اتصال شبکه‌های بانکی ایران به سیستم پرداخت برون‌مرزی چین، که در چارچوب توافق ۲۵ ساله عملیاتی شده، یک تحول مالی کلیدی است. این اتصال، امکان انجام مبادلات مستقیم با یوان چین را بدون وابستگی به دلار یا سیستم سوئیفت فراهم می‌کند. در این راستا مهدی ازرقی کارشناس تجارت خارجی در گفتگو با مسیر اقتصاد گفت: اتصال شبکه بانکی ایران و چین و استقرار سازوکار تسویه غیردلاری، فراتر از یک همکاری اقتصادی صرف، یک مانور راهبردی عمیق در سطح منطقه‌ای و بین‌المللی محسوب می‌شود.
اتصال بانکی ایران و چین، چالشی مستقیم در برابر هژمونی دلار
وی ادامه داد: این اقدام، در هسته خود، پاسخی مستقیم به سیستم مالی هژمون غرب و تلاشی برای ایجاد یک نظم مالی چندقطبی است. برای چین، این پیشنهاد، فرصت بزرگی توسعه بین‌المللی یوان و تثبیت آن به عنوان یک ارز بدیل در مقابل دلار است. برای ایران نیز، این اتصال، دریچه‌ای برای گشایش چالش‌های مالی ناشی از تحریم‌ها و یک ضرورت برای توسعه پایدار اقتصادی و افزایش توان چانه‌زنی بین‌المللی است.
ازرقی بیان داشت: از منظر راهبردی، موفقیت این پروژه می‌تواند معماری اقتصادی منطقه غرب آسیا را دستخوش تغییر کند. به این معنا که تجارت ایران و همسایگان، می‌تواند مبتنی بر شبکه مالی چینی تسویه گردد. ایران با استفاده از این کریدور مالی می‌تواند موقعیت خود را به عنوان «کریدور ترانزیت انرژی و کالا» به «هاب مالی منطقه‌ای» ارتقا دهد. این تحول، امکان همکاری اقتصادی عمیق‌تر با چین، روسیه و کشورهای غرب آسیا را فراهم می‌سازد.
اتصال بانکی ایران و چین، الگوی پیشرو برای اقتصادهای تحت تحریم
این کارشناس تجارت خارجی اضافه کرد: در سطح فنی، نیاز به ایجاد یک زیرساخت مالی امن و مقاوم، توسعه سامانه‌های پیام‌رسان مشترک جایگزین سوئیفت، و هماهنگ‌سازی استانداردهای نظارتی و مقررات مبارزه با پول‌شویی، از الزامات اجتناب‌ناپذیر است. در مجموع، اتصال شبکه بانکی ایران و چین یک تغییر پارادایم در روابط دوجانبه است. این پروژه نشان می‌دهد که همکاری‌های راهبردی ایران و چین از مرحله بیان سیاسی و امضای تفاهم‌نامه‌ها فراتر رفته و به عرصه اجرای عملیاتی و فنی قدم گذاشته است.
وی خاطرنشان کرد: موفقیت این طرح نه تنها تحریم‌پذیری ایران را کاهش می‌دهد، بلکه به عنوان یک الگوی پیشرو برای دیگر کشورهای در حال توسعه برای کاهش وابستگی به دلار و خلق بدیل‌های مالی مستقل عمل خواهد کرد. با توجه به حجم تجارت متقابل، مبتنی بر این زیرساخت، تسویه نفت و کالای مبادله شده میان دو کشور برپایه یوآن و ریال قابل تسویه است.
انتهای پیام/ تجارت و دیپلماسی
