به گزارش مسیر اقتصاد رهبران اتحادیه اروپا همواره از کشورهای اروپایی درخواست کرده اند مستقلانه عمل کنند و نقش بین المللی خود را تقویت کنند. اما شکست آن ها در ایجاد راهکاری برای دور زدن تحریم های ایران نشان داد که چقدر از این هدف دور هستند.
عدم پذیرش میزبانی سازوکار مالی ویژه توسط کشورهای اروپایی
فدریکا موگرینی به عنوان مقام ارشد اتحادیه اروپا در ماه سپتامبر اعلام کرد که برنامه هایی برای ایجاد یک سازوکار مالی ویژه یا به اصطلاح SPV برای ادامه رابطه بین ایران و اروپا دارد.
اروپا امیدوار بود توافق هسته ای را پس از خروج دولت ترامپ از آن حفظ کند. با این حال تحریم های آمریکا در روز ۵ نوامبر اجرایی شد ولی سازوکار مالی ویژه هنوز آماده نشده است.
کشورهای عضو اتحادیه اروپا هنوز نتوانسته اند کشور میزبان این سازوکار مالی را پیدا کنند. اتریش هم این درخواست را رد کرده است و لوکزامبورگ تحت فشار آلمان، فرانسه و انگلستان قرار دارد تا میزبان SPV شود.
ترس کشورهای اروپایی از عصبانیت ترامپ
اینکه این سه کشور به جای اینکه خودشان داوطلب شوند، مسئولیت را به گردن کشور دیگری می اندازند بسیار مخرب است. انگیزه آنها روشن است چراکه هرچه کشور بزرگ تر باشد، خطر عصبانی شدن ترامپ بیشتر است.
شکی وجود ندارد که ترامپ می تواند متحدان اروپایی اش را در صورت سرپیچی جریمه کند. از طرفی مزایای سازوکار مالی ویژه مورد تردید است؛ چرا که این سازوکار تنها می تواند برای شرکت های کوچک و متوسطی که با آمریکا در ارتباط نیستند، مؤثر باشد.
تسهیل تجارت با ایران؛ گام اتحادیه اروپا برای نشان دادن استقلال خود
دیوید مارتلاگ و برایان اوتول، مقامات سابق آمریکا که بر روی تحریم های آمریکا کار می کردند، گفته اند: «این اقدامات نشان دهنده تلاش قابل توجه اتحادیه اروپا برای خنثی کردن تحریم های آمریکا و فراتر از آن سیاست آمریکا است. ایران ممکن است به خاطر وضع دوباره تحریم ها دچار سختی اقتصادی شود اما این بار دیگر آن انزوای دیپلماتیک را نخواهد داشت.»
تسهیل تجارت با ایران یکی از گام های آسان تر اتحادیه اروپا برای اثبات استقلال خود است. سایر اقدامات مثل ارتش مشترک اروپایی گران و بی طرفدار هستند.
هدف اروپا بازی دادن ایران تا پایان ریاست جمهوری ترامپ است
«قانون مسدودساز تحریم های آمریکا» توسط اتحادیه اروپا در ماه اوت برای پوشش تحریم های آمریکا علیه ایران به روز رسانی شد؛ تا مانع تبعیت شرکت های اروپایی از محدودیت های بیرونی کشورهای غیرعضو شود و شرکت ها بتوانند برای هرگونه جرایم ناشی از چنین تحریم هایی، ادعای خسارت کنند.
اگر اعضای قدرتمندتر اتحادیه اروپا تصمیم گرفتند سازوکار مالی ویژه را ایجاد کنند، شاید بتوانند به تمام کسب و کارها و شرکت ها اطمینان دهند در صورت کار کردن با این سازوکار، تحت حمایت کامل آن ها قرار دارند. این کار می تواند به نوعی از سیستم سوئیفت هم حمایت کند و بی میلی آن در قطع ارتباط با ایران را بیشتر سازد.
اما کشورهای اتحادیه اروپا از تحریم های آمریکا واهمه دارند و به دلیل وابستگی به این کشور، بعید است برای راه اندازی سازوکار مالی ویژه ایران اقدامی انجام دهند. لذا در بهترین حالت به نظر می رسد سیاست اصلی اروپا بازی دادن ایران تا پایان ریاست جمهوری ترامپ است. هیچ کشوری قصد ندارد خطر شدت یافتن جنگ تجاری با آمریکا را به جان بخرد . در عین حال اعتبار اروپا در گرو راه اندازی این سامانه است.
منبع: بلومبرگ yon.ir/KNNXT
انتهای پیام/ اقتصاد بین الملل
