ایجاد زیرساخت حمل‌ونقل، یکی از مهم‌ترین ارکان توسعه اقتصادی کشورها به شمار می‌رود. کشوری که دارای شبکه حمل و نقل بهینه باشد، علاوه بر کاهش هزینه تمام شده کالاها می تواند با تسهیل حمل مسافران، زمینه ساز توسعه و آبادانی نقاط مختلف کشور شود.
به گزارش مسیر اقتصاد در کشور ایران هر ۴ شیوه حمل و نقل هوایی، دریایی، جاده ای و ریلی مورد استفاده قرار می گیرد. اما زیرساخت جاده ای با سهم بالای ۹۰ درصدی در حمل کالا و ۸۵ درصد در حمل مسافر بیشترین سهم را در جذب بار و مسافر بین سایر شقوق حمل و نقل دارد.
حمل و نقل ریلی به جاده مزیت دارد
این درحالیست که مزیت های حمل و نقل ریلی نسب به جاده مانند کاهش آلایندگی های زیست محیطی، صرفه جویی ۱ به ۷ در مصرف سوخت، امکان جایجایی حجم زیادی از بار و مسافر توسط یک قطار و همچنین ایمنی بسیار بالاتر سبب شده است که اسناد بالادستی خواهان شتاب در توسعه زیرساخت های حمل و نقل ريلی باشند.
با این وجود مناسبات نادرست اقتصادی نظير قيمت پايين سوخت و اخذ حق دسترسی بالا از حمل و نقل ريلی باعث ارزانی نسبی حمل و نقل جاده ای و به تبع آن جذب بار و مسافر به این شیوه از حمل شده است.
اولویت وزارت راه کماکان توسعه حمل و نقل جاده ای است
طبق آمار سازمان راهداری و سالنامه آماری شرکت راه آهن، نرخ رشد توسعه زیر ساخت های جاده ای در چهار سال گذشته نسبت به مدت مشابه کاهش داشته است اما با این حال همچنان سرمايه گذاری در توسعه زیر ساخت حمل و نقل جاده ای نسبت به حمل و نقل ریلی در اولویت های وزارت راه و شهرسازی قرار دارد.
لزوم سیاستگذاری وزارت راه برای توسعه حمل و نقل ریلی
انتظار می رود وزارت راه با اعمال نقش حاكميتي و مهندسی در اقتصاد حمل و نقل كشور، جريان سرمایه گذاری های صورت گرفته در توسعه زیرساخت حمل و نقل کشور را مديريت و با اتخاذ تدابیر هدفمند، استفاده از حمل و نقل ريلی را نسبت به سایر شیوه های حمل جذاب و قابل استفاده نمايد.
در این صورت همچنین دولت می تواند نقش خود را در احداث راه و راه آهن کمرنگ کرده و نقش قاعده گذار را ایفا نماید و از این طریق شرايط اقتصادی را برای سرمايه گذاری بخش غيردولتی در حوزه زیرساخت ريلی نیز فراهم كند.
