به گزارش مسیر اقتصاد از سرگیری روابط تهران و ریاض با میانجیگری چین، بدون تردید یک تحول مثبت برای همه اعضای جامعه بین‌المللی به غیر از ایالات متحده و رژیم صهیونیستی است. در این میان، استقبال پاکستان از این موضوع کاملا طبیعی است چون دیگر این کشور به طور ضمنی توسط هیچ یک از این کشورها به عنوان هدف رقابت علیه دیگری استفاده نمی‌شود.
از سرگیری روابط تهران و ریاض و تاثیر آن بر اسلام آباد
براساس ارزیابی رسمی لئونید اسلوتسکی، رئیس با نفوذ کمیته دومای دولتی روسیه در امور بین‌الملل، نزدیکی ایران و عربستان، پتانسیل کریدور حمل و نقل شمال-جنوب (NSTC) با اتصال شورای همکاری خلیج (GCC) به این مجموعه امیدوارکننده که از ابرپروژه‌های اوراسیایی بین روسیه، ایران و هند است را افزایش خواهد داد.
پاکستان می‌تواند با استفاده از این پروژه‌ها برای تقویت همه‌جانبه ارتباط خود با ایران، آذربایجان و روسیه که با استراتژی کلان ژئواکونومیکی اعلام شده توسط نخست‌وزیر سابق – عمران خان- همسو هستند، استفاده کند. ثبات اقتصادی و اراده سیاسی یکی از مهم‌ترین پیش نیازهای آن است که در حال حاضر در این کشور وجود ندارند و این موضوع احتمال بهره‌مندی عربستان سعودی و سایر اعضای شورای همکاری خلیج فارس در NSTC را در کوتاه مدت کاهش می‌دهد.
همچینن این احتمال وجود دارد که سعودی بجای سرمایه‌گذاری میلیاردها دلار در قالب کمک‌های مالی به پاکستان، بر سرمایه‌گذاری‌های سودمند ایران تمرکز کند، از همین روی پیش‌بینی می‌شود اسلام‌آباد وابستگی بیشتری به صندوق بین‌المللی پول تحت کنترل ایالات متحده خواهد داشت. البته چین همیشه حداقل‌های لازم را برای سرپا نگه داشتن پاکستان فراهم می‌کند، اما به نظر می‌رسد که امروزه به دلایل مختلف این امکان میسر نباشد.
همچنین کودتای سال گذشته تا حدودی نفوذ آمریکا را بر پاکستان بازگرداند که با توجه به دور شدن منطقه از هژمون تک قطبی و رو به زوال، اسلام آباد به یک ناهنجاری منطقه‌ای در مفهوم ژئوپلیتیک تبدیل می‌شود. آشتی عربستان به عنوان یکی از شرکای ایالات متحده با ایران و میانجیگری چین، در واقع تاییدی بر این موضوع است. احتمالا رهبران پاکستان سعی خواهند کرد تا از این امر به نفع خود یا منافع ملی استفاده کنند. اما بدون تردید عدم تقارن قدرت به نفع ایالات متحده، پاکستان را در موضع ضعف شدید قرار می‌دهد. از همین روی، احتمالاً به دریافت کمک‌های مالی از واشنگتن ادامه خواهد داد.
در مجموع، نزدیکی ایران و عربستان، پاکستان را با چالش‌های غیرمنتظره‌ای مواجه می‌کند که اگر کودتای سال گذشته رخ نمی‌داد، احتمالاً در موقعیت بسیار بهتری برای مقابله با آن‌ها قرار می‌گرفت. به طوری که در ۱۱ ماه گذشته توانایی اسلام آباد در مواجهه با تغییرات و بازی‌های ژئوپلیتیکی مانند اینگونه موارد کاهش یافته است، یعنی احتمالاً فرصت‌های مرتبط با این رویداد را از دست داده است و با خطر سقوط بیشتر به انزوای منطقه‌ای دچار خواهد شد.
منبع: گلوبال ویلج وویس
انتهای پیام/ تجارت و دیپلماسی
