به گزارش مسیر اقتصاد امارات متحده عربی متشکل از هفت امارت ابوظبی، دبی، شارجه، عجمان، راس الخیمه، فجیره و ام القرین، اولین کشور منطقه غرب آسیا است که منطقه آزاد تاسیس کرد. امارت ابوظبی، پایتخت اداری این کشور دارای بیشترین مساحت و امارت دبی، پایتخت تجاری با احتساب ۲۵ درصد جمعیت کل کشور، پرجمعیت‌ترین امارت است. در دبی با توجه به شهرت بین‌المللی این امارت، تجارت مدت‌ها قبل از تاسیس مناطق آزاد تجاری در دهه ۱۹۸۰، رواج داشت.
مهم ترین اهداف مناطق آزاد امارت چه بوده اند؟
اولین منطقه آزاد در دهه ۱۹۸۰ در جبل علی در کشور امارات متحده عربی به ثبت رسید که از آن زمان تا کنون، مساحت آن از ۱۰۰۰ هکتار به ۴۰۰۰ هکتار افزایش یافته است که این موفقیتش را مدیون جذب سرمایه‌های خارجی و شرکت‌های تخصصی، صادرات و ترانزیت فعالیت‌های تجاری وسیع و هدایت شده توسط تمام امارت ها است که سبب تولید سرمایه، نیروی کار و افزایش چشم گیر اقتصادی شده است. از جمله مهم ترین اهداف توسعه و گسترش مناطق آزاد در امارات متحده عربی را می‌توان این موارد بر شمرد:
- افزایش درآمد‌های ارزی؛
- ازدیاد سطح اشتغال؛
- شتاب بخشیدن به ورود سرمایه‌های خارجی به داخل کشور؛
- انتقال تکنولوژی به داخل کشور؛
- جذب سرمایه ها در بخش مولد.
تنوع محصولات صادراتی اولویت مناطق آزاد امارات
امارات متحده عربی دارای اقتصاد باز با درآمد سرانه بالا و مازاد تجاری بزرگ سالانه است. تنوع اقتصادی یکی از مهم ترین اهداف استراتژی امارات است بر اساس چشم انداز ۲۰۲۱ که در فوریه ۲۰۱۰ راه اندازی شد و نیاز به آن را بیان می‌کند، امارات متحده عربی به حرکت خود در جهت تنوع اقتصادی ادامه داده است، زیرا از نظر آنان این مطمئن‌ترین راه برای رسیدن به توسعه پایدار در آینده و کاهش وابستگی به نفت است. امارات متحده عربی در نظر دارد در جهت گسترش بخش‌های استراتژیک جدید برای هدایت انرژی به صنایع و خدماتی که در بلند مدت رقابتی است مزیت ایجاد کند. اولین منطقه آزاد تجاری در کشور امارات متحده عربی در دبی در سال ۱۹۸۵ به ثبت رسید. موفقیت آن در جذب سرمایه‌گذاری خارجی و ورود تکنولوژی و رشد صادرات و انتقال مجدد به عنوان یک فعالیت تجاری عمده، سرمایه‌گذاری، ایجاد اشتغال و توسعه اقتصادی قابل توجه، سایر امارت‌ها را به ایجاد مناطق آزاد مشابه برای جذب سرمایه گذار داخلی و ایجاد اشتغال سوق داد.
معافیت های مالیاتی مهم ترین مشوق های مناطق آزاد امارات
در نگاهی کلی در همه مناطق آزاد تجاری امارات متحده عربی مالکیت صد درصدی شرکت‌های خارجی، معافیت کامل از گمرک، مالیات و تعرفه‌های تجاری، مجوز خروج کامل سرمایه و سود و اجاره‌های بلند مدت وجود دارد.
در همه مناطق آزاد بروکراسی اداری به حداقل خود رسیده و مجوزها به سرعت صادر می‌شود. به عنوان مثال در منطقه آزاد جبل علی، «مجوز عمومی تجارت» اجازه می‌دهد که صاحب مجوز به فعالیت‌هایی از قبیل صادرات، واردات، پخش و انبار هر نوع کالا با توجه به قوانین منطقه آزاد اقدام نماید. یک «مجوز تجاری» (در مورد محصول مشخص) اجازه چنین فعالیت‌هایی را به صاحب مجوز می‌دهد؛ یک «مجوز صنعتی» اجازه واردات مواد خام و محصولات خاص تولیدی همراه با صادرات محصول نهایی را به صاحب مجوز می‌دهد؛ یک «مجوز خدماتی» به دارنده مجوز اجازه فعالیت در زمینه خدمات خاص مشخص شده در گواهی‌نامه در داخل منطقه آزاد را می‌دهد؛ کلیه تجهیزات، ماشین آلات، ادوات و به طور کلی کالاهای سرمایه‌ای از هر گونه مالیات و گمرک معاف بوده و مشمول کنترل‌های ارزی نیز نیست.
به طور کلی با نگاهی به اولویت های امارات متحده جهت تاسیس مناطق آزاد، افزایش تنوع صادراتی و خروج از تک محصولی بودن در درجه اول قرار خواهد گرفت، از این رو این کشور با در نظر گرفتن مشوق های بسیاری از جمله آزادی های سرمایه گذاری خارجی و معافیت های مالیاتی ۱۰۰ ساله و دائمی و همچنین ایجاد زیرساخت های مورد نیاز سرمایه گذاری، زمینه را برای حضور سرمایه گذاران داخلی و خارجی فراهم کرد.
منابع:
The UAE Vision 2021
Development of Free Zones in United Arab Emirates. Hazem Shayah، ۲۰۱۵.
انتهای پیام/ تولید و تجارت
