به گزارش مسیر اقتصاد نشست «بازآفرینی بافت‌های فرسوده؛ موانع و راهکارها» روز دوشنبه ۲۹ آذر ماه، با حضور جمعی از اساتید و صاحبنظران و فعالان این حوزه در شرکت بازآفرینی شهری ایران برگزار شد. این نشست، چهارمین پیش نشست تخصصی از هشتمین همایش سالانه اقتصاد مقاومتی بود که در تاریخ ۱ اسفند سال جاری با موضوع «مسکن؛ پیشران تولید» برگزار خواهد شد. در این نشست ابعاد، الزامات و مهم‌ترین مسائل مربوط به بازآفرینی بافت های فرسوده در کشور مورد بررسی قرار گرفت.
بازآفرینی بافت های فرسوده میتواند پیشران تولید در بخش مسکن باشد
علی اصغر بدری مدیر موسسه مطالعات اندیشه شهر و اقتصاد در این نشست ضمن تاکید به اینکه باید موضوع بازآفرینی بافت فرسوده را از زاویه پیشران تولید در بخش مسکن نگاه کنیم، گفت: بازآفرینی دو وجهه دارد و در آن هم باید کالبد را نوسازی کرد و هم روح مکان که مسائل اقتصادی اجتماعی هست را مورد عنایت قرار داد. فرسودگی میتواند به پیکره و کالبد بنا اشاره داشته باشد یا به روح مکان ارجاع داشته باشد. بخشی از مسکن مهرهای ساخته شده در بدو تولد فرسوده بود؛ چراکه دچار فقر شهری بود و زیرساخت‌های اجتماعی کافی را نداشت. نگرانی که در دو سال آخر دولت روحانی آغاز شد این بود که وجهه های کاملا کالبدی بر مساله غلبه کرد و ریشه های آن را در قانون جدید جهش تولید مسکن می بینیم.
وی تاکید کرد باید از فرصت موجود در طرح جهش ملی مسکن برای بازسازی ظرفیت‌های موجود بافت شهری استفاده کنیم، افزود: بخش قابل توجهی از هدفگذاری ساخت سالی یک میلیون مسکن باید از طریق بازآفرینی بافت‌های فرسوده محقق شود.
بازآفرینی بافت‌های فرسوده یک امر تدریجی است
مدیر موسسه مطالعات اندیشه شهر و اقتصاد بازآفرینی را یک مساله تدریجی دانست و ادامه داد: رویکرد تدریجی با رویکردهای فوری جور در نمی آید. باید به مسائل انسانی و اقتصادی توجه شود. خیلی سریع می توان مسکن ساخت اما بازآفرینی با سرعت بالا قابل انجام نیست. فلذا لفظ نوسازی را نیز باید با بازآفرینی جایگزین کنیم تا دچار سوء تفاهم نشویم. با رویکردهای فوری آنچه اتفاق میفتد رویش بافت‌های جدید فرسوده خواهد بود. متاسفانه در دولت قبل رئیس جمهور در یک سفر به ترکیه در صحنه‌ای با برج‌های بلند در یک شهر مواجه شد و به وی اطلاع دادند که پیش از این در آن محل بافت فرسوده وجود داشته است و در ادامه بدون رجوع به دلایل علمی، به دنبال ساخت برج در بافت‌های فرسوده کشور بود؛ درحالیکه این روش مضرات متعددی به همراه دارد چراکه اهالی ساکن در بافت‌های فرسوده امکان سکونت در برج را ندارند.
وی در پایان گفت: کارشناسان معتقدند در سنوات گذشته سرعت فرسودگی از سرعت بازآفرینی بیشتر بوده و روز به روز به مسافت محدوده های هدف افزوده میشود. اگر طرحهای قبلی ما هدف را دقیق نشانه گیری کرده بود چنین اتفاقی نمی افتاد. وقتی انرژی سیاستگذاران روی تولید مسکن در حاشیه شهر گذاشته و برای توسعه میان افزا و بازآفرینی رقیب بیرونی هم اضافه میشود، سرعت بازآفرینی کاهش پیدا می کند و مجددا محلات مسأله دار افزوده می شود.
انتهای پیام/ مسکن
