بیش از پیش ذی‌نفع «جهش‌های ارزی» شده فلذا به یکی از بازیگران اصلی بازار ارز هم تبدیل می‌شوند.
حتی نظام بانکی سالم هم تامین مالی پایین‌دست همیشه متلاطم را کژگزینی Adverse Selection تلقی می‌کند پس توسعه ارزش افزوده برخلاف خام‌فروشی از صرفه خارج می‌شود. اینگونه «از سمت عرضه و ترازنامه بنگاه و نرخ ارز تا تراز بودجه و نظام بانکی و نقدینگی» برای خلق تورم هماهنگ می‌شوند.
انتهای پیام/
