سیدسجاد پادام مدیر کل سابق بیمه‌های اجتماعی وزارت کار، در گفتگو با مسیر اقتصاد با اشاره به دلایل بحرانی شدن وضعیت صندوق‌های بازنشستگی گفت: بحران صندوق‌های بازنشستگی سه دلیل عمده در خارج از این صندوق‌ها دارد که یکی از آن‌ها اقتصاد کلان ماست؛ ما از کل ظرفیت آن استفاده نمی‌کنیم. بعضی‌ها می‌گویند تحریم خارجی بر این مسئله اثر گذاشته است؛ من می‌گویم علاوه بر آن، تحریم داخلی هم اثر گذاشته؛ در واقع تحریم داخلی تمام اتفاقاتی است که حول محور مجوز کسب و کار، بازدهی‌های کسب و کار و سوداگری‌هایی که رقابت کسب و کارهای سالم را غیر بهینه می‌کنند، رخ می‌دهد. همه این اقدامات تحت عنوان تحریم داخلی است که باعث می‌شود محیط کسب و کار ما از نظر سوددهی محیط سالم و جذابی نباشد و از تمام ظرفیت اقتصاد ما استفاده نشود.
نسبت پشتیبانی صندوق‌ها با رشد نرخ اشتغال و قدرت بیمه پردازی، افزایش می‌یابد
پادام بیان کرد: امروز گفته می‌شود که حدود ۲۴ میلیون شاغل داریم؛ در حالی‌که جمعیت افراد بیمه‌شده حدود ۱۹ میلیون نفر برآورد می‌شوند؛ یعنی ما ۵ الی ۶ میلیون شاغل داریم که حق بیمه پرداخت نمی‌کنند؛ به این معنا که فعالیت اقتصادی می‌کنند اما محیط کارشان رسمی نیست و این غیررسمی بودن می‌تواند ریشه‌های مختلفی داشته باشد؛ یکی از این ریشه‌ها مجوز‌های مربوط به کسب و کار است. باید در این زمینه تسهیل شرایط صورت بگیرد تا در نتیجه آن کیک اقتصادی ما بزرگتر شود.
وی افزود: نسبت پشتیبانی صندوق‌ها امروز حدود ۳ است؛ چرا که ۱۹ میلیون شاغل داریم و بیش از ۶ میلیون بازنشسته. در حال حاضر اقتصاد ما ظرفیت حدود ۲۵ میلیون شغل را دارد و اگر این‌ها قدرت بیمه پردازی هم داشته باشند، همین الان نسبت پشتیبانی ما توان رسیدن به حدود ۵ را دارد. پس این حرف که بزرگ شدن کیک اقتصاد ما بر وضعیت صندوق‌های بازنشستگی تاثیر دارد، بسیار درست است.
پشتیبانی از متولدین دهه ۶۰ توسط نسل‌های بعدی در صندوق‌ها غیرممکن است
مدیر کل سابق بیمه‌های اجتماعی وزارت کار عامل دیگر بروز بحران در صندوق‌های بازنشستگی را نسبت‌های جمعیتی عنوان کرد و افزود: نسبت‌های جمعیتی بسیار نامتقارن رشد کرده است؛ در دهه ۶۰ ما تجربه انفجار جمعیتی را داشتیم و بعد از پایان این دهه، رشد جمعیت به شدت روند کاهشی داشته است و امروز وضعیت را به جایی رسانده که به ازای هر بازنشسته باید ۶ نفر در حال بیمه پردازی به صندوق‌ها باشند.
وی ادامه داد: ما در دهه ۶۰ به ازای هر مادر، ۶ فرزند داشتیم اما در دهه ۸۰ این نسبت، به ازای هر مادر ۱.۵ فرزند است؛ یعنی نسلی که قرار است در صندوق‌های بازنشستگی، متولدین دهه شصت را پشتیبانی کند بسیار نامتقارن است؛ به این معنا که اصلا توان پشتیبانی متولدین دهه ۶۰ را نخواهد داشت؛ لذا ما باید کاری می‌کردیم که متولدین دهه ۶۰ دیرتر از بازار کار خارج می‌شدند که در اینجا هم اشتباه کردیم.
پادام گفت: سیاست‌گذار ما در دو دهه اخیر که از درآمدهای نفتی بهره مند بودیم با اجرای سیاست‌های اشتباه، جمعیت فعال و پر شور متولدین دهه ۶۰ را که اشتغال داشتند، زودتر از بازار کار خارج کرد؛ در حالی‌که با خروج هرچه زودتر این جمعیت، ضربه شدیدتری به نظام بازنشستگی ما وارد می‌شود. در واقع باید کاری می‌کردیم که آن‌ها دیرتر به صندوق‌های بازنشستگی وارد شوند تا پشتیبانی‌شان با نسل‌های بعدی، به درستی انجام شود.
انتهای پیام/ دولت و حکمرانی
