در یادداشت قبل مطرح شد که اعتبار مالیاتی به مقدار مشخصی اعتبار پولی گفته می شود که به یک شرکت اعطا می‌شود و وی فرصت دارد تا در مدت زمان خاصی، از آن جهت تهاتر با بخشی از مالیات خود استفاده کند.
به عنوان مثال در صورتی که به یک حوزه فعالیت معافیت مالیاتی داده شود، در صورتی که یک شرکت در این حوزه ۱ میلیارد کسب درآمد کند نیز از مالیات معاف خواهد شد؛ حال آنکه اعتبار مالیاتی مقداری مشخص دارد. برای مثال دولت به شرکت مذکور اعلام می دارد که تا ۱۰۰ میلیون تومان جایزه مالیاتی دارد؛ در این شرایط شرکتی که ۱ میلیارد کسب درآمد کرده باشد و ۲۵ درصد آن یعنی ۲۵۰ میلیون را لازم باشد که مالیات بدهد، تنها ۱۰۰ میلیون تومان تخفیف دریافت می کند و دولت از مابقی مبلغ درآمد کسب می کند.
مزیت اعتبارات مالیاتی نسبت به معافیتهای مالیاتی در این است که این اعتبارات قابل برنامه ریزی بوده و میزان هزینه از دست رفته طی آن برای دولت مشخص است. همچنین اعتبار مالیاتی برای شرکت ها نیز قابل برنامه ریزی است، چرا که به درآمد آنها بستگی ندارد و لذا سبب افزایش اطمینان شرکتها به سیاستهای اقتصادی می شود. همچنین سازمان امور مالیاتی در این حالت تنها وظیفه مشخص کردن مقدار مالیات و دریافت آن را بر عهده دارد و دیگر مسئول تعیین صلاحیت شرکتهایی که از معافیت مالیاتی بهره مند می‌شوند نیست.
به گزارش مسیر اقتصاد، اعتبار مالیاتی که در کشورهای مختلف به کار گرفته می شود، سه روش عمده دارد که در ادامه توضیح داده شده است:
در ادامه به سه شیوه اعطای اعتبار مالیاتی اشاره می شود:
۱- اعطای اعتبار مالیاتی برای مدت زمان مشخص
ارائه اعتبار مالیاتی به عنوان مثال به مدت پنج سال برای شرکتهای تازه تاسیس در حوزه های مختلف (برای مثال شرکتهای دانش بنیان) از جمله موارد استفاده از اعتبارات مالیاتی به شیوه ای صحیح است که سبب می شود تا علاوه بر کمک به شرکتهای نوپا و حمایت از آنها در ابتدای حضورشان در بازار، دولت بتواند حمایت های بلندمدت و بدون تاثیر که سبب تنبلی شرکتها می‌شود، را کنار بگذارد.
برای مثال به یک شرکت به اندازه ۱۰۰ میلیون تومان اعتبار داده می شود و این شرکت فرصت دارد تا طی پنج سال از آن استفاده نماید. این اعتبار بسته به سود شرکت ممکن است در سال اول به اتمام برسد یا اینکه تا انتهای سال پنجم ادامه داشته باشد.
۲- اعتبار مالیاتی نسبت به هزینه های تحقیق و توسعه
یک نوع اعتبار مالیاتی، نسبت به هزینه های تحقیق و توسعه شرکت ها اعطا می شود. به عنوان مثال جهت افزایش تحقیق و توسعه در حوزه های مختلف، به شرکتها اجازه داده می شود تا به میزان ۲۰ درصد از هزینه هایی که در بخش تحقیق و توسعه در طی سال مالی انجام داده اند را به عنوان اعتبار مالیاتی از دولت دریافت کنند. این سبب می شود تا انگیزه شرکتها جهت حرکت به سمت تحقیق و توسعه افزایش یابد. در نتیجه درصورتی که شرکتی به مقدار ۱۰ واحد در بخش تحقیق و توسعه در سال مالی مشخصی هزینه کرده است، مقدار ۲ واحد از آن به عنوان اعتبار مالیاتی در همان سال به وی اعطا می‌شود.
۳- اعتبار مالیاتی نسبت به افزایش سرمایه
جهت ایجاد انگیزه در شرکتهای حوزه های مختلف برای افزایش سرمایه، لازم است تا سیاستهای هدفمند مالیاتی در این زمینه اتخاذ شود؛ در این زمینه نیز در کشورهای مختلف از اعتبار مالیاتی استفاده می شود. به عنوان مثال یک اعتبار مالیاتی به میزان ۵ درصد از مقدار افزایش سرمایه به شرکتهایی که افزایش سرمایه می دهند اعطا می شود. در نتیجه در صورتی که شرکتی سرمایه اولیه خود را از میزان ۱۰ واحد به ۳۰ واحد افزایش داد، به مقدار ۵ درصد از افزایش سرمایه اش که برابر ۱ واحد است اعتبار مالیاتی دریافت کند.
در پایان باید گفت که اعتبار مالیاتی در تئوری شباهت های زیادی به معافیت مالیاتی دارد. اما در عمل، فرآیند دریافت مالیات و چانه زنی مودیان و مامورین مالیاتی بر سر معافیت ها و دیگر موارد را کاهش داده و از این طریق برای شرکت ها کارآمدتر است.
