به گزارش مسیر اقتصاد نشست «فرصت‌های جاده ابریشم در توسعه تجارت با کشورهای منطقه»، روز۴ شنبه ۱۷ دی ماه، با حضور جمعی از اساتید و صاحبنظران و فعالان این حوزه در مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی برگزار شد. این نشست، دومین پیش نشست تخصصی از هفتمین همایش سالانه اقتصاد مقاومتی بود که در تاریخ ۲۹ بهمن سال جاری با موضوع «تجارت منطقه‌ای؛ اولویت راهبردی» برگزار خواهد شد. در این نشست فرصت‌ها و تهدیدهای طرح جاده ابریشم چین، ظرفیت‌های ایران برای استفاده از این طرح و الزامات تعامل تجاری با کشورهای منطقه مورد بررسی قرار گرفت.
انفعال داخلی دلیل اصلی سهم ناچیز ایران در جاده ابریشم چین
در این نشست محمدحسین ملائک سفیر اسبق جمهوری اسلامی ایران در کشور چین با اشاره به مطرح شدن طرح جاده ابریشم از سال ۲۰۱۳ در چین و ورود آن به قانون اساسی این کشور در سال ۲۰۱۸ و اهمیت این مساله به عنوان بدنه روابط خارجی جمهوری خلق چین گفت: باید توجه کرد که وقتی از چین صحبت می کنیم در واقع داریم از BRI صحبت می کنیم. به تعبیر غربی‌ها، BRI یک نظام جدید سیاسی اقتصادی به محوریت چین است.
وی تصریح کرد: با توجه به تحولات قفقاز احتمال وصل شدن آذربایجان، ارمنستان و ترکیه از طریق دریای خزر وجود دارد. چنین اتفاقی تیر خلاصی برای جمهوری اسلامی ایران است. اما به نظر می‌رسد در مجموعه حاکمیتی ما هیچ اراده‌ای در این جهت وجود ندارد. اگر ما در مورد چین یک نظام منسجم نداریم که به عنوان پدیده‌ای جهانی نگاه کنیم، ناشی از نبود برنامه در اسناد بالادستی ماست. هیچ جا مشخص نیست که ما چگونه می‌خواهیم به این مساله نگاه کنیم. رویکرد کلان ما در این مورد، «نمیدانم» است. نه مسئولین در دولت می دانند این مساله چیست و نه در اسناد بالادستی ما چیزی آمده است.
وی افزود: ما در حوزه آیین‌نامه‌های گمرکی، روابط اینترنتی، سرمایه گذاری، جریان ورود و خروج سرمایه در کشور، هیچ مشارکتی را الآن نمی‌توانیم با طرف چینی تعریف کنیم. بنابراین پیوستگی اقتصادی تقریبا صفر است و اگر نتوانیم یک لوکوموتیو در روابطمان با چین تعریف کنیم، در وضعیت تعلیق باقی خواهیم ماند.
ایران به تعریف یک لوکوموتیو در تعامل همه جانبه با چین نیاز دارد
ملائک ادامه داد: اگر ما در مورد چین یک نظام منسجم نداریم که به عنوان پدیده ای جهانی نگاه کنیم، ناشی از نبود برنامه در اسناد بالادستی ماست. هیچ جا مشخص نیست که ما چگونه می خواهیم به این مساله نگاه کنیم. رویکرد کلان ما در این مورد، نمیدانم است. نه مسئولین در دولت می دانند این مساله چیست و نه در اسناد بالادستی ما چیزی آمده است. پیوستگی اقتصادی را با ۲ پیش شرط باید بررسی کنیم. این که این پیوستگی اقتصادی از منظر اولا سخت و افزاری و ثانیا نرم افزاری چگونه است.
وی در پایان افزود: ما از نظر سخت افزاری مانند حمل و نقل، انرژی، زنجیره ارزش تولید و … در برابر چینی ها تقریبا صفر هستیم. شاید تاسیس یکی دو راه در کشور بتواند کمکی به این ارتباطات بکند. ما در حوزه آیین نامه های گمرکی، روابط اینترنتی، سرمایه گذاری، جریان ورود و خروج سرمایه در کشور، هیچ مشارکتی را الآن نمی توانیم با طرف چینی تعریف کنیم. بنابراین پیوستگی اقتصادی تقریبا صفر است و اگر نتوانیم یک لوکوموتیو در روابطمان با چین تعریف کنیم، در وضعیت تعلیق باقی خواهیم ماند.
انتهای پیام/ هفتمین همایش سالانه اقتصاد مقاومتی
