به گزارش مسیر اقتصاد دیروز بیستم آبان ماه، نشست تخصصی با موضوع اجلاس کمیسیون های مشترک و توافقنامه های تجاری به منظور توانمندسازی و افزایش مهارت های کارشناسان با حضور مسئولین میزهای کشوری، در سازمان توسعه تجارت برگزار شد. [۱]
در این نشست، میرهادی سیدی، سرپرست معاونت توسعه بازارهای صادراتی، با اشاره به تعامل در جهان امروز، مختصات و ضرورت های آن گفت: جهان با کنار گذاشتن مرزبندی های جا مانده از دوران جنگ سرد و ورود به عصر تعامل های گسترده، باعث شکل گیری ساختاری از تولید به نام زنجیره جهانی ارزش شد.
مقررات یکسان میان کشورها هزینه های مبادله را کاهش می دهد
سیدی با اشاره به اینکه برای کاهش هزینه های مبادله باید تسهیل تجاری صورت گیرد، اظهار داشت: باید مقررات یکسان در کشورهای جهان مبنای عمل قرار گیرد؛ چراکه بدون انجام این کار، امکان کار مشترک با کشورهای دیگر در حوزه های اقتصادی، تولید صنعتی، انتقال تکنولوژی، جذب سرمایه‌گذاری خارجی دشوار شده و باعث تحمیل هزینه به اقتصاد کشور خواهد شد.
سرپرست معاونت توسعه بازارهای صادراتی در تشریح دلایل بالا بودن هزینه‌های مبادله و مشکلات اقتصادی ایران، گفت: به دلیل عدم عضویت ایران در سازمان جهانی تجارت، مقررات یکسان بین‌المللی در کشور مبنای عمل قرار نگرفته و تسهیل لازم در تعامل‌های اقتصادی ایران با جهان رخ نداده است.
توافقنامه های تجاری دوجانبه راهکار تعامل با اقتصاد جهانی است
وی افزود: باید برای رفع این شرایط به سمت تعامل با اقتصاد جهانی حرکت کنیم که انعقاد توافقنامه های تجاری دوجانبه یکی از جنبه های گسترش این تعاملات است. در شرایط فعلی موافقت نامه های معدودی داریم که سطح پوشش آنها زیاد نیست و تجارت چندانی در دل این توافق ها صورت نمی‌گیرد.
سیدی افزود: این در حالیست‌که ۵۰ درصد صادرات جهانی به مقصد بازارهایی است که مطابق توافقنامه های تجاری نرخ های تعرفه آن کاهش یافته یا حذف شده اما برای ایران این رقم کمتر از ۳ درصد است.
سیدی در پایان تأکید کرد که عقد توافقنامه های تجاری یکی از راهکارهای کم کردن شکافی است که در زمینه تجارت میان ایران و دیگر کشورهای دنیا ایجاد شده است.
لازم به ذکر است که سابقا نیز مجتبی خسروتاج رئیس سازمان توسعه تجارت گفته بود امروزه اولویت تجارت جمهوری اسلامی ایران نه پیوستن به سازمان تجارت جهانی، بلکه توسعه پیوندهای تجاری دوجانبه و منطقه ای است و در وهله نخست باید همکاری های تجاری را با کشورهای همسایه و منطقه که بیشترین مزیت ها را برای کشورمان دارند، آغاز کنیم یا توسعه دهیم.
به گفته خسروتاج، این مسأله از پیوستن به سایر سازمان ها مانند سازمان تجارت جهانی مهمتر است که رابطه خاصی با بسیاری کشورهای عضو آن نداریم یا روابط با آن ها فاقد توجیه اقتصادی خاصی است.
پینوشت:
