به گزارش مسیر اقتصاد از زمان آغاز جنگ ائتلاف تحت رهبری عربستان علیه انصارالله در سال ۲۰۱۵، جنبش مقاومت یمن به نیروی نظامی پرقدرت تبدیل شده که نه تنها عربستان را تحقیر کرد، بلکه اکنون در حال به چالش کشیدن اقدامات نسل کشی رژیم صهیونیستی در غزه و همچنین منابع نیروی دریایی آمریکا در مهمترین آبراه جهان است.
پیامدهای اقتصادی عملیات دریایی انصارالله
در واکنش به اقدامات بی‌سابقه اسرائیل در غزه و کشته شدن بیش از ۲۰ هزار نفر، عمدتاً زنان و کودکان، نیروهای مسلح انصارالله یمن در ۱۴ نوامبر اعلام کردند که کشتی‌های مرتبط با اسرائیل در تنگه استراتژیک باب المندب و دریای سرخ را هدف قرار می‌دهند. این آبراه مهم به عنوان دروازه ورود به کانال سوئز بوده که تقریباً ۱۰ درصد تجارت جهانی و روزانه ۸.۸ میلیون بشکه نفت از طریق آن عبور می‌کند. در ۹ دسامبر، انصارالله اعلام کرد که عملیات خود را برای هدف قرار دادن کشتی‌های اسرائیلی در دریای سرخ، بدون توجه به ملیت آن، گسترش خواهد داد. سخنگوی نیروهای مسلح انصارالله در بیانیه‌ای اعلام کرد: «اگر غزه غذا و داروی مورد نیاز خود را دریافت نکند، همه کشتی‌هایی که در دریای سرخ به مقصد بنادر اسرائیل حرکت می‌کنند، بدون توجه به ملیت‌شان، هدف نیروهای مسلح ما خواهند بود.»
انصارالله تا به امروز با موفقیت ۹ کشتی را با استفاده از پهپاد و موشک هدف قرار داده و یک کشتی وابسته به رژیم صهیونیستی را در دریای سرخ توقیف کرده است. این عملیات باعث شد تا بزرگترین شرکت‌های کشتیرانی بین‌المللی، از جمله CMA CGM و MSC، و شرکت‌های بزرگ نفتی BP و Evergreen، کشتی‌های خود را در اطراف شاخ آفریقا تغییر مسیر دهند و ۱۳ هزار کیلومتر و هزینه سوخت زیادی را به سفر خود بیافزایند. در این شرایط، زمان حمل و نقل و هزینه بیمه تجاری به شدت افزایش یافته که باعث ایجاد تورم در سراسر جهان می‌شود. این امر به ویژه برای اسرائیل نگران‌کننده است که اکنون با پیامدهای اقتصادی طولانی‌ترین و مرگبارترین درگیری خود با مقاومت فلسطین در تاریخ مبارزه می‌کند. علاوه بر این، انصارالله حملات موشکی و پهپادی متعددی را به شهر بندری ایلات در جنوب اسرائیل انجام و تردد کشتیرانی تجاری آن را ۸۵ درصد کاهش داده است. همچنین، اختلال در دریای سرخ مستقیماً یک عنصر کلیدی از استراتژی امنیت ملی ۲۰۲۲ کاخ سفید را تضعیف می‌کند، که براساس آن ایالات متحده به هیچ کشوری اجازه نمی‌دهد که «آزادی دریانوردی از طریق آبراه‌های خاورمیانه، از جمله تنگه هرمز و باب المندب را به خطر بیندازد».
شکست ائتلاف دریایی ایالات متحده
در ۱۸ دسامبر و در پاسخ به عملیات صنعا، ایالات متحده تشکیل ائتلاف دریایی به نام عملیات «نگهبان رفاه» را اعلام کرد که حدود ۲۰ کشور برای مقابله با حملات یمن و تضمین عبور امن کشتی ها از دریای سرخ فراخوانده شدند. در همین راستا، لوید آستین، وزیر دفاع ایالات متحده، اعلام کرد که ائتلاف دریایی جدید شامل بریتانیا، کانادا، فرانسه، ایتالیا، اسپانیا، نروژ، هلند، سیشل و بحرین خواهد بود. اما مدت کوتاهی پس از اعلام ائتلاف، شرکای مهم ایالات متحده مانند عربستان و مصر از مشارکت در آن خودداری کردند. همچنین متحدان اروپایی آن یعنی دانمارک، هلند و نروژ حداقل پشتیبانی را ارائه و تنها تعداد از افسران نیروی دریایی خود را فرستادند. ایتالیا و اسپانیا نیز ادعاهای مشارکت خود را تکذیب کردند. بنابراین انصارالله یکی دیگر از ستون‌های استراتژی امنیت ملی کاخ سفید که به دنبال ارتقای یکپارچگی منطقه‌ای از طریق ایجاد ارتباطات سیاسی، اقتصادی و امنیتی بین شرکای ایالات متحده از جمله از طریق ساختارهای یکپارچه دفاع هوایی و دریایی بود، نابود کرده است.
