مسیراقتصاد/ جوجه گوشتی، سویهای از جوجههای مرغ و خروس است که با هدف تولید گوشت پرورش داده میشوند. امروزه جوجههای گوشتی از نظر ژنتیکی سرعت رشد بسیار زیادی دارند، مهمترین و موثرترین عامل برای رسیدن به حداکثر سرعت رشد عامل تغذیه است.در واقع بدون برنامه تغذیهای مناسب جوجهها به حداکثر سرعت رشد خود نخواهند رسید.
تغذیه مناسب علاوه بر افزایش سرعت رشد پرنده باعث وزنگیری مطلوب در پایان دوره پرورش نیز میشود به طوری که پرنده در حدود ۴۰روزگی بیش از ۲ کیلوگرم افزایش وزن پیدا میکند.
بنابراین علم تغذیه امکان استفاده حداکثری از پتانسیل ژنتیکی پرنده جهت تولید گوشت را فراهم میکند. در این راستا باید جیرهای متناسب با نوع نژاد، سن، سطح عملکرد و براساس احتیاجات تغذیهای پرنده تامین شود.
لزوم تعادل در موادمغذی جیره جوجه های گوشتی
جیره جوجههای گوشتی علاوه بر تامین ۱۳ نوع ویتامین، ۱۶ ماده معدنی، ۱۳ اسید آمینه و اسید چرب ضروری باید انرژی و پروتئین مورد نیاز پرنده را تامین کند. میزان انرژی و پروتئین مورد نیاز پرنده بسته به نوع سویه پرورشی متفاوت است اما به طور متوسط هر پرنده روزانه حدود ۳۰۰۰ الی ۳۲۰۰ مگاژول انرژی و ۱۸ الی ۲۳ درصد نیز پروتئین نیاز دارد.
جیره باید طوری تنظیم شود که تعادلی مناسب بین انرژی، پروتئین، اسیدهای آمینه، اسیدهای چرب ضروری، موادمعدنی و ویتامینها داشته باشد. جهت تنظیم جیرههای غذایی مناسب و متعادل، شناخت دقیق احتیاجات تغذیهای پرنده و شناخت انواع مواد خوراکی قابل استفاده در جیره ضروری است.
۴.۷ میلیارد دلار واردات سالانه خوراک مرغ
اقلام خوراکی رایجی که به ترتیب انرژی و پروتئین مورد نیاز پرنده را تامین میکند، شامل دو نهاده دامی ذرت و کنجاله سویا است؛ این دو نهاده حدود ۹۰ درصد جیره جوجههای گوشتی را تشکیل میدهند. باقی مانده جیره نیز شامل مکملهای معدنی و ویتامینی، اسیدهای آمینه ضروری مانند لیزین، متیونین، ترئونین و همچنین مواد دیگری همچون روغن خوراکی و افزودنیها است.
در حال حاضر امکان کشت گسترده ذرت و سویا در کشور وجود ندارد. بنابراین این بخش از خوراک جوجههای گوشتی از طریق واردات تامین میشود؛ این مسئله عامل خروج گسترده ارز از کشور معادل ۴.۷ میلیارد دلار شده است.
با واردات گسترده نهادههای دامی علاوه بر خروج ارز از کشور، میزان آسیب پذیری کشور نیز افزایش مییابد چرا که در شرایط بحرانی جهان همچون جنگ روسیه و اوکراین در صورت عدم واردات به موقع و متناسب با نیاز احتمال ناامنی غذایی در جامعه افزایش خواهد یافت.
کاهش وابستگی به واردات «خوراک مرغ» با تولید «نهادههای جایگزین»
در این راستا مطابق با آسیبهای ذکر شده در مورد وابستگی به واردات ذرت و کنجاله سویا، تحقیقات صورت گرفته در موسسات علمی و مراکز دانشگاهی ثابت کرده است که قابلیت جایگزینی برخی از محصولات گیاهی با ذرت و کنجاله سویا وجود دارد. این محصولات شامل سورگوم، گندم ،جو، انواع دانههای روغنی مانند کلزا، کاملینا، کلرنگ میشود، البته امکان استفاده از انواع منابع پروتئینهای حیوانی نیز وجود دارد.
بنابراین دولت به منظور کاهش وابستگی در واردات نهادههای دامی باید سیاستگذاری خود را در جهت حمایت از نهادههای جایگزین ذرت و کنجاله سویا متمرکز نماید. به طوری که محصولات جایگزین ضمن قابلیت کشت گسترده در کشور امکان استفاده در جیره جوجههای گوشتی را داشته باشند.
به همین منظور دولت علاوه برای تامین بذور با کیفیت، میتواند حمایتهای تشویقی همچون پرداخت یارانه کشت به محصولات هدف را در دستور کار قرار دهد.
انتهای پیام/ کشاورزی