به گزارش مسیر اقتصاد تجربه کشورهای توسعه یافته و صنعتی نشان می دهد که بهبود داخلی سازی در صنایع مختلف از اهداف و راهبردهای این کشورها در طول سال های پس از جنگ جهانی دوم بوده است. کشورهای مختلف از الزام داخلی سازی به عنوان روشی در جهت حفاظت از صنایع در برابر آشفتگی های اقتصادی استفاده می کنند.
برخی کشورها به منظور ارتقاء داخلی سازی از ابزار تعرفه واردات بهره برده اند. به طوریکه در سال ۱۹۳۰ طی قانون تعرفه ای به نام اسموت-هالی در آمریکا تعرفه واردات ۲۰ هزار کالا به منظور حمایت از تولیدات داخلی افزایش یافت.
ارتقاء داخلی سازی راهکار کشورهای توسعه یافته پس از جنگ جهانی دوم
دوران پس از جنگ جهانی دوم به عنوان زمانی تعریف می شود که بسیاری از کشورهای توسعه یافته سعی داشتند اقتصاد داخلی خود را بازسازی کنند و ظرفیت های تولیدی خود را افزایش دهند. بنابراین این کشورها در کنار استفاده از ابزار تعرفه واردات، در صنایع متعددی سرمایه گذاری کردند تا رقابت پذیری بین المللی خود را در حوزه های مختلف بهبود بخشند.
به عنوان مثال کشورهای آمریکای لاتین بخش های مبتنی بر منابع طبیعی خود را توسعه دادند. کشورهای آسیایی نیز در تلاش برای افزایش بهره وری در صنایع دارای مزیت بودند.
در واقع حمایت از سیاست های محافظه کارانه توسط حکومت ها، در آن زمان به یکی از روش های حکومت داری تبدیل شد. به طوریکه در سال ۱۹۵۳ واگاس رئیس جمهور برزیل شرکت نفت ملی پتروبا را به استفاده از کارگران، منابع، سرمایه و فناوری ملی ملزم کرد.
کشورهای توسعه یافته نیز در صنایع منتخب به دنبال افزایش الزامات داخلی سازی بودند. برای نمونه کشور نروژ در دهه ۱۹۷۰ برای اولین بار بهبود داخلی سازی در بخش نفت و گاز را هدف خود قرار داد.
هم اکنون با گذشت حدود نیم قرن از آن دوران همچنان کشورهای مختلفی سیاست بهبود داخلی سازی صنایع را دنبال می کنند. به عنوان مثال کشور هند در صنعت پنل های خورشیدی و تجهیزات ICT اقدامات متعددی را در راستای بهبود داخلی سازی در دستور کار قرار داده است.
معافیت مالیاتی کمیسیون اروپایی برای تولیدکنندگان به منظور بهبود داخلی سازی
لازم به ذکر است الزامات داخلی سازی شامل بهبود قراردادهای دولتی، تامین منابع مالی صادرات تولیدات، رزرو برخی از خطوط تجاری برای شرکت های داخلی و سایر موارد مشابه است. در این خصوص دولت ها با سیاست های انگیزشی سعی در آن دارند تا کالاهای داخلی را حمایت نمایند.
از مهمترین این سیاست ها معافیت ها یا تخفیف های مالیاتی برای تولیدکنندگان است. کمیسیون اروپایی نیز از اقدامات فوق به منظور حمایت از تولیدات داخلی بهره برده است.
همچنین از دیگر اقدامات این کمیسیون در نظر گرفتن تخفیف مالیاتی برای تولید کنندگان خارجی است که در کشور هدف به داخلی سازی کالاهای وارداتی پرداخته اند. در واقع تخفیف تعرفه ای راهکار کمیسیون اروپایی به منظور بهبود داخلی سازی خودروها بوده است.
کشورهایی که سیاست های گفته شده را اعمال نمودند، پیشرفت مناسبی در زمینه داخلی سازی صنایع مختلف، از جمله خودروسازی، انرژی، ICT، نفت و گاز و سایر صنایع بدست آورده اند. در نمودار ذیل میزان داخلی سازی برخی کشورها در صنایع گفته شده نشان داده شده است.
منبع: کلپا
