به گزارش مسیر اقتصاد شیوع بیماری کرونا در آمریکا در حالی اتفاق افتاده است که این کشور با نابرابری اقتصادی گسترده ای درگیر است. مشکلات ناشی از این بیماری که در آینده هم ادامه خواهد داشت تاثیرات به سزایی به طبقه های محروم جامعه خواهد داشت. این بحران وحشتناک به اقدامی ویژه و استثنایی نیازمنداست. مبارزه علیه آثار این بیماری باید از طریق منابع و ذخایری باشد که افرادی خاص در دهه های گذشته کسب کرده اند، به عبارت دیگر دولت آمریکا باید از ظرفیت مالیات بر ثروت استفاده کند.
مجموع کمک هایی که کنگره برای مقابله با این بیماری در نظر گرفته است تقریبا ۲ تریلیون دلار می شود، اما باید در نظر داشت که کسری بودجه سالانه اخیر فدرال به طور متوسط حدود ۷۰۰ میلیارد دلار بوده است.
وام گرفتن دولت برای حل بحران به ضرر جوان‌ها است
نگرانی کنگره از این که تامین این هزینه ها از طریق گرفتن وام انجام خواهد شد کاملا به جاست، زیرا ارزان بودن وام، دولت را به انجام این کار وسوسه می کند. اما در آخر گرفتن وام باعث فشار بیشتر به جوان هایی می شود که در دهه گذشته دومین بحران اقتصادی خودشان را متحمل می شوند. در عوض این کمک ها باید از طریق مالیات بر ثروت ثروتمندترین آمریکایی ها تامین شود، ثروتی که همراه با گسترش نابرابری به وجود آمده است.
۹۵ درصد مردم معاف از مالیات بر ثروت
باید در نظر داشت که اجرای چنین مالیاتی به طراحی دقیقی نیازمند است. ۵ درصد ثروتمند خانواده های آمریکایی ۵۷ تریلیون یا دو سوم کل ثروت‌های خانوار را در اختیار دارد. معافیت ۲.۵ میلیون دلاری برای ثروت خانوار، ۹۵ درصد پایین جامعه را از پرداخت هرگونه مالیات معاف می کند و فقط از ۵ درصد ثروتمند جامعه با ثروتی حدود ۴۰ تریلیون دلار مالیات اخذ خواهد شد. بنابراین یک مالیات ۵ درصدی برای ثروتمندترین ۵ درصد خانوار در آمریکا می تواند تا دو تریلیون دلار درآمد همراه داشته باشد.
تفاوت کرونا در ثروتمندان و فقرا
این ویروس به جایگاه اجتماعی افراد اهمیتی نمی‌دهد و هر فرد با هر سطح اجتماعی احتمال مبتلا شدن دارد. خبر بیمار شدن زود هنگام تام هنکس و پرنس چارلز و دیگر افراد ثروتمند و درگذشت آن ها بر اثر این بیماری شنیده شد. اما اثرات اجتماعی و اقتصادی کرونا بر طبقات مختلف متفاوت است. افراد ثروتمند در خانه ها و باغ های شخصی یا حتی در خانه های خارج از کشور قرنطینه و استراحت می کنند، در حالی که بقیه افراد اغلب در آپارتمان های کوچک در محله های پرجمعیت امکان قرنطینه ندارند و برای تامین مایحتاج زندگی مجبور به کار کردن هستند. همچنین امکان دورکاری برای افراد ثروتمند یا تحصیل کرده بیشتر وجود دارد.
آمریکایی ها با مدرک دانشگاهی ۳ برابر بیشتر از سایر افراد می توانند از خانه کار کنند، درحالی که افرادی که سالانه بیش از ۸۰ هزار دلار درآمد دارند بیش از ۴ برابر، امکان دورکاری از افرادی با درآمد کمتر از ۳۳ هزار دلار دارند. بنابراین جای هیچ گونه تعجب نیست که داده های تلفن همراه نشان می دهد که ساکنان محله های ثروتمند نسبت به محله های فقیر زودتر و مدت بیشتری قرنطینه شده اند و در خانه مانده اند.
نابرابری در بین کودکان بسیار وحشناک است. مدارس غیر انتفاعی ثروتمند کلاس های خود را به صورت آنلاین با موفقیت خوبی جبران کردند، در حالی که مدارس دولتی به ویژه در مناطق فقیرنشین با مشکلات متعددی روبرو شده اند.
اقدام و طرح های کمکی که باید صورت بگیرد باید به نفع همه مردم باشد، اما مالیات بر ثروت همیشه از نظر سیاسی بحث برانگیز بوده است.
تلاش برای کنترل ویروس کرونا معمولا با شرایط جنگی قیاس می شود. اما در حالی که کل جامعه در معرض خطر هستند برای افراد بدون آموزش بسیار سخت است که با این بیماری مبارزه کنند. مالیات بر ثروت به روشی اقدامات کمکی را تامین هزینه می کند که ایثار و فداکاری مشترک در مواجهه با یک تهدید جهانی، معنا می یابد.
معافیت‌های دقیق مانعی برای کاهش پس‌انداز و سرمایه‌گذاری آینده
در شرایط فوق العاده کنونی که شاید هر قرن یک بار اتفاق افتد ما نباید به سراغ روش های معمولی و عادی گذشته برای تامین درآمدها برویم، بلکه به جای آن باید سراغ ثروت های انباشته شده در سال های اخیر برویم.
معافیت های مالیات بر ثروت به اندازه کافی زیاد هستند که ما اطمینان داشته باشیم که این مالیات فقط از خانواده های بسیار ثروتمند که سهم چندانی در هزینه های آن ها نخواهد داشت، اخذ خواهد شد. اما این معافیت ها به اندازه کافی کم هستند که این مالیات بتواند بیشتر ثروت جامعه را هدف قرار دهد.
وجود معافیت های دقیق باعث می شود که انگیزه و ابزار فرار مالیاتی به حداقل برسد و هیچ اثر اقتصادی مخربی بر پس انداز و سرمایه گذاری های آینده وارد نکند.
مالیات بر ثروت پیشنهاد صندوق بین المللی پول
با توجه به طولانی مدت شدن اثرات شیوع کرونا بر اقتصاد، بسیاری از اقتصاددانان پیشنهاد افزایش مالیات ثروتمندان را مطرح کرده اند. صندوق بین المللی پول نیز با پیش بینی عمیق ترین رکود اقتصادی از سال ۱۹۳۰ و انقباض ۳ درصدی اقتصاد جهانی، پیشنهاد داده است که دولت ها باید برای حمایت از اقتصاد خود مالیات بر درآمد، املاک و ثروت را در نظر بگیرند.
منابع:
انتهای پیام/ اقتصاد بین الملل
