مسیر اقتصاد/ بخش پرورش میگو به عنوان یکی از فعالیتهای بخش آبزیپروری شیلات، هم میتواند موجب اشتغالزایی در استانها و شهرستانهای ساحلی و جزیرهای شود و هم به واسطه صادرات، درآمدزایی و ارزآوری قابل توجهی ایجاد کند. در این گزارش به بررسی مسائل این بخش از اقتصاد دریا پرداخته خواهد شد و راهکارهای مطلوب برای توسعه آن ارائه خواهد شد.
لزوم افزایش بهرهوری در مزارع میگو به دلیل هزینههای زیرساخت
تولید میگو در سال ۱۴۰۱، ۶۰ هزار تن بوده که نسبت به سال ۱۴۰۰، ۵ درصد رشد داشته است. برنامه وزارت جهاد کشاورزی رساندن تولید سالانه به ۱۶۰ هزار تن تا پایان سال ۱۴۰۴ است. وزارت جهاد برای تحقق این هدف باید به سمت افزایش بهرهوری مزارع پرورش میگوی موجود حرکت کند، چرا که دیگر نیازی به سرمایهگذاریهای زیرساختی سنگین وجود نخواهد داشت.
طرحهای اجرایی پرورش میگو در مناطقی میتواند انجام شود که امکان زهکشی آب دریا وجود داشته باشد و به همین دلیل این طرحها فاصله زیادی با شبکههای توزیع برق دارند و تامین مالی آنها با مسائلی مواجه است.
افزایش بهرهوری با ایمنسازی میگو در برابر بیماری
علت دیگری که رویکرد افزایش بهرهوری و افزایش برداشت در واحد هکتار مزارع پرورش میگو را توجیه میکند، ایمنسازی میگوهای پرورشی در برابر بیماری است. پیشینه پرورش میگو در کشور به سالهای دوری برمیگردد و این رشته فعالیت رکودهای بلند مدتی را به علل مختلف از جمله بیماری لکه سفید تجربه کرده است.
اوایل دهه ۸۰ سرمازدگی موجب تلفات زیادی در مزارع پرورش میگو شد و مصادف شدن برداشتها از این مزارع با کاهش قیمت جهانی میگو موجب کاهش درآمد پرورشدهندگان گردید. همچنین مزارع پرورش میگو در سال ۱۳۸۱ به دلیل انتشار بیماری لکه سفید تا سال ۱۳۸۵ در رکود باقی ماندند.
حمایتهای دولت در سالهای ۱۳۹۸ تا ۱۴۰۱ موجب فعال شدن بخشی از مزارع شد و با ایجاد مراکز نوزادگاهی[۱] ایمنی میگوها در برابر تنشها افزایش یافت و تلفات آنها کاهش پیدا کرد؛ اما همچنان ایمنسازی لاروهای میگو در برابر بیماری به عنوان یک اقدام در جهت افزایش بهرهوری اولویت بالاتری نسبت به ایجاد مزارع جدید دارد.
استخرهای بتنی و هوادهی راهکارهای افزایش حاشیه سود مزارع پرورش میگو
یکی دیگر از علتهایی که میتوان برای ضرورت افزایش بهرهوری مزارع پرورش میگو نام برد وجود سرمایهگذارانی است که به صورت تعاونیهای چند نفره در مزارع حضور دارند. استفاده از تعاونیها با هدف تجمیع سرمایهگذاران محلی صورت گرفته است که گامی در جهت عدالتمحوری و توانمندسازی است.
این در حالی است که آورده سرمایه این سرمایهگذاران میزان کمی است و بنابراین در برابر شوکهای تورمی تابآوری کمتری دارند. به همین دلیل است که درخواست تسهیلات بانکی توسط این خرده سرمایهگذاران مکررا انجام میشود و معوقات بانکی نیز از جانب آنان افزایش یافته است. بنابراین افزایش برداشت در واحد سطح با اجرای راهکارهایی نظیر «بتنیسازی استخرها برای پرورش متراکم» و «هوادهی و کاهش تلفات میگو» آنها میتواند حاشیه سود این تعاونیها را تضمین کند و آنها را در برابر تورمهای فزاینده و بلند مدت مصون نگه دارد.
پینوشت:
[۱] Nursery
انتهای پیام/ تولید