به گزارش مسیر اقتصاد نشست «بازآفرینی بافت‌های فرسوده؛ موانع و راهکارها» روز دوشنبه ۲۹ آذر ماه، با حضور جمعی از اساتید و صاحبنظران و فعالان این حوزه در شرکت بازآفرینی شهری ایران برگزار شد. این نشست، چهارمین پیش نشست تخصصی از هشتمین همایش سالانه اقتصاد مقاومتی بود که در تاریخ ۱ اسفند سال جاری با موضوع «مسکن؛ پیشران تولید» برگزار خواهد شد. در این نشست ابعاد، الزامات و مهم‌ترین مسائل مربوط به بازآفرینی بافت های فرسوده در کشور مورد بررسی قرار گرفت.
بازآفرینی بافت فرسوده باید با بهبود کیفیت زندگی مردم همراه شود
حسین عبداللهی کارشناس اقتصاد مسکن اندیشکده اقتصاد مقاومتی در این نشست گفت: ابتدا باید مشخص شود که هدف ما از بازآفرینی بافت فرسوده چیست؟ آیا قرار است در این بافت تامین مسکن برای افراد جدید شود؟ با توجه به اینکه تراکم جمعیتی در این بافت بالاست و کیفیت زندگی در این اماکن نیازمند بهبود است، هدف اصلی نمیتواند افزودن ساکنین جدید باشد. باید با روش‌هایی به سمت بازآفرینی برویم که کیفیت زندگی را برای ساکنین فعلی بالا برویم.
وی افزود: مساله بعدی اینکه تعریف دقیق بافت فرسوده روشن نیست. تعریف شورای عالی شهرسازی سه شاخص ریزدانگی، نفوذناپذیری و کمبود مقاومت را مطرح می‌کند. اما به طور مثال در منطقه ۱۶ شهرداری تهران، بافت‌های فرسوده تمامی سه شرط فوق را ندارند و این مسئله موجب شده مردم نتوانند از تسهیلات آن استفاده کنند.
در بازآفرینی بافت فرسوده نباید اجازه بلندمرتبه سازی صادر شود
عبداللهی در ادامه گفت: نکته دیگر اینکه بهتر است توسعه افقی را در راستای احیای بافت فرسوده در دستورکار قرار دهیم و نباید این دو در تقابل با همدیگر در نظر گرفته شود. توسعه عمودی و بلندمرتبه سازی در فرآیند بازآفرینی بافت فرسوده موجب میشود دوباره تراکم بالا و ریزدانگی و مشکل معابر در این مناطق پا برجا بماند. بنابراین باید از بلندمرتبه سازی در بازآفرینی بافت فرسوده جلوگیری شود. علاوه بر این باید از ساخت واحدهای مسکونی کوچک مقایس که موجب بالارفتن تراکم در این بافت‌ها میشود نیز جلوگیری شود.
وی ضمن تاکید بر اینکه برای توسعه ساخت مسکن به زمین نیاز داریم، گفت: در تهران زمین کافی برای خدمات عمومی وجود ندارد. باید کمربند تهران را با توجه به طرح تفصیلی گسترش دهیم و با مشوق تهاتر زمین جدید با مسکن موجود مردم را به اماکن جدید انتقال دهیم و جمعیت را در سطح تهران پخش کنیم. کما اینکه در لندن به همین سمت حرکت شده است. به این ترتیب زمینه چینی برای بازسازی فراهم میشود. ایجاد کمربند حاشیه شهر در تهران و یزد مانع بهبود کیفیت زندگی شهری شده است.
این کارشناس مسکن در پایان گفت: موضوع دیگر خانه‌های خالی موجود در شهرها است که گفته میشود اغلب در بالای شهر است و برای افراد متوسط جامعه قابل استفاده نیست. اما آیا این خانه ها هم تقاضای خاص خودشان را ندارند؟ اگر یک شیفت در تهیه خانه اتفاق بیفتد و کسی که در دهک ده هست به این املاک نقل مکان کند و تقاضا را در محله های متوسط کاهش دهد، در این صورت فرصت تهیه مسکن برای دهک‌های بعدی فراهم میشود. بنابراین ساماندهی به خانه‌های خالی موجود در شهرها نیز یکی دیگر از الزامات خانه دار کردن مردم شهرهای بزرگ است که باید در کنار بازآفرینی بافت‌های فرسوده به آن توجه شود.
انتهای پیام/ مسکن
