به گزارش مسیر اقتصاد در سال ۲۰۱۵ میلادی کشورهای جهان در شهر پاریس، بر سر اعمال محدودیت هایی در انتشار گازهای گلخانه ای با هدف کاهش روند گرمایش زمین به توافق رسیدند.
از آن زمان تا به حال یکی از موضوعاتی که همواره در نشست های سطح بالا بین سران کشورهای جهان مطرح بوده، چگونگی اجرایی نمودن این توافق بوده است.
تصویب «کتاب قانون» توافق پاریس هدف نشست لهستان
در همین راستا در هفته گذشته کنفرانس مقابله با تغییر اقلیم سازمان ملل در کشور لهستان برگزار شد تا به نوعی «کتاب قانون» اجرایی نمودن توافق پاریس مورد بحث قرار بگیرد و به تصویب برسد.
این کتاب مسائلی از جمله نحوه اندازه گیری، گزارش و راستی آزمایی میزان تلاش های کشورها در راستای کاهش انتشار گازهای گلخانه ای را شامل می شود.
توافق بر سر این مسائل نقشی کلیدی در اجرایی شدن توافق پاریس دارد؛ چراکه تعیین قواعد سختگیرانه در زمینه اندازه گیری، گزارش و راستی آزمایی اقدامات کشورها، می تواند آن ها را ملزم به اجرای توافق نماید. درحالیکه اگر قواعدی سختگیرانه مورد اجماع قرار نگیرد، در عمل اجرای توافق پاریس به حاشیه خواهد رفت.
در نهایت در اجلاس لهستان، پس از چند دور مذاکرات طولانی بین کشورهای جهان، کتاب قانون اجرای توافق پاریس به تصویب رسیده است. با اینحال همچنان درخصوص برخی از موارد این کتاب اتفاق نظر وجود ندارد و قرار است در نشست های آتی درخصوص آن جمعبندی حاصل شود.
برخی موافقان اجرای توافق پاریس، تصویب کتاب قانون را یک پیروزی بزرگ در راستای اجرای آن دانسته اند که می تواند در گام های بعدی شرایط را برای دستیابی به اهداف تعیین شده آن فراهم نماید.
کشورهای جهان در اجرای توافق پاریس اتفاق نظر ندارند
اما باید توجه داشت در جریان اجلاس لهستان نیز به مانند سال های اخیر، برخی کشورها از جمله کشورهای صاحب ذخایر نفت و گاز مانند آمریکا، روسیه، عربستان و حتی استرالیا و همچنین اقتصادهای نوظهوری که در مسیر توسعه اقتصادی قرار دارند، همچون برزیل، با اجرایی شدن محدودیت های توافق پاریس مخالفت نموده اند.
بنابراین می توان گفت برخلاف سال ۲۰۱۵ که توافق پاریس به تصویب رسید، در حال حاضر کشورهای جهان در زمینه اجرای این توافق اتفاق نظر ندارند و این مسئله مهم ترین چالش درخصوص اجرای توافق پاریس است.
مخالفت این کشورها در نهایت موجب شد درخصوص بسیاری از مسائل مهم و کلیدی در اجرای توافق پاریس، هیچ اجماعی حاصل نشود و بحث درخصوص آن ها به دورهای مذاکراتی آتی موکول شود. علاوه بر این کارشناسان معتقدند کتاب قانونی که به تصویب رسیده است نیز نتوانسته است قوانینی سختگیرانه را شامل شود و بنابراین نخواهد توانست دستاوردی در الزام کشورها به حرکت در راستای اجرای توافق پاریس به دست آورد.
امتیاز کربن مهم ترین محل مناقشه کشورها در اجرای توافق پاریس
به طور خاص یکی از مهم ترین مسائلی که در این نشست مورد مناقشه کشورهای جهان قرار داشت، مسئله امتیاز کربن بود. بر این اساس کشورهای جهان با اجرای اقدامات مناسبی همچون توسعه جنگل ها، که می تواند به کاهش کربن دی اکسید موجود در هوا منجر شود، امتیاز کربن دریافت می کنند و می توانند به فعالیت های صنعتی خود بیفزایند.
کلیت در نظر گرفتن این امتیاز کربن و نحوه محاسبه آن بین کشورها، از آنجا که می تواند اثرگذاری قابل توجهی در نحوه اجرای توافق پاریس داشته باشد، یکی از مسائلی بود که با وجود مذاکرات طولانی، در این نشست درخصوص آن اجماعی حاصل نشد و بحث بر سر آن به نشست آتی موکول شده است.
کشورها خواهان افزایش اختیار عمل در انتشار کربن
مسئله مهم دیگری که در این نشست مورد اجماع واقع نشده است، اهداف تعیین شده برای هریک از کشورها در زمینه میزان کاهش انتشار کربن بوده است.
در این زمینه برخی کشورها با محدودیت های وضع شده مخالفت نموده اند و افزایش اختیار عمل در انجام فعالیت های صنعتی و انتشار کربن را خواستار شده اند.
در سال آینده قرار است بار دیگر نشست تغییر اقلیم سازمان ملل در کشور شیلی برگزار شود و موارد باقی مانده در کتاب قانون توافق پاریس، که همچنان درخصوص آن اتفاق نظر وجود ندارد، مورد بحث و بررسی قرار بگیرد.
در نهایت سال ۲۰۲۰ زمانی حیاتی در مسیر اجرای توافق پاریس محسوب می شود؛ چراکه در این سال نشستی در یکی از کشورهای ایتالیا یا بریتانیا برگزار خواهد شد و در آن ضمن بررسی تلاش هایی که کشورهای جهان تا به حال در راستای اجرای این توافق صورت داده اند، اهداف نهایی برای سال ۲۰۳۰ به تصویب می رسد.
منبع: گاردین yon.ir/zzy7k
انتهای پیام/ اقتصاد بین الملل
