به گزارش مسیر اقتصاد تاکنون در چند مطلب اخیر در پرونده «ارزیابی طرح های پتروشیمی» از لزوم توقف بعضی طرح های پتروشیمی صحبت شده است؛ بخشی از این طرح ها متعلق به خط لوله اتیلن غرب بوده و بخشی دیگر مربوط به خط لوله دنا و طرح های وابسته به آن است.
در جدول زیر اطلاعات مختصری در مورد طرح های گزارش شده آورده شده است:
همانطور که مشاهده می شود، در طرح هایی که تا به امروز لزوم توقف سریع آن ها مطرح گردیده، درصد پیشرفت معیار بررسی قرار گرفته است.
کلنگ اجرای همه این طرح های پتروشیمی در سال ۱۳۸۶ به زمین خورده است؛ طرح هایی که همگی تنها با هدف محرومیت زدایی از مناطق مورد نظر به تصویب رسیدند.
محرومیت زدایی و ایجاد اشتغال هدف بزرگی است که باید به عنوان ماموریت انجام تمام پروژه های کشور باشد؛ اما مشکل زمانی ایجاد می‌شود که هدف محرومیت زدایی، تنها دلیل احداث مجموعه هایی همچون پتروشیمی های ذکر شده می گردد.
برای تصویب طرح هایی همچون احداث مجتمع های پتروشیمی، انجام مطالعات اقتصادی و محیط زیستی از ابتدایی ترین مراحلی است که باید طی شود؛ اما وجود عوامل غیر کارشناسانه همچون فشارهای سیاسی نمایندگان و مسئولان استانی سبب می شود چنین طرح هایی از روند طبیعی بررسی خارج شوند.
خروج یک طرح از فرایند طبیعی می تواند به این معنا باشد که هیچ تضمینی برای تامین سرمایه، اجرایی شدن و سودده بودن آن وجود ندارد؛ همانطور که این موضوع در طرح های پتروشیمی بروجن، پتروشیمی ممسنی ،پتروشیمی دهدشت، پتروشیمی اندیمشک و خط لوله دنا صدق می کند و این طرح ها بعد از گذشت ۱۰ سال بدون هیچ گونه پیشرفتی باقی مانده است.
چرا باید چنین طرح هایی متوقف بشوند؟
تعریف اشتباه این طرح ها باعث شده کارشناسان آینده اقتصادی روشنی برای آن ها متصور نشوند. بنابراین سرمایه گذران نیز رغبت زیادی برای سرمایه گذارای در چنین پروژه هایی ندارند.
گره خوردن نام یک شهر با احداث مجتمع پتروشیمی، مانع از آن می شود که در آن منطقه طرح هایی مناسب با ویژگی های آن شهر و منطقه اجرا شود؛ حتی اگر در واقعیت آن مجتمع پتروشیمی تنها یک زمین خالی باشد.
این طرح ها شاید در ظاهر زمین خالی باشند که سال بدون کمترین پیشرفتی راکد باقی مانده اند؛ اما هر کدام از این طرح ها برای خود دفتری در تهران و شهرستان دارند که همه این ها متعاقبا هزینه های را درپی دارد.
در تمام این سال ها عده ای توانسته اند با وعده غیر عملی، در احداث این طرح ها حمایت مردم را جلب کنند؛ اما امروز مردم می دانند طرحی که پشتوانه کارشناسی ندارد، یا هرگز عملی نخواهد شد و یا پایان آن به سود مردم منتهی نمی شود. از همین روست که گفته می شود هرچه سریعتر باید این طرح ها به طور رسمی متوقف و تعیین تکلیف بشوند.
