سرمایه ها به طور معمول به چهار دسته اقتصادی، انسانی، اجتماعی و نمادین تقسیم می شوند. هرکدام از این سرمایه ها می‌تواند ظرفیت های اقتصادی و اجتماعی کشور را تقویت کند و موجب بهبود آسیب های این دو حوزه شود.
یکی از مهمترین سرمایه ها، سرمایه نمادین است که نخستین بار توسط پیر بوردیو در دهه ۹۰ میلادی مطرح شد. سرمایه های نمادین همان سرمایه های اقتصادی، انسانی و اجتماعی است، اما با این تفاوت که به مرز شهرت رسیده اند و می توانند ارزش یک سرمایه را چندین برابر کنند.
سرمایه های نمادین برای مردمی که این سرمایه را دارند احترام، عزت و قدرت را به ارمغان می آورد. سیاست مداران برجسته، ورزشکاران و هنرمندان مطرح را می توان از سرمایه های نمادین یک کشور بشمار آورد.
آیا هنرمندان از ظرفیت سرمایه نمادین خود استفاده می کنند؟
یکی از ویژگی های سرمایه های نمادین نهادسازی و کمک به تحول نهادها است، به عبارت دیگر می توان از ظرفیت سرمایه نمادین برای اینجا یک کمپین و یا پایگاه اقتصادی و اجتماعی برای کمک به محرومان و مستضعفین استفاده کرد.
در تمام دنیا هنرمندان از ظرفیت های سرمایه نمادین خود استفاده می کنند تا بتوانند کمپینی برای حمایت از محرومان، کودکان، زنان و معلولان را ایجاد کنند. آنها به شهرها و کشورهای دیگر سفر می کنند و سرپرستی کودکان یتیم را بر عهده می گیرند، هر فصل به آنجا می روند و بسته های غذایی و پوشاک به آنان هدیه می دهند و درصدی از حقوق و دستمزد خود را صرف امور خیریه می کنند.
بعضا در کشور خودمان بعد از مرور صفحات مجازی هنرمندان مطالب ناراحت کننده ای از کشور و انتقادات تند نسبت به عملکرد مسئولین در همه سطوح به اشتراک گذاشته می شود.
توقع از این قشر تحصیلکرده و پرمخاطب،به عنوان الگوی هنری جامعه ایرانی اسلامی این است که در این شرایط اقتصادی و اجتماعی و با وجود تحریم های خارجی و مشکلات داخلی به وجود آمده، از ظرفیت های سرمایه نمادین خود استفاده کرده و به افزایش همبستگی و اتحاد در بین مردم و القای حس آرامش در جامعه کمک کنند.
گرچه در ماهه ها و سال های گذشته حضور این قشر هنری در حوادث و شرایط سخت کشور در کنار مردم داغ دیده توانست مرهمی باشد بر دل کسانی که عزیرانشان را از دست دادند و کمک های که صورت گرفت قابل تقدیر است.
اما طرح انتقادات فراوان از سوی هنرمندان نسبت به عملکرد مسئولین کشور چند سوال را در ذهن ایجاد می کند که:
آیا نمی شود این عزیزانی که از افزایش نرخ ارز گله مند هستند از ظرفیت سرمایه نمادین خود استفاده کنند و کمپین های نه به خرید کالای خارجی و یا نه به سفر های خارجی را برپا کنند و در تبلیغات خود در بیلبوردها و معابر شهری و برون شهری مردم را به خرید کالای ایرانی ترغیب کنند ؟ یا می خواهند به خرید گوشی های آمریکایی و اتومبیل های آلمانی خود ادامه دهند !!!
آیا در ایامی که مشغول به پخش غذای نذری در محله اعیان نشین خود هستند نمی شود از ظرفیت سرمایه نمادین خود استفاده کنند و کمک هایی را برای مردم محروم شهر جمع آوری کنند و یا بسته های غذایی و پوشاک را برای محرومان تهیه کرده و به مناطق حاشیه نشین شهر ارسال کنند؟ یا می خواهند وقت و هزینه خود را صرف ساخت کلیپ برای صفحات مجازی شان کنند؟؟
آیا آنهایی که دستمزدهای چند صد میلیونی برای دقیقه ای بازی در فیلم خود دریافت می کنند و از دستمزد پایین کارگران گله مند هستند، نمی شود از ظرفیت سرمایه نمادین خود استفاده کنند و درصدی از دستمزد خود و دیگر همکارانشان را به خرید جهیزیه دختران و تسهیل مراسم ازدواج پسران قشر کارگر اختصاص دهند و یا به جای ایجاد کمپینی در این راستا می خواهند هر هفته نسبت به حقوق کارگران به مسئولین شکایت کنند؟؟ و قص علی هذا…….، بهتر نیست از خودمان شروع کنیم؟؟
خاطر ناشاد را دلشاد کردن همت است ………… باغ آفت دیده را آباد کردن همت است
صید مرغان حرم کردن ندارد افتخار …………… طایری را از قفس آزاد کردن همت است
نان بریدن شیوه مردان والا نیست، نیست ….. نان برای نوع خود ایجاد کردن همت است
در زمان ناتوانی یاد یاران فخر نیست ………… روز قدرت از ضعیفی یاد کردن همت است
قرآن کریم: و يُطعِموُنَ الطَّعامَ عَلي حُبِّهِ مِسكيناً و يَتيماً و أسيراً ، إنَّما نُطعِمُكُم لِوَجهِ اللَّهِ لا نريدُ مِنكُم جَزاءً و لاشُكُوراً
و به [پاس] دوستي [خدا] بينوا و يتيم و اسير را خوراك ميدهند. ما براي خشنودي خدا است كه به شما ميخورانيم و پاداش و سپاسي از شما نميخواهيم (انسان ، آيه ۹ – ۸)