انقلاب در جنگ دریایی
پنتاگون قصد دفاع از کشتی‌های تجاری با استفاده از سامانه‌های موشکی بر روی ناوهای دریایی ایالات متحده و شرکایش را دارد. اما ابرقدرت جهان، ظرفیت نظامی برای مقابله با حملات یمن جنگ‌زده، فقیرترین کشور غرب آسیا را ندارد. زیرا ایالات متحده برای مقابله با پهپادها و موشک‌های ارزان قیمت و انبوهی که انصارالله در اختیار دارد، به موشک‌های رهگیر گران قیمت متکی است. همچنین، موشک‌های SM-۲ مورد استفاده توسط یو اس اس کارنی تقریباً ۲.۱ میلیون دلار هزینه دارند، در حالی که پهپادهای تهاجمی انصارالله هر کدام تنها ۲ هزار دلار هزینه داشتند. این بدان معناست که برای سرنگونی پهپادهای ۲۸ هزار دلاری در ۱۶ دسامبر، ایالات متحده تنها در یک روز حداقل ۲۸ میلیون دلار هزینه کرد. انصارالله اکنون بیش از ۱۰۰ حمله پهپادی و موشکی انجام داده که ده کشتی تجاری از ۳۵ کشور را هدف قرار داده، یعنی هزینه موشک‌های رهگیر آمریکا به تنهایی از ۲۰۰ میلیون دلار فراتر رفته است. اگر انصارالله این استراتژی را ادامه دهد، نیروهای آمریکایی به سرعت ذخایر موشک‌های رهگیر خود در غرب و شرق آسیا را تخلیه خواهند کرد.
اگر این ذخایر کاهش یابد، نیروی دریایی ایالات متحده را نه تنها در دریای سرخ و مدیترانه، بلکه در اقیانوس آرام نیز آسیب پذیر می‌کند که چین با موشک‌های مافوق صوت و بالستیک خود تهدیدی بزرگ است. بنابراین، هرچه انصارالله به مدت طولانی‌تری به حملات خود به دارایی‌های تجاری، نیروی دریایی ایالات متحده و دارایی‌های دریایی متحدانش ادامه دهد، محاسبات نیز دشوارتر می‌شود. علاوه بر این، کشتی‌های جنگی ایالات متحده با این پرسش مواجه هستند که چگونه موجودی موشک خود را دوباره افزایش دهند. کارشناسان پیش‌بینی می‌کنند که این کشتی‌ها به دریای مدیترانه می‌روند تا از پایگاه‌های آمریکا در ایتالیا و یونان بارگیری کنند، یا به بحرین که دارای فعالیت پشتیبانی دریایی بوده و محل استقرار فرماندهی مرکزی نیروی دریایی ایالات متحده و ناوگان پنجم آن است.
پیامدهای ورود ایران به نبرد دریای سرخ
در صورتی که ایران در حمایت از انصارالله وارد درگیری شود، وضعیت امنیتی برای آمریکا بدتر می‌شود. در ۲۳ دسامبر، ایالات متحده برای نخستین بار از زمان جنگ غزه، آشکارا ایران را به هدف قرار دادن کشتی‌های تجاری متهم و مدعی شد که نفتکش متعلق به ژاپن در سواحل هند مورد هدف یک پهپاد «پرتاب شده از ایران» قرار گرفته است. در همان روز، تهران این اتهامات را رد و تهدید کرد که اگر اسرائیل جنایات جنگی خود در غزه را متوقف نکند، سایر خطوط مهم کشتیرانی دریایی را ناگزیر خواهد بست. باید توجه داشت که ایران دارای بزرگترین و متنوع‌ترین زرادخانه موشکی غرب آسیا با هزاران موشک بالستیک و کروز است که برخی از آنها قادر به حمله به اسرائیل هستند. در ۲۴ دسامبر، ایران اعلام کرد که نیروی دریایی خود موشک‌های کروز «کاملاً هوشمند» را اضافه کرده است که یکی از آنها با برد ۱۰۰۰ کیلومتری می‌تواند اهداف را تغییر دهد و دیگری با برد ۱۰۰ کیلومتر ظرفیت نصب روی کشتی‌های جنگی را دارد. نیروهای آمریکایی و اسرائیلی که تحت فشار نیروهای محور مقاومت در لبنان، سوریه، عراق، فلسطین و اکنون یمن قرار داشتند، اکنون نیز با ورود احتمالی ایران به این مناقشه شرایط واشنگتن، به ویژه در سال انتخابات، را بدتر خواهد کرد.
منبع: کریدل
انتهای پیام/ اقتصاد بین‌الملل
