به گزارش مسیر اقتصاد به گفته آری پائول یک افسر ارشد اطلاعاتی، سوئیفت شبکه مالی است که از طریق دلار آمریکا به فرآیند انتقال بین بانکی وجه کمک می کند و کاملاً واضح است که این سیستم انتقالات مالی، به عنوان بخش نظامی وزارت خزانه داری آمریکا عمل می کند.
مشارکت مالی شیوه جدید دسترسی همگانی به خدمات بانکی بین المللی
در چند سال اخیر بحث مشارکت مالی به یک شیوه رایج و محبوب تبدیل شده است. اساساً ایده پشت مشارکت مالی این است که باید اقداماتی صورت گیرد تا همه بدون توجه به مکانی که درآن زندگی می کنند، بتوانند به خدمات بانکی دسترسی داشته باشند.
یک نمونه از این پروژه های مشارکت مالی، پروژه «اتریوم اومسیگو» است که قصد دارد به عنوان بخشی از فعالیت های مشارکت مالی در مکان هایی مانند جنوب شرق آسیا متمرکز شود.
سیستم سوئیفت مانع دسترسی همگان به نظام مالی بین المللی
اما یک مسئله دیگری که امروزه شکل گرفته است، بحث ایجاد محرومیت مالی است. به عبارت ساده تر یک دولت یا بانک اقداماتی را در پیش می گیرد که یک کشور یا گروهی از مردم را از دسترسی به خدمات مالی محروم کند. این اقدامات در رابطه با سوئیفت به وضوح صادق است.
سوئیفت یک میراث بین المللی باقی مانده برای آمریکا است که برای جریان دهی دلار بین بانک ها طراحی شده است. در حال حاضر این سیستم کاملا بین المللی شده است و اکثر بانک های بزرگ در سراسر جهان به آن دسترسی دارند.
این بدین دلیل است که بخش زیادی از تجارت بین المللی به دلار آمریکا انجام می شود و دلار نیز ذخیره ارزی بسیاری از کشورهاست. می توان گفت که دسترسی به سوئیفت یک جزء ضروری برای شرکت در تجارت جهانی است.
جاسوسی و هک کردن؛ راهکارهای آمریکا جهت دسترسی به اطلاعات مالی کشورها
به گفته آری پائول دولت های آمریکا از سیستم سوئیفت به عنوان وسیله ای برای اعمال فشار به گروه ها و کشورهای مختلف استفاده می کنند. اولین نمونه از این اقدام به سال ۲۰۰۰ بر می گردد که در آن داده های کاربران مختلفی از جهان جمع آوری و استفاده شد.
این اقدامات آمریکا ترکیبی از قدرت سخت و نرم است که به طور مخفیانه داده های افراد مختلف را برای چندین سال متوالی از سوئیفت جمع آوری نموده است. هنگامی که این ماجرا علنی شد، آمریکا برای ادامه دسترسی خود به شیوه هک کردن و انتقال داده ها متوسل شد.
طبق گفته پائول، سیستم سوئیفت ابزار رایج و مستمری برای سازمان های اطلاعاتی آمریکا جهت جمع آوری اطلاعات گسترده از تحرکات مالی در سطح بین المللی است. می توان گفت که سوئیفت توسط آمریکا برای جمع آوری و از بین بردن اطلاعات استفاده می شود.
ایجاد محدودیت در دسترسی عیب بزرگ سیستم های متمرکز
البته این ها تمام ماجرا نیست، بلکه ایجاد محدودیت در دسترسی به سوئیفت نیز به عنوان ابزار جنگ اقتصادی در اختیار آمریکا قرار دارد. دو کشور ایران و کره شمالی نمونه هایی مثال زدنی از کشورهای جدا شده از نظام مالی بین المللی هستند.
پائول می گوید که تنها دلیل اینکه سیستم سوئیفت تاکنون بدین شکل منسوخ و سنتی مانده است این است که آمریکا نیاز به آن دارد تا کشورها را تهدید کرده یا دچار محرومیت کند و اگر کشورها یک سیستم مالی جدید ایجاد می کردند، در آن صورت دیگر آمریکا چنین کنترلی را از دست می داد.
یکی از بزرگترین معایب سیستم های متمرکز در دنیا این است که پیوستن به آن ها نیاز به اجازه دارد و این خود ناگزیر محرومیت مالی را نیز به دنبال خواهد داشت. لذا کسی که بر این سیستم ها سلطه دارد بدون شک متعصبانه عمل خواهد کرد. بنابراین تسلط آمریکا بر یکی از سیستم های مهم مالی جهان به این دلیل بسیار خطرناک است.
سیستم های غیرمتمرکز پایان دهنده منافع سرشار آمریکا از نظام مالی جهانی
آمریکا تاکنون بواسطه این اختیارات بهترین منافع را از جامعه جهانی کسب کرده است. اما این بدین معنی نیست که این کشور باید مالکیت کامل بر تمامی سیستم های مشابه سوئیفت را داشته باشد و این همان جایی است که سیستم های غیرمتمرکز نیاز به ظهور و فعالیت پیدا می کنند.
امروزه کاملا آشکار شده است که فناوری های رمزنگاری شده از هیچکدام از این مسائل گفته شده رنج نمی برد. زیرا این فناوری ها نیاز به اجازه فرد یا نهاد خاصی ندارد و فعالیت در قالب آن ها توسط کسی دچار محدودیت نمی شود.
منبع: بلاکونومی
