مسیر اقتصاد/ از شروع جنگ ایران با اسرائیل تا کنون، ترامپ مواضع مختلفی داشته است: یک روز دم از مذاکره زده، یک روز جنگ! یک روز گفت ما این جنگ را شروع کردیم و روز دیگر گفت ما هیچ نقشی در حمله به ایران نداشتیم! در مورد این مواضع که ظرف یک هفته و با تغییر بعضا ۱۸۰ درجه ای بیان شده، میشود تحلیل کرد که در روزهای قبل راجع به آن نوشتیم. اما آنچه بیش از هر چیزی اهمیت دارد این است که آمریکا حالا به ایران حمله کرده و وقتی جنگ از لفّاظی به میدان میرسد، با یک موجود واقعی طرف هستیم.
حالا این موجود واقعی چه ویژگی هایی دارد؟ نه باید با خودخفن پنداری تحلیل کرد، نه با خودتحقیری! نه باید گفت الان یک قدم تا نابودی دشمن فاصله داریم نه اینکه گفت دیگر نابود شدیم و سریع باید کوتاه بیاییم! اگر خودخفن پندار باشیم، دچار توهم میشویم و اگر خودتحقیری کنیم، از ترس مرگ خودکشی کردیم. ما درگیر یک جنگ واقعی هستیم و باید واقعی تحلیل کنیم نه تخدیری یا تسلیمی!
جنگ برای هر دو طرف هزینه و دستاورد داشته است
ما از ابتدای جنگ هزینه‌های زیادی دادیم، از ترور بهترین فرماندهان نظامی و دانشمندان هسته‌ای تا حمله به مهمترین تاسیسات کشور. از طرفی دستاوردهای خوبی هم داشتیم، از حملات کوبنده و غیرقابل انتظار تا جلب مشارکت مردمی و سرمایه اجتماعی؛ که همه اینها خلاف انتظار دشمن بوده و محاسباتش را تغییر داده. همه اینها را باید در کنار هم دید. مهمتر از همه اینکه این گزاره اثبات شد که مذاکره، آن هم با کسی که در پی نابودی ایران است، به جایی نمیرسد.
واقعیت جنگ هم همین است. زد و خورد دارد. ممکن است پیروز شویم و ممکن است شکست بخوریم. نه باید زدن‌ها را بیش از حد بزرگ کرد و در باد آن خوابید، نه باید خوردن‌ها را انکار کرد و از آن درس نگرفت. پیروزی واقعی هم در میدان حاصل میشود و امتدادش به رسانه و اذهان میاید، پس در جنگ واقعی باید بیش از سخنرانی و بلوف زدن، اقدام کرد.
آمریکا به صورت مستقیم وارد جنگ با ایران شد
حالا میرسم به امروز؛ جایی که دیگر آمریکا هم رسما و مستقیما وارد جنگ شده و تعرّض بزرگی به خاک ایران کرده است. من در امور نظامی سررشته و اطلاعات کاملی ندارم که بگویم چه بکنیم، فقط چیزی که میدانم آن است که باید دشمن پاسخ قاطع و موثر بگیرد تا جایی که منکوب و پشیمان شود وگرنه هیچ نقطه توقفی نخواهد داشت. حالا اینکه تعبیر این موضوع با توجه به امکانات و ابزارهایی که ما داریم چه میشود، این را فرماندهان و متخصصین نظامی میدانند و باید تصمیم بگیرند.
چیزی که من اندکی میدانم این است که این جنگ که احتمالا ادامه دار خواهد بود و به زودی متوقف نمیشود، یک پیوست اقتصادی دارد که اگر اهمیتش بیشتر از میدان نظامی نباشد، کمتر نیست. بخشی از این پیوست به داخل کشور مرتبط است، یعنی اقداماتی که باید برای مقاوم سازی اقتصاد و کاهش اثرپذیری معیشت و کسب و کار مردم از جنگ انجام شود. یک بخش هم اقداماتی که رو به بیرون است و باید برای تضعیف اقتصاد آمریکا و رژیم صهیونیستی و کشورهای همسو با آنها انجام شود.
در بخش اول اقدامات متعددی وجود دارد که پیگیر آن هستیم و در آینده راجع به آن صحبت خواهیم کرد و در مواردی هم باید سریعتر تصمیم گیری شود. اما در بخش دوم، یعنی در جنگ اقتصادی که به نوعی پشتیبان و ملازم جنگ نظامی است، باید ابتکار عمل را در دست گرفت و اقدام کرد. در این حوزه ما ابزارهای متعددی داریم و دستمان برای اقدام باز است اما کمتر اقدام کردیم.
در جنگ اقتصادی چه باید کرد؟
یک اقدام مهم و اولویت دار حمله به کلیه تاسیسات انرژی و بنادر تجاری رژیم است. هیچ خط لوله، پالایشگاه و نیروگاهی نباید در رژیم سالم بماند و هیچ بندر و مسیر ورود و خروج کالا هم نباید امکان فعالیت داشته باشد. اقتصاد رژیم باید فلج شود. اقدام دیگر اختلال در تنگه هرمز است. طوری که تجارت کشورهای همسو با آمریکا از جنگ متاثر شود و اقتصاد آمریکا نیز متاثر از افزایش قیمت نفت به هم بریزد. اقدام دیگر یارکشی و فعال کردن کشورهایی مثل چین است که ایران میتواند از ظرفیت آنها در تقویت اقتصادی و تسلیحاتی استفاده کند. و دهها اقدام دیگر که میشود طراحی و عملیات کرد.
جنگ اقتصادی یک مغز طراحی و یک بازوی توانا برای اقدام لازم دارد که مستمرا در این حوزه عملیات انجام دهد. یکی از نقاط تضمین پیروزی ما در این جنگ تحمیلی، ورود هوشمندانه و موثر و عملیاتی به جنگ اقتصادی است. جایی که میتواند جلوی تمرکز و تجدید قوای دشمن را بگیریم و مانع فرسایشی شدن جنگ بشود.
انتهای پیام/ اقتصاد بین‌الملل
