۱۴ اردیبهشت ۱۴۰۳

رهبر معظّم انقلاب: علاج برون رفت از مشکلات کشور «اقتصاد مقاومتی» است.

شناسه: ۱۶۱۰۴۵ ۰۷ شهریور ۱۴۰۲ - ۱۱:۰۰ دسته: حمل و نقل
۰

محمدحسن ملک ثابت مدیر یک شرکت تولیدکننده مواد غذایی سهم لجستیک (آماد) شامل هزینه‌های حمل و نقل، از قیمت نهایی این محصولات را به طور میانگین ۱۳ درصد عنوان کرد و افزود: توسعه خطوط آهن می‌تواند نقش موثری در کاهش هزینه‌های حمل و نقل و به دنبال آن کاهش هزینه‌های تولید ایفا کند.

هزینه‌های آماد (لجستیک) و حمل و نقل یکی از بخش‌های اصلی هزینه‌های تولید در طیف وسیعی از کالاها است. به همین دلیل محاسبه و ارزیابی آن در سطح کلان به منظور کاهش هزینه‌های تولید، حائز اهمیت است. با این حال محاسبه شاخص‌ سهم هزینه حمل و نقل از قیمت نهایی کالاهای گوناگون در دستور کار هیچکدام از دستگاه‌های متولی این امر نیست. به همین دلیل کارشناسان بخش آماد برای محاسبه این شاخص در کشور ناچار به بررسی موردی صنایع گوناگون هستند. در همین راستا محمدحسن ملک ثابت مدیر بازرگانی یک شرکت بزرگ تولیدکننده مواد غذایی در گفتگو با مسیر اقتصاد به تشریح هزینه آماد شامل حمل و نقل، زیرساخت‌ها و نیروی انسانی پرداخت.

۱۳ درصد قیمت مصرف کننده مواد خوراکی مربوط به هزینه لجستیک است

به گفته وی بر اساس الزام وزارت صمت به درج قیمت تولید و قیمت مصرف‌کننده، اختلاف این دو رقم معمولا چیزی در حد ۲۵ درصد می‌شود که ۱۲ واحد درصد از آن مربوط به سود خرده فروشی و ۱۳ درصد از آن مربوط به هزینه‌های آماد است که حمل و نقل نیز بخشی از آن را شامل می‌شود.

حمل و نقل ریلی هزینه تولید مواد خوراکی را کاهش می‌دهد

این فعال اقتصادی با اشاره به صرفه اقتصادی حمل بار از طریق راه‌آهن گفت: در بسیاری از کشورهای توسعه یافته به منظور کاهش هزینه‌های حمل و نقل، خطوط آهن توسعه یافته و از قطار برای حمل مواد اولیه استفاده می‌شود. اما در ایران هنوز خطوط آهن به میزان کافی توسعه نیافته است و پاسخگوی تقاضای حمل بار نیست. همچنین باید توجه داشت که حمل و نقل ریلی به علت ارائه سوخت ارزان به حمل و نقل جاده‌ای، قدرت رقابت خود را تا حد زیادی از دست داده است. زیرا مزیت اصلی راه آهن نسبت به حمل و نقل جاده‌ای مربوط به مصرف کمتر سوخت است. سهم هزینه سوخت از حمل و نقل مواد اولیه در ایران حدود پنج درصد است.

۷۰ درصد از محصولات توسط ناوگان ملکی شرکت حمل می‌شود

ملک ثابت با تاکید بر اینکه شرکت‌ها و کارخانجات بزرگ تولیدکننده اغلب ناوگان حمل و نقل خودشان را دارند و بخش عمده‌ای از جابجایی را از طریق شبکه داخلی انجام می‌دهند، افزود: این موضوع هم مزایا و هم معایبی دارد. در صورتی که تولید و فروش به ثبات رسیده باشد، برای کاهش هزینه‌ها و همچنین اطمینان از حمل به موقع محصولات، می‌توان ناوگان ملکی تهیه کرد. اما اگر تقاضای محصول به صورت نوسانی و یا فصلی باشد، از طریق شرکت‌های باربری اقدام به حمل محصولاتمان می‌کنیم. شرکت ما در حال حاضر ۷۰ درصد حمل و نقل جاده‌ای و درون شهری را با تکیه بر ناوگان داخلی و ۳۰ درصد را به کمک شرکت‌های باربری انجام می‌دهد.

انتهای پیام/ حمل و نقل



جهت احترام به مخاطبان فرهیخته، نظرات بدون بازبینی منتشر می شود. لطفا نظرات خود را جهت تعميق و گسترش بحث ارائه نمایید. نظرات حاوی توهين، افترا و تهمت به ديگران پاک می شود.