به گزارش مسیر اقتصاد در شهرهای بزرگ تعداد قابل‌توجهی از آپارتمان‌ها به عنوان املاک برای سرمایه‌گذاری یا خانه‌های دوم استفاده می‌شوند و اغلب خالی هستند. عدم عرضه مسکن به بازار موجب شده تا اقشار کم درآمد جامعه از دسترسی راحت به مسکن مورد نیاز خود دورتر شوند.
کشور‌های مختلف برای جلوگیری از افزایش تعداد خانه‌های خالی، از راهبرد اخذ مالیات بهره برده‌اند. به عنوان نمونه در ونکوور کانادا پس از تصویب مالیات بر خانه‌هایی که بیش از ۶ ماه از سال خالی هستند، از سال ۲۰۱۷ تا ۲۰۱۸ تعداد املاک خالی ۱۵ درصد کاهش یافته است.
افزایش عرضه مسکن اجاره‌ای با اخذ مالیات بر خانه‌های خالی
گزارش‌های منتشر شده نشان می‌دهد که مالکان این واحدهای خالی برای پرداخت نکردن مالیات، بیش از نیمی از خانه‌های موجود را اجاره دادند. ونکوور با اخذ مالیات از واحدهای خالی در یک سال بیش از ۳۸ میلیون دلار درآمد کسب کرد که عمده آن به برنامه‌های مسکن مقرون‌به‌صرفه اختصاص یافته است.
پژوهشی جدید نشان می‌دهد که در مناطق گران‌قیمت و متراکم، جایی که ساخت مسکن جدید دشوار است، مالیات بر خانه خالی می‌تواند راه مؤثری برای مقرون‌به‌صرفه کردن مسکن باشد.
تحقیق مذکور بر روی شهر لندن متمرکز بوده، جایی که مسکن در چند دهه گذشته به طور قابل‌توجهی گران‌تر شده و در آنجا ملک به یک سرمایه‌گذاری جذاب برای افراد خاص و ثروتمند تبدیل شده است.
این مطالعه نشان داد در اغلب محله‌های گران‌قیمت لندن بیش از ۳۰ درصد از مساکن، خالی یا استفاده کوتاه‌مدت می‌شود.
شناسایی خانه‌های خالی با روش‌های مختلف امکان‌پذیر است
جاناتان بورن محقق دانشگاه لندن، در سال ۲۰۱۵ پس از بازگشت از نروژ به بریتانیا به تحقیق درباره املاک خالی پرداخت.
مطالعات وی نشان داد که تعداد املاک خالی بسیار زیاد است و در اطراف هر فرد در لندن چنین واحد‌هایی وجود دارد؛ اما هیچ مدرکی برای اثبات این موضوع وجود نداشت.
به گفته بورن آپارتمان‌هایی در مرکز شهر وجود دارد که تنها یک سوم از آن‌ها چراغ‌هایشان روشن است و مردم در عمده این واحد‌ها زندگی نمی‌کنند؛ اما استناد به داده‌های دقیق در مورد این‌که چه تعداد از خانه‌ها در یک شهر یا محله خالی هستند، دشوار است.
کشور‌های دنیا برای تشخیص واحدهای خالی از روش‌های متفاوتی استفاده می‌کنند. به عنوان نمونه سیاست‌گذاران شهر ونکوور برای شمارش اولیه تعداد واحدهای خالی از آمار مصرف برق توسط ساکنان و چک کردن خانه‌هایی که میزان برق کمتری مصرف می‌کنند، استفاده کردند.
بورن برای دریافت اطلاعاتِ تعداد خانه‌های خالی، از کد پستی بریتانیا استفاده کرد. علاوه بر کد پستی، در انگلستان افرادی که ساکنین تمام‌وقت در یک منطقه نیستند، مقداری هزینه برای خدمات محلی پرداخت می‌کنند، این روش نیز راهی برای محاسبه آمار بود و بورن برای تکمیل اطلاعات خود این آمار را با سرشماری مقایسه کرد.
درآمد مالیات بر خانه خالی دو برابر عوارض شهرداری در لندن
یافته‌های این محقق نشان داد در محلات برتر لندن مانند کنزینگتون و چلسی، ارزش خانه‌های خالی حدود ۲۱ میلیارد پوند (۲۷ میلیارد دلار) بوده است و در صورتی که از این واحد‌ها مالیاتی مانند ونکوور گرفته شود، دولت محلی می‌تواند تقریباً دو برابر میزان درآمدی که در حال حاضر از عوارض شهرداری به دست می‌آورند را کسب کند.
مالیات بر خانه‌های خالی به منظور تنظیم بازار مسکن در سراسر جهان اخذ می‌شود. به عنوان مثال از خانه‌های خالی در ملبورن استرالیا، مالیاتی مانند ونکوور اخذ می‌گردد. در پاریس، خانه‌های دوم افراد مالیاتی برابر ۶۰ درصد از ارزش بازار اجاره دریافت می‌شود یا در اوکلند کالیفرنیا نیز اخیراً یک سیاست مشابه تصویب شد.
کنترل بحران مسکن با مالیات بر خانه‌های خالی
سایر شهرها نیز می‌توانند از قوانین مشابه بهره‌مند شوند. بر اساس آمارگیری در نیویورک تا سال ۲۰۱۸، بدون احتساب خانه خالی که در حال بازسازی یا در حال فروش یا اجاره بودند، تقریباً ۷۵ هزار آپارتمان خالی در این شهر وجود داشت. بر اساس محاسبه انجام گرفته این تعداد از خانه‌های خالی برای کل بی‌خانمانان شهر نیویورک کافی است.
مالیات بر خانه خالی نسبت به ساخت خانه جدید برای افراد کم‌درآمد می‌تواند به طور بالقوه ابزار مفیدتری در برخی از شهرها برای کنترل بحران مسکن باشد.
منبع: فست کمپانی
انتهای پیام/ اقتصاد بین الملل
