به گزارش مسیر اقتصاد (مسیر اقتصاد)، در حال حاضر همه کشورهای خاورمیانه قصد دارند بازار محصولات خود را گسترش داده و فشار مالی ناشی از واردات کالاها، تجهیزات و کالاهای مصرفی خود را کم کنند. یکی از ایرادات دیپلماسی منطقه ای این کشورها در بسیاری از محصولات، تبدیل نشدن رویکرد تجارت جهانی آنان به تجارت منطقه ای قوی است.
بازارهای منطقه ای در تجارت مغفول مانده است
در برهه فعلی بسیاری از این کشورها به دنبال همکاری های قوی تجاری با اقتصادهای توسعه یافته و یا بازارهای نوظهور هستند، که باعث میشود از بازارهای منطقه ای خود دور شوند و به آن توجه کمتری داشته باشند.
به عنوان مثال یکی از موارد مشهود در زمان فعلی از بی توجهی این کشورها به تجارت منطقه ای، نادیده گرفتن قطر توسط ایرانیان برای گسترش بازار منطقه ای و صادرات ایران به قطر است.
قطر پس از تحریم توسط چهار کشور عربی مجبور به واردات اقلام غذا و محصولات کشاورزی شده بود و طبق شواهد، کشور ایران انتخابی محتمل بود. بعد از تحریم قطر نیز بسیاری از بازرگانان و صادرکنندگان ایرانی این اتفاق را به عنوان فرصتی برای ورود به بازار قطر دیدند.
سهم ایران در بازار قطر ناچیز است
اما نکته این است که داشتن فرصت یک موضوع و آماده بودن برای استفاده از آن موضوع دیگری است. ایران طی سال های ۲۰۱۶ و ۲۰۱۷ ، ۱۰۳ میلیون دلار کالا و محصولات به قطر صادر کرده است که عمده آن شامل سیمان، پوشاک و محصولات غذایی بود. بنابراین سهم ایران در بازار قطر در بهترین حالت خود بسیار کوچک بوده و در بدترین حالت خود نیز ناچیز است.
با توجه به شرایط امروز هر دو کشور قطر و ایران و نزدیکی بنادر ایران به قطر برای تامین مایحتاج این کشور، این دو کشور همسایه همکاری خوبی در زمینه تجارت و بازرگانی در کالاها و خدمات تا امروز نداشته اند.
صادرات ترکیه به قطر ۵ برابر ایران است
برای ارزیابی میزان بازار قطر در مقایسه با ایران، صادرات ترکیه به قطر به ۵۲۴ میلیون دلار رسیده است. این کشور در میان ۱۰ شریک تجاری اصلی در قطر دیده میشود.
قطر برای جام جهانی فوتبال در سال ۲۰۲۲ اقدام به واردات تکنولوژی، تجهیزات، مصالح ساختمانی و مواد معدنی می کند. همچنین در این میان واردات غذا و دامداری این کشور ۱۰ درصد کل واردات قطر را تشکیل می دهد.
زیرساخت ها برای صادرات ایران به قطر فراهم نبود
در کشور قطر پس از تحریم، تقاضا برای تولیدات محصولات ایرانی به طور قابل توجهی افزایش یافت. بعد از این موضوع بود که صادرکنندگان ایرانی متوجه نبود ناوگان، زیرساخت ها و شرایط لازم برای انتقال محصولات خود به این کشور شدند. چرا که بنادری بمانند بلخیر نه امکانات ذخیره سازی و نه اسکله بارگیری مکانیکی برای افزایش حجم صادرات به قطر را دارند.
پتانسیل فعلی تجارت ایران با قطر، موجب بهبود کسب و کار کشاورزان ایرانی از وضعیت کنونی نیز می شود و دیگر فعالیت های اقتصادی مرتبط را به شرط رفع مشکلات پیش روی تجارت فعال می کند.
نوسانات سیاسی از بین می رود اما مشارکت های اقتصادی پایدار است
در آینده ضروری است هر دو کشور با سرمایه گذاری در زیرساخت ها و بنادر یکدیگر که آنها را به هم متصل می کند، شرایط تجارت دوجانبه میان خود را فراهم نمایند.
نوسانات سیاسی ممکن است بعد از مدتی از بین برود، اما مشارکت های اقتصادی همواره ادامه خواهد داشت و اثرات بی ثبات کننده آن را کاهش می دهد. این مسئله ای است که ایران و قطر باید یاد بگیرند و بدانند که می توانند یکدیگر را به عنوان همسایگان واقعی و نه فقط رقبای منطقه ای نگاه کنند.
منبع: فاینشنال تریبون
