به گزارش مسیر اقتصاد شبکه تحلیلگران اقتصاد مقاومتی در یک گزارش سیاستی تحت عنوان «بررسی مبادی واردات محصولات اساسی کشاورزی» ضمن بررسی میزان و مبادی وارداتی محصولات اساسی کشاورزی، به بررسی آسیب های کنونی پرداخته و در ادامه پیشنهاداتی در خصوص بهبود وضعیت فعلی ارائه داده است.
راهبرد دقیقی در تعیین مبادی وارداتی محصولات کشاورزی وجود ندارد
در گزارش این کانون تفکر آمده است: جمهوری اسلامی ایران سالانه حدود ۸ تا ۱۰ میلیارد دلار صرف واردات محصولات اساسی کشاورزی شامل گندم، برنج، ذرت، جو، غذای دام، روغن، دانه‌های روغنی، گوشت و شکر می‌نماید. اما به دلیل عدم برنامه‌ریزی هوشمندانه در این زمینه، بازار ایران در این محصولات، بدون توجه به اولویت‌های راهبردی کشور در اختیار دیگر کشورها قرار گرفته است. در چنین وضعیتی، زمانی که کشور تحت فشار و تحریم‌های ظالمانه غرب قرار می‌گیرد، ابتکار عمل در مدیریت واردات محصولات اساسی کشاورزی را از دست می‌دهد و این کشورها را از منفعت اقتصادی قابل توجهی بهره‌مند می‌کند؛ مسئله‌ای که امنیت غذایی کشور را به خطر می‌اندازد.
در این گزارش ضمن تأکید بر نبود راهبردی دقیق در تعیین مبادی وارداتی محصولات کشاورزی، آمده است: این درحالیست که عمده کشورهای پیشرفته اروپایی و آمریکا، در این زمینه راهبردهای مشخصی دارند. به عنوان نمونه در این کشورها، تعرفه‌های بالایی برای واردات محصولات کشاورزی وضع شده که قیمت محصولات وارداتی را بسیار بالا برده است؛ در مقابل این کشورها تخفیفات تعرفه‌ای را تنها برای برخی کشورها در نظر می‌گیرند که آنها را به‌عنوان مبادی هدف انتخاب کرده‌اند.
اولویت های تعیین مبادی وارداتی محصولات اساسی کشاورزی
این نهاد در گزارش خود به منظور پایان دادن به این وضعیت و تثبیت امنیت غذایی جمهوری اسلامی ایران، علاوه بر برنامه‌ریزی برای تولید داخلی این کالاها، مطابق با ماده ۶ سیاست‌های کلی اقتصاد مقاومتی، شاخص هایی را به منظور اولویت بندی مبادی وارداتی محصولات کشاورزی مطرح نموده است.
بر اساس این گزارش لازم است مبادی واردات بر اساس اولویت‌هایی همچون «روابط سیاسی مناسب»، «اولویت قرار دادن کشورهای همسایه و منطقه»، «روابط تجاری دوسویه»، «توان تولید قابل اطمینان»، «روابط آمریکا با کشورها» و «اقتضائات خاص تحریم» بازطراحی گردد.
در این گزارش تأکید شده است: در زمینه واردات محصولات اساسی کشاورزی، اولویت اصلی ایران، کشورهای حاشیه دریای خزر از جمله روسیه و قزاقستان هستند که ضمن بهره‌مندی از ظرفیت تولیدی بالفعل و بالقوه لازم، امکان برقراری تجارت با ایران در قالب سازوکارهای مستقل از نظام مالی آمریکا را نیز دارند. کشورهای پاکستان، هند و چین نیز در این خصوص در اولویت بعدی قرار دارند.
مبادی وارداتی محصولات اساسی کشاورزی نیازمند بازنگری
شبکه تحلیلگران اقتصاد مقاومتی در این گزارش سیاستی، برپایه بررسی آمار واردات محصولات اساسی کشاورزی ایران، عنوان کرده است: امکان تغییر مبادی بیش از نیمی از واردات این محصولات در کوتاه مدت فراهم است و در بلندمدت نیز به شرط برنامه‌ریزی هوشمندانه و انعقاد قراردادهای مناسب با کشورهای تولیدکننده اصلی، می‌توان بخش عظیمی از نیازهای ایران به واردات محصولات اساسی کشاورزی را در قالب توافقنامه‌های تجارت دوجانبه از کشورهای همسو، همسایه و منطقه تأمین کرد.
در پایان این گزارش ضمن بیان الزامات اجرایی اصلاح مبادی وارداتی محصولات اساسی کشاورزی آمده است: واردات محصولات اساسی کشاورزی ایران می‌تواند به‌عنوان اهرمی جهت صادرات تولیدات داخلی به کشورهای طرف قرارداد، در مذاکرات در نظر گرفته شود. چنانکه ایران ظرفیت‌های صادراتی خود را متناسب با بازارهای کشورهای هدف توافقنامه‌های تجاری، که بنا دارد محصولات اساسی کشاورزی خود را از آنها وارد نماید، تعیین کند، می‌تواند در مذاکرات، تضمین خرید محصولات طرف مقابل در بلندمدت و میان‌مدت را به خرید محصولات ایرانی با کیفیت و مورد نیاز کشور مقابل از ایران منوط نماید. در این صورت علاوه‌بر تأمین محصولات اساسی کشاورزی مورد نیاز ایران از بهترین گزینه ممکن، عمق روابط افزایش خواهد یافت و بر میزان صادرات غیرنفتی کشور افزوده می‌شود.
گزارش سیاستی شبکه تحلیلگران اقتصاد مقاومتی از اینجا قابل برداشت است.
انتهای پیام/ غذا و کشاورزی
