به گزارش مسیر اقتصاد از بعد از جنگ جهانی دوم کشورهای جهان در قالب توافقنامه GATT تلاش نمودند نظام تجارت جهانی را به یک عرصه قانون مند و با ثبات تبدیل نمایند. اما بخش کشاورزی همواره یکی از چالش های اصلی کشورها در این زمینه بوده است.
بخش کشاورزی به دلیل رابطه نزدیک با مسئله امنیت غذایی و همچنین به دلیل محدودیت های ذاتی، همواره تحت پوشش سیاست های حمایتی دولت ها بوده است. به همین دلیل در طول اجرای توافقنامه GATT و بعد از آن در دوران WTO، هیچگاه کشورهای جهان نتوانسته اند در زمینه حمایت از بخش کشاورزی و محدودیت های وارداتی محصولات کشاورزی به توافقی مشترک دست یابند.
به عبارت دیگر هیچکدام از کشورها حاضر به کاهش حمایت از تولیدات کشاورزی خود حتی در قبال فشارهای سازمان تجارت جهانی نیستند و در صورت افزایش فشارها نوع حمایت خود را تغییر داده و سعی در قبضه کردن بازار محصول کشورهای رقیب دارند.
اعتراض هند و امریکا به سیاست های حمایتی یکدیگر از بخش کشاورزی
اخیرا بسیاری از کشورهای توسعه یافته به منظور مدیریت بازار محصولات کشاورزی خود اقدام به طرح سئوالات و شکایت هایی از WTO برای بررسی وضعیت یارانه های حمایتی در کشورهای رقیب خود کرده اند.
به عنوان مثال چندی پیش گرگوری دوود رئیس دفتر کشاورزی آمریکا در سازمان تجارت جهانی با اشاره به حمایت های گسترده دولت هند از گندم کاران و برنج کاران، از روسای این سازمان درخواست رسیدگی به موضوع را کرد.
بر اساس گزارش مقامات آمریکایی، هندی ها ۷۴ الی ۸۴ درصد از قیمت گندم تولید شده را تحت حمایت های یارانه ای خود قرار داده و توانسته اند آن را به دیگر کشورها صادر کنند. این در حالی است که دولت هند نیز نسبت به وضعیت پرداخت یارانه های حمایتی در آمریکا اعتراض کرده و خواستار ارائه توضیحات از سوی مقامات این کشور در نشست اخیر کمیته کشاورزی WTO شده بود.
رسیدگی کمیته کشاورزی WTO به یارانه‌های حمایتی آمریکا و هند
به همین منظور کمیته کشاورزی WTO دوشنبه هفته جاری در نشست خود به بررسی سئوالات و شکایت کشورها از یکدیگر در خصوص سیاست های حمایتی از بخش کشاورزی طی ۳ ماه گذشته خواهد پرداخت. از جمله موضوعات مهم این جلسه بررسی یارانه های حمایتی در کشورهای هند و آمریکا است.
در این راستا مقامات اتحادیه اروپا ضمن مبهم دانستن سیاست های حمایتی جدید دولت هند مبنی بر افزایش درآمد کشاورزان این کشور تا سال ۲۰۲۲، خواستار ارائه توضیحات مقامات هندی در این خصوص شده اند.
بر اساس سیاست های جدید مزرعه دولت هند، سرمایه گذاری ۳۵۷ میلیارد دلاری برای افزایش درآمد کشاورزان هندی تا سال ۲۰۲۲ در دستور کار قرار گرفته است.
از سویی دیگر کشورهای استرالیا، کانادا، چین، هند، اتحادیه اروپا، نیوزلند و اوکراین نیز نسبت به یارانه ۱۶ میلیارد دلاری دولت آمریکا برای تسهیل بازاررسانی محصولات کشاورزی، سئوالاتی را به کمیته کشاورزی WTO ارسال کرده اند. بر اساس اعلام دولت هند یارانه ۱۲۵ هزار دلاری در آمریکا به منظور مقابله با اثرات جنگ تجاری تا بستگان درجه ۲ یک کشاورز را نیز تحت پوشش قرار می دهد.
کشورهای کانادا و استرالیا نیز سئوالاتی را از مقامات اتحادیه اروپا مبنی بر تاثیر و سرنوشت برگزیت بر بخش کشاورزی ارائه کردند. همچنین دولت آمریکا نیز خواستار ارائه توضیحاتی از سوی مقامات پاکستانی در خصوص چگونگی پرداخت یارانه های حمایتی از گندم در این کشور شده است.
کشورها بدون توجه به قوانین WTO از بخش کشاورزی حمایت می‌کنند
همانطور که مشخص است حمایت های کشاورزی به منظور تامین امنیت غذایی اولویت اصلی تمامی کشورهای توسعه یافته در جهان محسوب می شود و طرح سئوال و شکایات در WTO تاثیری بر سیاست های حمایتی کشورها ندارد؛ چرا که این کشورها در نهایت با تغییر شکل و ظاهر حمایت های خود همچنان بر برنامه های حمایتی خود تاکید دارند.
بررسی آخرین گزارش سازمان همکاری و توسعه اقتصادی OECD از وضعیت پرداخت یارانه های حمایتی به بخش کشاورزی در کشورهای عضو این سازمان نشان می دهد میانگین حمایت سالانه ۳۵ کشور عضو OECD از بخش کشاورزی معادل ۳۱۷ میلیارد دلار و میانگین حمایت توسط کشورهای نوظهور اقتصادی معادل ۲۹۷ میلیارد دلار در سال است.
منابع:
رویترز yon.ir/9n3MS
بیزینس لاین yon.ir/CykId
مرکز بین المللی تجارت و توسعه پایدار yon.ir/vzbgO
سایت سازمان همکاری و توسعهٔ اقتصادی yon.ir/QGLZp
انتهای پیام/ اقتصاد بین الملل
