به گزارش مسیر اقتصاد به نقل از خبرگزاری دانشجو، نظریه اقتصادی مقاومتی از سابقه‌ی طولانی در دیگر کشورها برخوردار است. به طوری که بسیاری از کشورهای جهان در مواقع سختی معیشت، به صورت بومی نظریه مذکور را پیاده سازی کردند.
آمریکا در دو دوره پیش از جنگ اول جهانی و بین جنگ اول و جنگ دوم جهانی تا حد زیادی به صورت برنامه ریزی شده به انزوا رفت تا قدرت اقتصاد ملی خود را با اتکا به منابع داخلی تولید افزایش دهد.
ژاپن و فرانسه در دوره پس از جنگ دوم جهانی، به منظور بازسازی اقتصادی و صنعتی خود، واردات کالاهای خارجی را به شدت محدود کردند.
تاکید بر تولید ملی و برونگرایی (صادرات) در کره جنوبی در دهه‌های رشد اقتصادی این کشور به حدی بود که در فرهنگ عمومی این کشور طی دوره ذکر شده مصرف کالای خارجی به عنوان اقدامی زشت مورد ملامت قرار می‌گرفت.
ژاپن در دهه ۱۹۹۰ با تمرکز بر صنعت نیمه رساناها و سرمایه گذاری ۲ میلیارد دلاری در آن، ممانعت از مشارکت آمریکایی ها در این طرح، و ترویج فرهنگ مصرف داخلی موفق به تولید فلش مموری و در دست گرفتن بازار آن شد.
روسیه در سال های اخیر با توسعه کشاورزی و صنایع داخلی، وابستگی به واردات را کاهش داده و بر توان مقاومت خود در مواجهه با تحریم اروپا و آمریکا افزوده است.
چین تا زمان اعلام خودکفایی در زمینه غذا، دارو و آموزش، مرزهای خود را بسته نگه داشت. سرانجام در دهه ۱۹۸۰ مرزهای خود را گشود و شروع به صادرات غلات نمود. (درون زایی سپس برون گرایی)
