علیرضا صفری مدیر اندیشکده سیاستگذاری امیرکبیر، با اشاره به عدم توجه به ساختارهای اجتماعی، سیاسی و اقتصادی کشور توسط سیاستگذار در گفتگو با مسیر اقتصاد گفت: بعضا سیاستگذار الگوهایی را در جامعه پیاده می‌کند که هیچ تناسبی با ساختارهای سیاسی و اجتماعی و حقیقی اقتصاد کشور ندارد و معمولا هم شکست می‌خورد. الگوهای پیشرفت و توسعه که در جامعه دیگری پاسخ داده است و در منابع علمی رفرنس داده شده وقتی در کشور دیگری پیاده می‌شود نتیجه ای جز شکست را در پی نخواهد داشت، چرا که این الگوها برای هر جامعه‌ای منحصر به فرد است و هرجامعه‌ای به الگوهای بومی خودش نیاز دارد.
مشارکت کم مردم در پیشرفت اقتصادی از چالش‌های حکمرانی اقتصادی
وی با تاکید بر اینکه یگانه راه پیشرفت و توسعه اقتصادی کشور از تحلیل و درک صحیح از این ساختارها می‌گذرد، افزود: اگر هدف ما این است که به سمت توسعه اقتصادی حرکت کنیم، بایستی تدابیری اندیشیده شود که این روند به چه صورتی باید تغییر نماید. مسیر این تغییر نیز صرفا از تغییر دولت نمی‌گذرد بلکه بایستی نوعی مشارکت توسط بازیگران جامعه رخ بدهد.
مدیر اندیشکده سیاستگذاری امیرکبیر افزود: در کشور هنوز این دیدگاه سنتی حاکم است که این تلقی را دارد که فقط دولت قادر به مجموعه اقدامات اصلاحی در زمینه اقتصاد است و از سایر بازیگران این عرصه چشم‌پوشی می‌شود. در واقع دومین چالش کشور در حوزه حکمرانی اقتصادی، کم بودن میزان و نحوه مشارکت مردم در پیشرفت اقتصادی کشور است. ظرفیتی که اگر به خوبی از آن استفاده شود شاهد تحولی در عرصه اقتصادی خواهیم بود.
توجه دولت سیزدهم به درونزا بودن جای امیدواری است
صفری در خصوص ارزیابی عملکرد دولت سیزدهم در حوزه مسائل اقتصادی اظهار داشت: برای قضاوت عملکرد فعلا زود است اما ظرفیت‌های بالقوه‌ای در این دولت وجود دارد که در صورت بالفعل شدن چشم انداز روشنی برای آینده اقتصاد کشور متصور بود. اولین ظرفیت دولت این است که دولت‌های گذشته در سال‌های اخیر معمولا توجه جدی به بخش حقیقی اقتصاد کشور نداشته‌اند و عموما سعی می‌شد الگوهایی را به کار بگیرند که در سایر نقاط جهان استفاده شده است و طبیعتا هم با شکست مواجه می‌شدند. اما دولت سیزدهم به نظر نمی‌رسد که به آن شدت دولت‌های قبل، نگاه افراطی به این مسائل داشته باشد، همین که نگاه درونزا به مسائل دارد، جای امیدواری است. دومین ظرفیت‌های بالقوه‌ای دولت سیزدهم سرمایه اجتماعی آن است که اگر به خوبی از آن استفاده شود می‌توان به آینده اقتصاد کشور امیدوار بود.
پیشرفت کشور به الگوهای بومی نیاز دارد نه نسخه‌های وارداتی
وی با اشاره به نقش اندیشکده‌ها در تصمیمات اقتصادی کشور گفت: مهمترین نقشی که اندیشکده‌ها می‌توانند در این شرایط انجام دهند، توجه و انذار سیاستگذاران به این نکته مهم است که الگوهای نسبتا موفق در جوامع دیگر لزوما پاسخ مناسبی برای کشور ما نخواهد بود. چرا که نیازمند تحلیل مناسب از بخش حقیقی اقتصاد کشور است و مبتنی بر آن تحلیل است که الگوها به کارگرفته شود. اندیشکده‌ها باید الگوی بومی را برای پیشبرد اقتصاد کشور تولید کنند در بخش های مختلف مبتنی بر نگاه و به میزان نقش آن ها در اثرگذاری بر اقتصاد کشور نیز موفق خواهند بود.
اندیشکده سیاستگذاری امیرکبیر نیز اکنون تلاش‌های مختلفی را در این راستا و با این نوع نگاه داشته است که توجه جدی به نگاه بومی به مسائل داشته باشد. به عنوان مثال اگر تلاشی می‌کنیم که بخش خودرو بهبود پیدا کند، نتیجه سال‌ها تلاش نیز این نکته را می‌رساند که زمانی اوضاع به سامان می‌رسد که به این بخش حقیقی اقتصاد کشور توجه کنیم. الگوها و توصیه‌های مختلف غیر بومی که تاکنون به کار گرفته شده نیز موید این نکته است.
انتهای پیام/ دولت و حکمرانی
