به گزارش مسیر اقتصاد اشتغال و بیکاری از جمله مهم ترین موضوعات اقتصادی یک کشور محسوب می شود؛ به نحوی که گسترش اشتغال و کاهش نرخ بیکاری در بین جمعیت فعال اقتصادی یک جامعه از نشانه های رشد رفاه در یک کشور است.
تبعات افزایش بیکاری در جامعه در ابعاد مختلف اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی غیرقابل انکار است. از جمله این تبعات می توان افزایش بزهکاری و ارتکاب جرایم و همچنین ایجاد تاخیر در سن ازدواج جوانان را برشمرد.
پژوهش‌های علمی نشان می‌دهد از آنجایی که بی‌سامانی و تلاطم اقتصادی سبب مستعد شدن افراد در ارتکاب جرم می‌شود، در مناطقی که به واسطه خشکسالی یا تعطیلی یک کارخانه، آمار بیکاری افزایش می‌یابد، تشدید جرم، آسیب‌های اجتماعی و کاهش سطح امنیت حرف اول را می‌زند.[۱]
بیکاری مهم‌ترین علت افزایش بزهکاریهای اجتماعی است و ارتباط افزایش بیکاری با افزایش بزهکاری در جامعه مدتها است که ثابت شده است. کاهش روابط اجتماعی و سست شدن پیوند فرد با پیکره اجتماع از دیگر آثار سوء بیکاری است.[۲]
بیشترین و کمترین نرخ بیکاری در ۱۵ سال اخیر
طبق جدول ارائه شده از پایگاه اینترنتی مرکز آمار ایران، نرخ بیکاری جمعیت ۱۰ ساله و بیشتر کشور طی سال های ۱۳۸۰ تا نیم سال اول ۱۳۹۶ فراز و نشیب بسیاری دارد.
کمترین نرخ بیکاری مربوط به سال ۱۳۸۳ با رقم ۱۰.۳ درصد و بیشترین نرخ ۱۴.۲ درصد است که متعلق به سال ۱۳۸۰ است.
در سالهای اخیر دلایل متعدد از جمله رکود حاکم بر بازار مزید بر رشد بیکاری شده است:
گفتنی است که معیار مرکز آمار برای شاغل بودن یک فرد، کار کردن حداقل یک ساعت در هفته است. موضوعی که در سرشماری سال ۱۳۹۵ مورد تعجب بسیاری از مردم قرار گرفت. مرکز آمار معتقد است که این معیار معرفی شده از سوی سازمان بین المللی کار (ILO) بوده و معیاری استاندارد است.
نرخ بیکاری جوانان بیشتر است
نرخ بیکاری جمعیت ۱۵ تا ۲۴ ساله یعنی جمعیت جوان کشور بیشتر از میانگین بوده و تا مرز ۳۵ درصد هم می رسد. بیکاری بین جوانان تحصیل کرده و فارغ التحصیلان دانشگاهی بیش از این مقدار است.
این آمار هشدار بزرگی به مسئولین و دولت مردان می دهد که هر چه زودتر به فکر رفع مشکل بیکاری جوانان باشند. بیکاری بیش از هر قشری بر جوانان تاثیر سوء دارد.
پینوشت:
[۱] خبرگزاری ایرنا ۲۸/۹/۱۳۹۵
[۲] باشگاه خبرنگاران جوان (yjc.ir) ۱۶/۲/۱۳۹۶
