به گزارش مسیر اقتصاد در اواخر سال ۲۰۱۹ میلادی بیست و پنجمین نشست سالانه سازمان ملل درخصوص ضرورت مقابله با تغییرات اقلیمی موسوم به COP25 در شهر مادرید اسپانیا برگزار شد. در این نشست قرار بود کشورها درخصوص نحوه تحقق اهداف تعیین شده در مقابله با گرمایش زمین و کاهش انتشار آلاینده‌های زیست محیطی به توافقات جزئی تری از آنچه در توافقنامه اقلیمی پاریس آمده است، برسند؛ اما در نهایت این نشست بدون هیچ دستاوردی به پایان رسید.
انصراف برزیل و شیلی از میزبانی نشست تغییرات اقلیمی سازمان ملل
این نشست در ابتدا قرار بود در کشور برزیل برگزار شود، اما در اواخر سال ۲۰۱۸ میلادی و پس از انتخاب آقای بولسونارو به عنوان رئیس جمهور برزیل، این کشور همچون آمریکا اعلام کرد که تمایلی به مشارکت در زمینه مقابله با تغییرات اقلیمی ندارد و از میزبانی نشست انصراف داد.
در ادامه کشور شیلی میزبانی این نشست را پذیرفت ولی این کشور نیز حدود دو ماه قبل و به دلیل برگزاری اعتراضات ضد دولتی از میزبانی آن انصراف داد تا در نهایت اسپانیا میزبان بیست و پنجمین نشست تغییرات اقلیمی سازمان ملل باشد.
در طول بیش از ۴ سالی که از انعقاد توافقنامه پاریس در زمینه مقابله با تغییرات اقلیمی در سال ۲۰۱۵ می‌گذرد، بسیاری از کشورها از پایبندی به محدودیت‌های این تافق سر باز زده اند و آن را مانعی در مسیر پیشرفت خود ارزیابی می‌کنند. به طور خاص با خروج رسمی آمریکا، به عنوان یکی از طرفداران اصلی انعقاد از این توافق در سال ۲۰۱۷ میلادی، بسیاری از کشورهای دیگر نیز به مرور زمان از پایبندی محدودیت‌های آن کنار کشیده‌اند.
کشورهای جهان در مقابله با تغییرات اقلیمی اتفاق نظر ندارند
در نشست اسپانیا قرار بود کشورها در نهایت به توافقاتی جزئی‌تر درخصوص نحوه اجرای توافقنامه اقلیمی پاریس و تحقق اهداف مدنظر آن، خصوصا جلوگیری از گرمایش زمین، دست یابند؛ اما به دلیل عدم اتفاق نظر کشورها در این زمینه، هیچ توافق درخوری در نشست اسپانیا حاصل نشد.
درحال حاضر از طرفی بسیاری از کشورهای درحال توسعه محدودیت‌های اقلیمی را مانعی در مسیر پیشرفت خود می‌دانند و از طرف دیگر کشورهای مختلف وابستگی زیادی به تولید و مصرف سوخت‌های فسیلی دارند و در مقطع کنونی کنار گذاشتن آن را به معنی دور شدن از اهداف توسعه و پیشرفت ارزیابی می‌کنند. این مسائل موجب شده است اکنون بسیاری از کشورها در عمل هیچ تمایلی برای پذیرش محدودیت در جهت مقابله با تغییرات اقلیمی نداشته باشند.
مطرح شدن پیشنهاد «تجارت کربن» از سوی هند، برزیل و چین
در این میان بسیاری از کشورهای بزرگِ درحال توسعه، از جمله چین، برزیل و هند، به طور جدی با اعمال محدودیت‌های گسترده پیش روی کشورها در تولید آلاینده مخالفند؛ و به جای آن ایده «تجارت کربن» را مطرح کرده‌اند.
در واقع این کشورها به هیچ عنوان قصد ندارند فعالیت‌های خود در مسیر توسعه و افزایش ظرفیت‌های تولیدی را مختل نمایند و در بهترین حالت پیشنهاد خرید «حق تولید کربن» از دیگر کشورهای جهان را مطرح نموده‌اند.
این پیشنهاد نیز با مخالفت بسیاری از کشورهای کوچک غیرصنعتی مواجه شده است؛ مقامات این کشورها معتقدند اگر ایده تجارت کربن در نهایت به کاهش تولید گازهای آلاینده در جهان و توقف روند گرمایش زمین منجر نشود، تفاوتی با وضعیت فعلی ندارد.
کشورهای توسعه یافته به دنبال تحمیل محدودیت به کشورهای درحال توسعه
در طرف مقابل کشورهای توسعه یافته درحال تلاش برای اعمال محدودیت برای کشورهای درحال توسعه هستند؛ اما پیشنهادات این کشورها مورد انتقاد کشورهای درحال توسعه قرار گرفته است. کشورهای درحال توسعه معتقدند پیشنهاد کشورهای توسعه یافته میزان انتشار آلاینده در دهه‌های گذشته از سوی این کشورها را به کلی نادیده می‌گیرد و به مانند مانعی برای رسیدن کشورهای درحال توسعه به سطح کشورهای توسعه یافته عمل می‌کند.
این کشورها معتقدند اگر قرار است محدودیتی در مسیر تولید و انتشار آلاینده برای کشورهای جهان اعمال شود، کشورهای صنعتی و توسعه یافته امروز باید در صف اول اعمال محدودیت قرار بگیرند و حق کشورهای درحال توسعه برای پیشرفت و رسیدن به سطح کشورهای توسعه یافته امروزی به رسمیت شناخته شود.
منبع: گاردین plink.ir/iNrKV
انتهای پیام/ اقتصاد بین الملل
