به گزارش مسیر اقتصاد طرح پتروشیمی کوهدشت در سال ۱۳۹۲ کلنگ زنی شد. قرار بود این طرح ظرف ۵ سال به بهره برداری برسد؛ اما اواخر سال گذشته پس مدت ها توقف و بدون کمترین پیشرفتی تنها دستاورد آن یعنی فنس کشی های انجام شده برچیده شد.
جدول زیر بر اساس اطلاعات منتشر شده توسط مسئولان استانی تهیه شده است:
از جمله دلایلی که برای توجیه ساخت این طرح پتروشیمی آورده می شد، نزدیکی کوهدشت به خط لوله اتیلن غرب و آمار بیکاری بالای استان لرستان بود. مسئولان استانی با ذکر مدام این دو دلیل، هرگونه بحث پیرامون غیرکارشناسانه بودن این طرح را نادیده می گرفتند.
پروژه هایی همچون دهدشت و اندیمشک نیز صرفاً به خاطر نزدیکی به خط لوله اتیلن غرب تصویب شده اند؛ اما عاقبت آن ها بعد از نزدیک به ۱۰ سال تنها زمین های خالی و هزینه های ناشی از آن است.
همچنین اصولاً واحد های بالادستی پتروشیمی اشتغال زایی زیادی ندارد و پتروشیمی کوهدشت نیز در خوشبینانه ترین حالت پس از بهره برداری ۱۵۰ نفر شاغل خواهد داشت؛ بنابراین آمارهای ایجاد اشتغال چند هزار نفر توسط این واحد بسیار عجیب است که متاسفانه توسط برخی مسئولان تکرار می شود.
مشکلات پتروشیمی دهدشت
زمانی که طرح های پتروشیمی به جای طی مسیر علمی و کارشناسانه در مدت کوتاهی به اصرار مقامات استانی تصویب می شوند، مشکلات مختلف یکی پس از دیگری دامن گیر طرح تصویب شده می گردد. از جمله این مشکلات که در پتروشیمی کوهدشت نمایان شد مربوط به انتخاب سرمایه گذار، تامین مالی، مکان یابی و مسئله تأمین آب آن بود.
طرح پتروشیمی کوهدشت که در ابتدا ادعا شد مجری آن شرکت پتروشیمی شازند اراک خواهد بود؛ اما در ادامه این موضوع محقق نشد. پتروشیمی کوهدشت در فرابورس برای فروش عرضه شد و یک سرمایه‌گذار ۱۰۰ درصد سهم بخش خصوصی آن را خریداری کرد. البته در چند سال اخیر از ورود سرمایه گذار خارجی به این طرح و تآمین مالی آن نیز سخن گفته می شد. مکان یابی طرح نیز به گونه ای بود که مجریان طرح مجبور شدند یک بار آن را تغییر دهند.
مانع اصلی ساخت پتروشیمی کوهدشت
با توجه به اینکه پتروشیمی ماهیتاً صنعت بسیار آب بری است، نمی توان در هر کجایی که دسترسی به خوراک باشد اقدام به ساخت آن کرد. امروز با توجه به شرایط کشور در زمینه آب ساخت چنین پتروشیمی در شهرستانی که خود با مشکل تأمین آب رو به روست، بسیار غیر منطقی است.
هر چند که می باید پیش از شروع روند احداث طرح پتروشیمی کوهدشت مطالعات مربوط به تأمین آب آن انجام می شد؛ اما مجریان طرح بعد از ۴ سال به این نتیجه رسیدند که مشکل تأمین آب پتروشیمی کوهدشت آنقدر جدی است که هر گونه اصرار بر ادامه طرح را کنار گذاشتند و طرح را در سال گذشته کاملاً متوقف کردند.
با توقف طرح پتروشیمی کوهدشت نه تنها این شهر گرفتار یک طرح اشتباه و دردسرساز در آینده نشد؛ بلکه این شانس دوباره را به شهرستان داده شد تا طرحی کارشناسی شده و متناسب با این منطقه تصویب و عمیلیاتی بشود.
اما در این میان دو هفته قبل معاون اقتصادی استاندار لرستان سرمایه‌گذار پتروشیمی کوهدشت را مکلف کرد ظرف مدت ۱۵ روز کاری نسبت به موافقت خود برای انتقال آب به‌محل طرح و شروع دوباره عملیات آن اقدام کند. این اقدام برای یک طرح اشتباه پس از توقف کامل چه معنایی می تواند داشته باشد؟ آیا ۱۵ طرح پتروشیمی کشور که بیش از یک دهه از آغاز عملیات ساخت آن ها گذشته ولی هرگز در آن ها پیشرفتی دیده نشده تجربی خوبی برای مسئولان استان لرستان نیست؟
البته اگر اعترضاتی که این روزها به برچیده شدن این طرح می شود ۵ سال قبل به ورود این طرح اشتباه به شهرستان انجام می گرفت امروز کوهدشت و استان لرستان شاهد طرحی موفق تر و متناسب با منطقه بود هرچند که امروز نیز دیر نیست.
