احمد نوری، استاد گروه شیلات دانشکده علوم و فنون دریایی دانشگاه هرمزگان در گفتگو با مسیر اقتصاد (مسیر اقتصاد) گفت: سازمان محیط زیست برای پرورش ماهی تیلاپیا در کشور تاکنون مجوزی صادر نکرده است.
نوری افزود: برای گرفتن مجوز از سازمان محیط زیست باید زیرساخت ها مربوط به تولید و پرورش ماهی تیلاپیا را درست کنیم و براساس اصول آن را پیش ببریم اما تنها اندکی از حساسیت هایی که سازمان محیط زیست در خصوص تولید ماهی تیلاپیا دارد، درست می باشد.
شایعه سمی بودن گوشت ماهی تیلاپیا سیاسی کاری است
وی گفت: تمام دنیا برای تولید ماهی تیلاپیا اصولی عمل کرده اند؛ البته اینکه بگویم همه جای دنیا این کار را کرده اند پس ما نیز باید این کار را انجام بدهیم حرف من نیست. به نظر من این که گفته می شود گوشت ماهی تیلاپیا سمی است و نباید از آن خورد، همه بازی سیاسی و اقتصادی است و هیچکدام به لحاظ علمی هیچ جایگاهی برای فکر کردن ندارد.
استاد دانشگاه هرمزگان در ادامه افزود: گونه ماهی تیلاپیا گونه ی فوق العاده مناسبی است که باید هر چه زودتر زیرساخت های مربوط به تولید آن براساس اصول و روشهای علمی درست شود و نباید آن را به بهانه های مختلف کنار بگذاریم.
همه گونه های ماهی در کشور غیربومی هستند
وی در خصوص ادعاهای سازمان محیط زیست برای مجوز ندادن به ماهی تیلاپیا گفت: این که این ماهی یک گونه غیربومی است و باید با برنامه روی آن کار کنیم درست است؛ ولی این که یک گونه غیربومی هست پس باید دیگر روی آن کار نکنیم این غلط است چون تمام تولیدات آبزی پروری ما اعم از قزل آلا و همه کپورها همه وارداتی هستند. بجز کپور معمولی که در ایران یافت می شود حتی میگو هم وارداتی است و غیر بومی محسوب می شود.
نوری افزود: اگر گونه های غیربومی را حذف کنیم شیلات ایران صفر می شود. این که گونه غیر بومی است پس نباید بیاید کاملا رد است، در نتیجه باید روی این گونه غیر بومی با فکر کار شود.
جلوگیری از تولید ماهی تیلاپیا پاک کردن صورت مسئله است
وی در ادامه گفت: ما نباید به خاطر بی حصولگی در فکر کردن روی ماهی تیلاپیا صورت مسئله را پاک کنیم. وقتی ماهی وارانی از هاوایی وارد کشور می شود و در استانهای جنوبی تکثیر و پرورش می یابد، آیا محیط زیست ما ضمانتی داده است که هیچ گونه ماهی وارانی ای در خلیج فارس و دریای عمان نداریم یعنی هیچ گونه وارانی به آبهای آزاد فرار نکرده یا در آن نیست. پس نباید چون این ماهیان شاید راه به دریا بیابند، بیایم صورت مسئله را پاک کنیم.
تولید تیلاپیا در شرایط کم آبی به سود کشور است
استاد دانشگاه هرمزگان افزود: کشور ما ظرفیت بسیار زیادی برای تولید و پرورش ماهی تیلاپیا دارد؛ البته به نظر من یکی از دلایلی که سازمان محیط زیست مخالف تولید ماهی تیلاپیاست، ماهی قزل آلاست.
وی گفت: چون من قبلا مرکز تکثیر قزل آلا داشتم معتقدم ما علم تولید ماهی قزل آلا را نداریم چون افراد زیادی از این تولیدکنندگان بازاری هستند و در شغل های دیگری فعالیت می کنند و به خاطر بازار پرسود سالیان قبل به قزل آلا روی آوردند.
این تولید کننده سابق قزل آلا افزود: ماهی قزل آلا نسبت به سایر ماهیان دیگر تکنیک تکثیر و پرورشش خیلی راحت است و حتی آبی هم که در استخر تولید آن می ریزند، آب شرب است در حالیکه ایران هم کشور کم آبی است. هر فردی اگر توانایی این را داشته باشد که غذا از کارخانه بخرد و بیاید در استخر بریزد ۵۰ تا ۷۰ درصد از تولید قزل آلا سود برده است و با توجه به وضعیت اقتصادی کشور، چنین کاری با این بازده اقتصادی خیلی عالی است.
وی گفت: تولید کنندگان قزل آلا اگر یک رقیبی مثل تیلاپیا یا هر ماهی دیگری بیاید به جای فکر کردن روی استفاده بهینه از آن بهترین کار را مخالفت صریح با آن می دانند.
نوری افزود: هیچ جای دنیا ماهی قزل آلا را در آب شرب و شیرین پرورش نمی دهند یا اگر هم پرورش می دهند خیلی کم است؛ این در حالی است که آمار فائو نشان می دهد ایران بزرگترین تولید کننده قزل آلا در جهان در آبهای شیرین است.
وی ادامه داد: البته بهترین تخم چشم زده برای ماهیان را از دانمارک و فرانسه وارد میکنیم بهترین بچه ماهیهای خوب هم از خارج وارد می شوند در حالی که این کشورها در میزان تولید قزل آلا از ما پایین تر هستند چون آنها نمی آیند در آب شیرن ماهی قزل آلا پرورش بدهند و می روند در آب لب شور تولید می کنند.
استاد دانشگاه هرمزگان در پایان گفت: تولیدکنندگان ایرانی قزل آلا توانایی تولید آن را در آب لب شور ندارند چون تولید قزل آلا در آب لب شور علم می خواهد؛ در نتیجه آنها بهترین کار را تولید این ماهی در آب شیرین می دانند که به ضرر منابع آبی کشور به ویژه در شرایط کم آبی است.
