به گزارش مسیر اقتصاد پروژه قطار پرسرعت هند که با حمایت فناوری ژاپن در حال اجراست، یکی از بزرگترین طرحهای زیربنایی آسیا به شمار میرود. این خط ۵۰۸ کیلومتری قرار است امکان سفر با سرعت ۳۲۰ کیلومتر بر ساعت را فراهم کند و زمان سفر حدود هفتساعته میان بمبئی و احمدآباد را به کمتر از دو ساعت کاهش دهد. مقیاس مالی پروژه، با برآوردی حدود ۱۸ میلیارد دلار، آن را به یکی از مهمترین برنامههای زیرساختی دهه اخیر در آسیا تبدیل کرده است.
اتصال ریلی هند و ژاپن با قطار پرسرعت ۱۸ میلیارد دلاری
این طرح از سال ۲۰۱۸ آغاز شده و با وجود دورههای بازنگری بودجه، اصلاحات مقرراتی و اختلالهای ناشی از همهگیری، روند اجرایی خود را حفظ کرده است. در بسیاری از بخشها عملیات عمرانی شامل احداث پلها، حفاری تونلها و آمادهسازی زیرساختهای فنی در حال تکمیل است. برنامهریزی رسمی دولت هند نشان میدهد که بهرهبرداری محدود از سال ۲۰۲۶ آغاز خواهد شد و بخشهای نهایی پس از آن به شبکه متصل میشود.
اهمیت پروژه فراتر از ساخت یک خط ریلی پرسرعت است. این مسیر، نخستین گام برای ایجاد شبکه ملی قطارهای پرسرعت محسوب میشود که هدف آن اتصال مراکز اقتصادی، فناوری و گردشگری هند در قالب یک شبکه گستردهتر است. استفاده از فناوریهای ژاپنی در حوزه سیگنالینگ، کنترل خودکار و سازههای دقیق ریلی، همزمان با توسعه توان مهندسان داخلی، این پروژه را به یک آزمایشگاه ملی برای بومیسازی فناوریهای پرسرعت تبدیل کرده است. افزایش سرمایهگذاری در مناطق پیرامونی مسیر، رشد ارزش املاک و توسعه خدمات شهری از دیگر پیامدهای قابل مشاهده اجرای پروژه است.
این طرح با چه چالشهایی مواجه است؟
با وجود پیشرفتهای اخیر، پروژه از ابتدا با چالشهای جدی مواجه بوده است. هزینههای آن چندین بار افزایش یافته و بخشی از تأخیرها ناشی از اختلاف میان دولت مرکزی و ایالتها درباره تملک زمینها بوده است. برخی اقتصاددانان نیز نسبت به بازگشت سرمایه چنین پروژه بزرگی در کشوری با تفاوتهای شدید درآمدی هشدار دادهاند. علاوه بر این، مقایسه با نظامهای پرسرعت چین یا ژاپن نشان میدهد که هند برای توسعه شبکهای پایدار، به اصلاحات نهادی و مالی گستردهتری نیاز دارد. این انتقادها باعث شده پروژه در داخل هند همزمان با حمایتهای همهجانبه، با پرسشهایی درباره هزینه فرصت و اولویتهای توسعهای روبهرو باشد.
تلاش هند برای نزدیک شدن به چین و ژاپن
در سطح منطقهای، این پروژه میتواند جایگاه هند را در رقابت زیرساختی آسیا ارتقا دهد. اتصال سریع میان ابرشهرها و مراکز صنعتی ظرفیت جابهجایی کالا و مسافر را افزایش میدهد و فشار بر شبکه جادهای و هوایی را کاهش میدهد. این تحول برای اقتصادی که بهسرعت در حال رشد است، اهمیت راهبردی دارد و به هند کمک میکند تا در حوزه حملونقل پیشرفته جایگاه بالاتری نسبت به گذشته کسب کند. همزمان، همکاری فناوری با ژاپن نیز بخشی از تلاش دهلی برای تقویت توانمندیهای داخلی و ارتقای استقلال فناوری محسوب میشود.
در حالی که چین اکنون بیش از ۴۲ هزار کیلومتر خطوط پرسرعت فعال دارد و ژاپن نزدیک به شش دهه تجربه بهرهبرداری از شینکانسن را در اختیار دارد، هند راه درازی برای ایجاد یک شبکه کامل پیشرو دارد. با این حال، پیشرفت کنونی پروژه نشان میدهد که کشور در مسیر شکلدهی به یک نظام حملونقل مدرن قرار دارد و ظرفیت آن برای اثرگذاری بر توسعه منطقهای و الگوی همکاریهای زیرساختی در آسیا قابل توجه است.
منبع: سیپیجی
انتهای پیام/ حمل و نقل
