افشین غلامعلی پور دستیار ویژه مدیرعامل شرکت ملی صنایع پتروشیمی با تأکید بر ضرورت تأمین پایدار محصولات راهبردی پتروشیمی در گفتگو با مسیر اقتصاد گفت: برخی محصولات پتروشیمی نقشی فراتر از یک کالای صنعتی دارند و مستقیماً با امنیت اقتصادی، سلامت عمومی، امنیت غذایی و توان نظامی و دفاعی کشور مرتبط هستند. محصولاتی نظیر پلی پروپیلن، پلی اورتان، اکریلونیتریل، پلیمرهای سوپرجاذب، پلی‌اتیلن ترفتالات و آمونیوم نیترات جزء چنین محصولاتی طبقه‌بندی می‌شوند و هر یک در حوزه‌های راهبردی متعددی مورد استفاده قرار می‌گیرند.
کاربرد گسترده محصولات راهبردی؛ از تجهیزات پزشکی تا صنایع نظامی
غلامعلی پور با بیان اینکه این مواد در تولید دارو، تجهیزات پزشکی، باند و گاز استریل، بسته‌بندی مواد غذایی و محصولات بهداشتی نقش اساسی دارند افزود: در صنایع دفاعی نیز موادی نظیر آمونیوم نیترات و اکریلونیتریل برای ساخت سوخت جامد، مواد منفجره و بدنه موشک‌ها به‌کار می‌روند. به همین دلیل، هرگونه اختلال در زنجیره تأمین این محصولات، می‌تواند کشور را با بحران‌های جدی مواجه سازد.
وابستگی ۴۲۰ میلیون دلاری به واردات محصولات راهبردی پتروشیمی
دستیار ویژه مدیرعامل شرکت ملی صنایع پتروشیمی با اشاره به وضعیت تأمین این محصولات در کشور بیان داشت: بخشی از نیاز کشور به این محصولات از طریق واردات پاسخ داده می‌شود. برای نمونه، طی سال‌های اخیر ارزش واردات پلی پروپیلن، پلی اورتان، پلیمرهای سوپرجاذب، اکریلونیتریل، آمونیوم نیترات و پلی اتیلن ترفتالات به حدود ۴۲۰ میلیون دلار در سال رسیده است.
وی افزود: چنین آماری نشان می‌دهد که وابستگی کشور به واردات در حوزه محصولات راهبردی، قابل چشم‌پوشی نیست و در شرایط خاص، مانند وقوع بحران‌های بین‌المللی یا منطقه‌ای، می‌تواند پیامدهای سنگینی برای صنایع پایین‌دستی و حتی بخش‌های حیاتی کشور به همراه داشته باشد.
غلامعلی پور با اشاره به دلایل این وابستگی گفت: ظرفیت تولید داخلی در برخی محصولات ایجاد نشده یا پاسخگوی تقاضای موجود نیست. از سوی دیگر، نوسانات تولید، نبود ذخایر راهبردی، مشکلات تخصیص خوراک و فقدان یک راهبرد جامع و انعطاف‌پذیر برای مدیریت همزمان تولید، واردات و ذخیره‌سازی از مهم‌ترین چالش‌ها در این زمینه به شمار می‌آید.
تأمین پایدار محصولات راهبردی، نیازمند تنوع بخشی به الگوی واردات است
غلامعلی پور با اشاره به لزوم تدوین یک راهبرد جامع و پایدار برای تأمین محصولات راهبردی پتروشیمی تصریح کرد: چنین راهبردی باید شامل اصلاح و تنوع‌بخشی الگوی واردات با تکیه بر همکاری با کشورهای همسو و بهره‌گیری از ابزارهایی مانند دیپلماسی اقتصادی، قراردادهای تهاتری و توافق‌های بلندمدت باشد. همچنین، اصلاح نظام تخصیص ارز و سرمایه با اولویت‌دهی به محصولات حیاتی، افزایش ظرفیت تولید داخلی از طریق احداث واحدهای جدید و ارتقاء فناوری واحدهای موجود، بهینه‌سازی تخصیص خوراک به‌ویژه مواد اولیه‌ای مانند پروپیلن و مشتقات بنزن، تأمین مالی ویژه با ایجاد صندوق‌های اعتباری اختصاصی و ایجاد ذخایر راهبردی هوشمند، از ارکان اساسی این برنامه است.
وی در پایان خاطر نشان کرد: بی‌توجهی به این اقدامات، می‌تواند در صورت وقوع بحران‌های بین‌المللی یا منطقه‌ای، شکاف عرضه و تقاضا را به‌طور جدی افزایش داده و کشور را در معرض تهدید قرار دهد؛ لذا تدوین و اجرای یک برنامه جامع و انعطاف‌پذیر که سه محور تولید داخلی، واردات هدفمند و ذخیره‌سازی هوشمند را به‌صورت همزمان پوشش دهد از جمله اقداماتی است که باید در راستای تأمین پایدار محصولات راهبردی پتروشیمی صورت گیرد.
انتهای پیام/ انرژی
