به گزارش مسیر اقتصاد در شهرهای بزرگ تعداد قابل‌توجهی از آپارتمان‌ها به عنوان املاک برای سرمایه‌گذاری یا خانه‌های دوم استفاده می‌شوند و اغلب آن‌ها «خانه‌های خالی» هستند. عدم عرضه مسکن به بازار موجب شده است اقشار کم درآمد جامعه از دسترسی راحت به مسکن مورد نیاز خود دورتر شوند.
تشدید شکاف طبقاتی به دلیل وجود خانه‌های خالی گران‌قیمت
جاناتان بورن محقق دانشگاه لندن، در مطالعه اخیر خود رابطه بین درصد املاک خالی و دسترسی اقشار جامعه به مسکن مناسب در مناطق مختلف انگلیس و ولز را برای نمونه آماری ۲۳ میلیون نفر معادل ۴۰ درصد جمعیت انگلیس و ولز بررسی کرده است. بر اساس آمارهای ارائه شده در بریتانیا، دسترسی خانوارها به مسکن بین سال‌های ۱۹۹۷ تا ۲۰۱۶، به دلیل افزایش سریع قیمت خانه نسبت به درآمد افراد کاهش‌یافته است.
کارشناسان ریشه اصلی این مسئله را مالکیت املاک توسط سرمایه‌گذاران خارجی در شهرهایی مانند لندن و مالکیت خانه دوم توسط شهروندان انگلیسی در مناطق روستایی می‌دانند. آن ها معتقدند تعداد بسیاری از واحدهای مسکونی توسط افرادِ کشورهای دیگر به منظور سرمایه‌گذاری یا تفریح مورد استفاده قرار می‌گیرد. بسیاری از این سرمایه‌گذاران خارجی املاک، خانه خود را نه بفروش می‌رسانند و نه اجاره می‌دهند.
افزایش قیمت مسکن نتیجه گسترش تعداد خانه‌های خالی
مطالعات جاناتان بورن نشان می‌دهد مناطقی که این نوع از خانه‌ها وجود دارند؛ گرانتر از مناطقی هستند که ساکنان آن‌ها به صورت تمام وقت در خانه‌های خود سکونت دارند و همین موضوع عاملی برای تشدید شکاف طبقاتی بین اقشار جامعه است.
یافته‌های این محقق نشان داد در برخی از محلات لندن مانند کنزینگتون و چلسی، ارزش هر خانه‌های خالی حدود ۲۱ میلیارد پوند (۲۷ میلیارد دلار) بوده است و در مجموع حدود ۱۲۳ میلیارد پوند سرمایه در خانه‌های خالی این مناطق حبس شده است.
بر اساس برآورد جاناتان بورن در انگلستان و ولز، حدود ۳۹- ۴۷ درصد از مردم در مناطق با خانه‌های خالی بیشتر و البته گران زندگی می‌کنند.
بررسی ۳۴۰ هزار خانه خالی نشان داد که متوسط ارزش این واحدها ۳۶۳ هزار پوند بوده که این میزان حدود ۱۸.۵ درصد از متوسط ارزش یک خانه معمولی (۳۰۶ هزار پوند) گرانتر است.
«افزایش عرضه» و «کاهش تقاضا» دو پیامد وضع مالیات بر خانه‌های خالی
در تحقیق انجام گرفته راه حل کاهش قیمت مسکن و بهبود شرایط خانه دار شدن را افزایش عرضه و کاهش تقاضا عنوان کرده است که این امر با اخذ مالیات بر خانه‌های خالی قابل تحقق است.
بر اساس دیدگاه بورن، مالیات بر خانه‌های خالی دارای پتانسیل‌هایی از جمله افزایش درآمد دولت محلی، کاهش تقاضای سوداگرانه و افزایش دسترسی افراد به مسکن به دلیل ترغیب مالکان به عرضه واحدهای مسکونی به بازار است.
بر اساس مطالعات این محقق اخذ مالیات بر خانه‌های خالی در اولویت بالاتری نسبت به ساخت مسکن قرار دارد؛ زیرا در حال حاضر رقابت شدیدی برای سرمایه‌گذاری در املاک وجود دارد و این موضوع خانه را تبدیل به کالای سرمایه‌ای کرده است و کمبود مسکن مسئله ثانویه محسوب می‌شود.
افزایش درآمد مالیاتی با اخذ مالیات بر خانه‌های خالی
جاناتان بورن در تحقیق خود پیشنهاد اخذ مالیات یک درصدی از خانه‌های خالی را داده و معتقد است این مالیات حدود ۱.۲ میلیارد پوند درآمد مالیاتی را افزایش خواهد داد که این رقم معادل ۱۱ درصد عوارض فعلی شهرداری است. البته باید این مالیات بر اساس موقعیت مناطق، میزان سوداگری و کمبود خانه با درصد‌های مختلف اخذ گردد.
گفتنی است کشورهای مختلف برای جلوگیری از افزایش تعداد خانه‌های خالی، از راهبرد اخذ مالیات بهره برده‌اند. به عنوان نمونه در ونکوور کانادا پس از تصویب مالیات بر خانه‌هایی که بیش از ۶ ماه از سال خالی هستند، از سال ۲۰۱۷ تا ۲۰۱۸ تعداد املاک خالی ۱۵ درصد کاهش یافته است.
منبع: مجله اشپرینگر plink.ir/vB2Sf
انتهای پیام/ راه و ساختمان
