به گزارش مسیر اقتصاد کشور کره جنوبی که جزو چهار اقتصاد برتر قاره آسیا به شمار می‌رود، از یک نظام شش پله ای در تعرفه گذاری برق خانگی استفاده می کند. اما در این کشور، در بخش صنعتی و به منظور حمایت از این بخش، قیمت برق صنعتی ثابت و ارزانتر از بخش خانگی در نظر گرفته شده است.
در نظام تعرفه گذاری موجود بخش خانگی، قیمت برق مشترکینی که زیر ۱۰۰ کیلووات ساعت بر ماه مصرف می کنند، برابر ۶۰.۷ وون بر کیلووات ساعت است؛ اما قیمت برق مشترکینی که بالای ۵۰۰ کیلووات ساعت مصرف می‌کنند برابر ۷۰۹.۵ وون بر کیلووات ساعت است.
بنابراین قیمت برق مشترکین پرمصرف بیش از ۱۱ برابر قیمت برق مشترکین کم مصرف تعیین گردیده است.
مقایسه مصرف بخش خانگی و صنعتی در کره جنوبی
در سال ۲۰۱۶ بخش صنعت کره جنوبی بیش از ۵۶% از کل برق این کشور را مصرف کرده است؛ در حالی که مصرف برق بخش خانگی در حدود ۱۳% از مصرف کل بوده است.
از آنجایی که مصرف برق بخش صنعتی نسبت به بخش خانگی در طول سال به صورت پیوسته و تقریبا یکنواخت است، بیشتر بودن مصرف برق در بخش صنعت نسبت به بخش خانگی نیز منجر به افزایش ضریب بار این کشور در حدود ۷۴% شده است.
بر اساس داده های نیروی برق کره جنوبی (KEPCO) در سال گذشته، متوسط برق بخش صنعتی ۱۰۷.۴۱ وون بر کیلووات ساعت و متوسط برق بخش خانگی برابر ۱۲۳.۶۹ وون بر کیلووات ساعت به فروش رفته است. بنابراین قیمت متوسط برق بخش صنعت نسبت به بخش خانگی در حدود ۸۷% است.
قیمت گذاری برق به نفع بخش صنعتی
کیمیانگرو مدیر کل سیاست انرژی صنعت در وزارت تجارت در مصاحبه با رویترز اعلام کرده بود که در حال تدوین یک نظام سه پله ای بر حسب زمان برای بخش صنعت است. با استفاده از این سیستم قیمت گذاری، قیمت برق بخش صنعت بین ۱۰.۴ تا ۱۱.۶ درصد کاهش خواهد یافت.
استفاده از تجربه کره جنوبی برای تعرفه گذاری در ایران
با جمع بندی مطالب فوق و مقایسه آن با نظام تعرفه گذاری موجود در کشور، برخی اشکالات اساسی در قیمت های مصوب برق چندین ساله وزارت نیرو مشاهده می شود که بایستی در آنها اصلاحات اساسی رخ دهد.
در حال حاضر متوسط برق صنعتی کشور از برق خانگی گرانتر بوده و در حدود ۱.۴ برابر است. همچنین علیرغم پلکانی بودن برق بخش خانگی، قیمت برق تمامی مصرف کنندگان یارانه ای بوده و با افزایش میزان مصرف، میزان یارانه برق مشترکین نیز افزایش می یابد.
پرمصرف‌ها ۹۰۰ هزار تومان و کم‌‌مصرف‌ها ۱۴۰ هزارتومان یارانه پنهان برق دریافت می‌کنند
در نتیجه پیشنهاد می شود که اولا شیب افزایش قیمت برق بخش صنعتی در سال جدید از بخش خانگی کمتر قرار داده شود (مثلا متوسط ۵% برای صنعت و ۱۰% برای بخش خانگی).
ثانیا در بخش خانگی قیمت پله های پایین ثابت نگه داشته شده و قیمت پله های بالایی افزایش یابد یا اینکه درصد افزایش پله های مصرفی به صورت غیریکسان و درصد افزایش پله های بالاتر بیشتر باشد.
این امر در مهرماه سال ۹۴ برای آب خانگی اتفاق افتاد که به موجب آن، میزان آب شرب مصرفی شهر تهران حدود ۱.۷۲% کاهش یافت. الگویی که ضروری است برای قیمت گذاری برق نیز استفاده شود.
منبع: رویترز
