به گزارش مسیر اقتصاد عباسعلی نورا استاد دانشگاه و نماینده سابق مجلس، ۳۱ شهریور در گفتگو با فارس در پاسخ به اینکه پیوستن به سازمان تجارت جهانی به نفع کشور است یا اینکه باید به فکر توافقنامه های تجارت دوجانبه و منطقه ای بود، گفت: برای پیوستن به WTO عزم ملی در کشور وجود ندارد.
اصرار دولت برای پیوستن به سازمان تجارت جهانی به نفع کشور نیست
دکتر نورا با بیان اینکه با توجه به شرایط بین‌المللی حاکم بر دنیا و شرایط ویژه کشور، اصرار دولت برای پیوستن به سازمان تجارت جهانی به نفع کشور نیست، گفت: انعقاد قراردادهای تجاری منطقه‌ای و فعال‌تر کردن مبادلات تجاری منطقه‌ای بیشتر به نفع اقتصاد کشور است.
وی افزود: شرایط رژیم اقتصادی کشور با بعضی شرایط سازمان تجارت جهانی سازگار نیست و بهتر است قبل از تلاش برای پیوستن به این سازمان شرایط درونی را برای پیوستن به این سازمان مهیا کرد.
این استاد دانشگاه بیان داشت: با پیوستن به سازمان تجارت جهانی، تعرفه‌های واردات به صورت دیکته شده به ما ارائه می‌شود در حالی که ممکن است با توجه به نرخ بیکاری اینگونه مسائل به نفع ما نباشد.
کشورها به سمت توافقنامه های تجارت دوجانبه در حال حرکت هستند
انعطاف پذیری، تسریع در دستیابی به توافق و عدم نیاز به تغییر قوانین داخلی و آزادسازی گسترده تجاری در توافقنامه های تجارت دوجانبه، سبب شده تا کشورها به سمت انعقاد این توافقنامه ها حرکت کرده و قوانین دست و پا گیر و روندهای طولانی مدت سازمان تجارت جهانی را کنار بگذارند.
به عنوان نمونه یک توافقنامه تجارت دوجانبه می تواند موانع تعرفه ای و غیر تعرفه ای مربوط به کالاها و خدمات را بین دو کشور مرتفع سازد و همچنین انعطاف در تعیین مواردی که نیاز به تغییر قانون و تعرفه ها دارد را ممکن می سازد و نیازی نیست مانند سازمان تجارت جهانی تمامی قوانین و تعرفه های گمرکی را به صورت یکجا تغییر داد.
در اکثر توافقنامه های تجارت دوجانبه نیازی نیست تا کشورها دست به اصلاح یکجا در قوانین داخلی خود بزنند، بلکه کافیست تا امضا کنندگان در مورد نکات کلیدی و اصلی توافقنامه مذاکره کرده و تجارت را در زمینه های مشخصی بین خود تسهیل نمایند. این حرکت گام به گام در جهت اصلاحات تجاری، موجبات ارتباط مؤثرتر ایران با جریان تجارت جهانی را مهیا خواهد کرد.
