شاید بتوان گفت تحقق رونق و رشد اقتصادی مهمترین هدف کشورهای جهان در عرصه اقتصادی است و امور دیگر از جمله کنترل تورم و روابط خارجی، متناسب با سهمشان از کمک به رونق اقتصادی در اولویت قرار می‌گیرند. تجربه کشورها نشان داده است در دوره‌های رشد اقتصادی بالا، یکی از مهمترین عوامل، فراهم کردن دسترسی بخش تولید به نقدینگی بوده است. در این راستا حسین درودیان کارشناس پول و بانک، در گفتگو با مسیر اقتصاد با اشاره به نظریه پولی تولید گفت: نظریه پولی تولید، نظریه‌ای در اقتصاد کلان است که بر نقش پول در فرآیند تولید تأکید می‌کند. بر اساس این نظریه، تولید، فرآیندی مبادلاتی است که مستلزم استفاده از عوامل تولید، مانند نیروی کار، سرمایه و مواد اولیه، است. عوامل تولید توسط تولیدکنندگان خریداری می‌شوند و در ازای آن، پول پرداخت می‌کنند. بنابراین، تولید به طور ذاتی یک فرآیند پولی است و پول، پیش از مبادله، در خود فرآیند تولید، نقش مهمی ایفا می‌کند. دسترسی عاملان اقتصادی تولید کننده، مولد و کارآفرین به پول، از نظر اقتصادی امری مهم است و تاثیر واقعی و بلندمدتی بر اقتصاد دارد.
دسترسی بخش‌های مولد به نقدینگی ، شرط لازم رونق تولید
کارشناس پول و بانک اضافه کرد: بنابراین، اگر مسیری را دنبال کنیم که در آن دسترسی عوامل اقتصادی به پول را کاهش دهیم یا تضعیف کنیم، در واقع این سیاست کارکرد ضد تولید یا ضد بخش واقعی اقتصاد را خواهد داشت. علاوه بر این، در بلندمدت، این سیاست به ظاهر ضد تورمی می‌تواند عملا کارکرد تورمی پیدا کند. مگر اینکه سیاست کنترل ترازنامه را به گونه‌ای اعمال کنیم که علاوه بر محدودیت کلی رشد نقدینگی، یک سری افزونه‌ها نیز داشته باشد. این افزونه‌ها باید به گونه‌ای باشند که کاهش دسترسی به اعتبار به بخش‌های مولد به حداقل برسد و عمده این کاهش به بخش‌هایی که برای ما ترجیح‌دار نیستند، اصابت کند. این همان کاری است که باید برای اصلاح شیوه فعلی کنترل ترازنامه انجام داد.
انتهای پیام/ پول و بانک
