مسیر اقتصاد/ سالها طول کشید تا قانون حمایت از شرکت ها و موسسات دانش بنیان در مجلس به تصویب رسید و براساس ماده (۵) قانون، صندوق ویژه شرکتهای دانش بنیان به نام صندوق نوآوری و شکوفایی شکل گرفت.
بر اساس قانون و اساسنامه مصوب هیأت وزیران، صندوق نوآوری و شکوفایی صرفا میتواند به شرکتهای فعال در حوزه فناوری های برتر (شرکت های دانش بنیان) تسهیلات بدهد؛ در واقع ماهیت این صندوق به نحوی طراحی شده است که با ارائه تسهیلات و بازگشت آنها، شرکتهای دانشبینان را به تحرک بیشتری وادار کند و به عنوان یک «صندوق» جریان منابع مالی شرکت های دانش بنیان که همگی شرکت های خصوصی هستند را تسهیل کند.
انتقادات به صندوق نوآوری و شکوفایی وارد است
در طول چند سال گذشته به عملکرد صندوق نوآوری و شکوفایی انتقاداتی مطرح شده است که برخی از آنها درست است؛ اما در کمیسیون تلفیق لایحه بودجه سال ۹۷، بند الحاقی به تبصره ۴ به این صورت پیشنهاد شده است:
بند الحاقی – معادل ۲ هزار میلیارد ریال از منابع در اختیار صندوق نوآوری و شکوفایی برای تامین حداکثر معادل ۴۰ درصد ارزش خرید تجهیزات و مواد آزمایشگاهی دانش بنیان ساخت داخل عرضه شده در نمایشگاه های مربوط، به دانشگاه ها و موسسات پژوهشی خریدار محصولات که توسط معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری معرفی می شوند اختصاص می یابد.
نگاه نادرست به منابع صندوق نوآوری و شکوفایی
این بند در لایحه پیشنهادی دولت وجود ندارد و از سوی نمایندگان مجلس در کمیسیون تلفیق به لایحه اضافه شده است. نوع نگاه نمایندگان پیشنهاد دهنده این بند، به نحوی است که نگاه «بودجه هزینه ای» به سرمایه صندوق داشته اند، یعنی سرمایه اولیه صندوق مشابه بودجه دولتی به دانشگاه ها داده شود تا صرف خرید تجهیزات شود که به وضوح خلاف قوانین و اساسنامه های صندوق است.
اگر نمایندگان مجلس شورای اسلامی می خواهند به دانشگاه ها برای خرید تجهیزات آزمایشگاهی کمک کنند، در ردیف بودجه هر دانشگاه مبلغی را اضافه کنند تا دانشگاه ها در یک فرآیند شفاف و قانونی دریافت کنند.
اما این روند نگران کننده، آغاز «سوراخ کردن» سرمایه صندوق نوآوری و شکوفایی با هدف هزینه های جاری روزمره است که معلوم نیست به چه نتیجه ای منجر خواهد شد؟!
