کرونا و تکرار خسارت وام از بانک جهانی؟

به گزارش مسیر اقتصاد این چند روز که خبر درخواست وام ۵ میلیارد دلاری از صندوق بین‌المللی پول به گوش می‌رسد، خواندن ماجرای وام ایران از بانک جهانی، خاطرات و تعهدات تلخ دهه هفتاد را یادآوری می‌کند. تعهداتی که از دلایل اصلی اجرای برنامه‌های کنترل جمعیت در کشور بود.

حسین مروتی، کارشناس جمعیت و خانواده در توییتر به این موضوع پرداخته است:

افزایش جمعیت جهان، تهدیدی برای امنیت ملی آمریکا

به دنبال وقوع انقلاب جنسی در غرب، فرزندآوری به شدت کاهش یافت و به عنوان نمونه، نرخ باروری در آمریکا که در سال ۱۹۵۸ به ۳.۷ فرزند رسیده بود، در سال ۱۹۷۶ به ۱.۷۴ رسید، یعنی تعداد متوسط فرزند زنان آمریکایی، به کمتر از نصف تقلیل یافت.

بحران جمعیت، اقتدار اقتصادی و سیاسی غرب را به خطر انداخت، چنانکه در سال ۱۹۷۴ حاصل پروژه مطالعاتی NSSM200 که توسط کیسینجر _ مشاور امنیت ملی نیکسون _ انجام شده بود، منتشر شد و نشان داد که افزایش رشد جمعیت جهان، امنیت ملی آمریکا را به خطر می اندازد.

قصاب ویتنام، رئیس بانک جهانی می‌شود

رابرت مک نامارا _ وزیر جنگ کندی و جانسون _ که به قصاب ویتنام معروف است، در سال ۱۹۶۸ و پس از فراغت یافتن از کشتار میلیونی ویتنامی‌ها، به عنوان رئیس بانک جهانی انتخاب شد و به مدت ۱۳ سال نیز در این مسئولیت ماند. او اعطای وام های بین‌المللی به کشورهای غیر غربی را مشروط به کنترل جمعیت کرد.

مک نامارا بعدها هم کتابی به نام «بمب ساعتی جمعیت» (The Population Problem:Time Bomb Or Myth) نوشت و برای دنیا از عواقب وحشتناک جمعیت زیاد سخن گفت. تجهیزات ضدبارداری، برای این جنایتکار، نقش همان بمب و عامل نارنجی را داشت که با آبروریزی کمتری، نیروی انسانی کشورها را تباه می کرد.

دکتر ملک افضلی _ معمار برنامه تنظیم خانواده ایران _ اردیبهشت سال ۱۳۷۱، در مصاحبه با واشنگتن پست گفت: دو دلیل عمده برای موفقیت برنامه تنظیم خانواده وجود دارد، نخست حمایت دولت؛ طوری که هاشمی رفسنجانی امسال با دو برابر کردن بودجه به ۱۵۰ میلیون دلار! آن را تقویت کرده؛ دلیل دیگر هم فشارهای اقتصادی است.

مصرف اولین وام بانک جهانی در جهت کنترل جمعیت ایرانیان

نخستین وام بانک جهانی در بخش بهداشت به مبلغ ۱۴۱ میلیون و چهارصد هزار دلار در سال ۱۳۷۲ در اختیار دولت قرار گرفت. این مبلغ عمدتا مصروف کنترل جمعیت شد و در اموری از قبیل «خرید وسایل مدرن ضدبارداری»، «تربیت نیرو در دوره های خارج از کشور» و «چاپ کتاب احکام تنظیم خانواده» هزینه شد.

سعید شیرکوند (اقتصاددان) در این باره می گوید: وام هایی که کشورهای مختلف از بانک جهانی می‌گیرند، هیچگاه رقم قابل توجهی نیست … این برای کشور وام‌گیرنده، نوعی اعتبار و ضمانت نامه تلقی می‌شود که می‌تواند به طور غیررسمی با استناد به آن، از کشورها یا شرکت‌های خارجی دیگر، تسهیلات بیشتری را دریافت کند.

امتداد کنترل جمعیت و تعهد دولت برای توقف کامل رشد جمعیتی کشور

ایران در سال ۷۱ به اهداف جمعیتی برنامه نخست توسعه دست یافته بود، با این وجود در سال ۷۲ قانون تنظیم خانواده تصویب شد و کنترل جمعیت تشدید گردید. در سال ۷۳ گروهی از طرف دولت با حضور در کنفرانس جمعیت و توسعه قاهره، تعهد دادند که رشد جمعیت ایران را به صفر برسانند!

ماجرای کامل سیاست‌های کاهش جمعیت و وام از بانک جهانی در دهه هفتاد را می توانید در اینجا و اینجا ببینید.[۱]

پینوشت:

[۱] کانال مستضعفین تی وی در تلگرام

انتهای پیام/ فرهنگ و گفتمان