به گزارش مسیر اقتصاد (مسیر اقتصاد)، مراسم امضای قرارداد مشارکت تولید واگن بین «سازمان گسترش و نوسازی صنایع ایران» و «شرکت ترنس مش هلدینگ روسیه»، دیروز با حضور عراقچی، نعمت‌زاده، سفیر روسیه در ایران و هیاتی از این شرکت روسی در محل ساختمان وزارت صنعت، معدن و تجارت برگزار شد.
رئیس هیات عامل سازمان گسترش و نوسازی صنایع ایران (ایدرو) با بیان این که شرکت ترنس مش هلدینگ روسیه بزرگ ترین شرکت ساخت اتومبیل در این کشور است، اظهار کرد: در توافقنامه صورت گرفته ۸۰ درصد سرمایه‌گذاری توسط شرکت روسی و ۲۰ درصد توسط طرف ایرانی مدنظر قرار می‌گیرد.
ویژگی های قرارداد، مدیریت چرخشی و حداکثر ساخت داخل
وی در مورد محورهای مورد نظر در قرارداد مشترک تولید واگن بین ایدرو و شرکت ترنس مش هلدینگ روسیه، عنوان کرد: از محورهای مورد نظر در این توافقنامه این است که حداکثر ساخت داخل با استفاده از توانمندی‌های کشور مدنظر قرار می‌گیرد و مدیریت به صورت چرخشی خواهد بود. علاوه بر این منابع مالی از طریق شرکت مشترک تامین خواهد بود که از طریق شرکت روسی تامین می‌شود.
معظمی با اشاره به این که طبق برنامه ششم توسعه و تاکید دولت، صنایع ریلی جزو صنایع اولویت‌دار کشور محسوب می‌شود، گفت: سال گذشته شورای اقتصاد مصوبه‌ای برای ساخت ۲۰۰۰ دستگاه واگن جهت استفاده در مترو مصوب کرد که هماهنگی این کار برعهده سازمان گسترش و نوسازی صنایع ایران است. طبق نیازسنجی‌های صورت گرفته توسط وزارت کشور به هشت تا ۱۰ هزار واگن نیازمندیم و این تعداد جدای از میزان واگن‌های مورد نیاز شهری است.
جذب سرمایه خارجی برای تامین منافع اقتصادی
منصور معظمی همچنین در مورد جزئیات این قرارداد مشترک، خاطرنشان کرد: اتفاق دیگر این توافقنامه مربوط به خرید کارخانه ساخت لوکوموتیو توسط شرکت ترنس مش هلدینگ است تا از طریق سرمایه گذاری و خرید یک شرکت واگن ساز به مشارکت با سازمان گسترش و نوسازی صنایع ایران بپردازد؛ بحث خرید کارخانه نهایی شده است و امیدواریم مشارکت مربوطه به یک همکاری گسترده بین دو کشور منجر شود.
وی با اشاره به اینکه آلستون شرکت بسیار بزرگی محسوب می‌شود که در زمینه‌های مختلف فعال است، اظهار کرد: قراردادی که با آلستون به امضاء رساندیم صرفا در زمینه واگن بود و با توجه به این که نیاز کشور حدود ۲۰ هزار دستگاه برآورد می‌شود، بنابراین در قالب یک شرکت حل مساله معنا و مفهوم ندارد.
رئیس هیات عامل سازمان گسترش و نوسازی صنایع ایران (ایدرو) ادامه داد: بنابراین ما چند مشارکت را در دستور کار قرار داده‌ایم تا بتوانیم کار را تقسیم کرده و نیاز کشور را برآورده کنیم.
عمده تامین مالی توسط طرف خارجی انجام شده است
وی به یکی از بحث‌های اقتصاد مقاومتی که تاکید بسیاری روی آن صورت گرفته، اشاره کرد و گفت: متنوع کردن و استفاده کردن از منابع بیرونی از جمله مواردی است که در اقتصاد مقاومتی بر آن تاکید شده است. بنابراین در مشارکت‌هایی که توسط ایدرو مدنظر قرار می‌گیرد تمامی فاینانس توسط طرف خارجی و سهم ایران به کمترین میزان است.
معظمی همچنین در مورد وضعیت واگن پارس نیز اعلام کرد: واگن پارس آورده طرف مقابل است و رقم مورد نظر براساس قیمت کارشناسی پرداخت خواهد شد. سازمان گسترش سازمان توسعه‌ای است و بنایی بر بنگاهداری ندارد. ما شرایط را فراهم می‌کنیم که شرکت‌های خارجی و یا شرکت‌های داخلی سرمایه گذاری را انجام دهند و توسعه صنعت در کشور رونق یابد. این کار در حوزه خودرو انجام شده و در حال حاضر شرکت‌های بزرگ با سرمایه گذاری تولیدات خود را به بازار ایران وارد کرده‌اند.
رئیس هیات عامل سازمان گسترش و نوسازی صنایع ایران (ایدرو) با اشاره به مقوله صادرات نیز یادآور شد: در قراردادهای امضاء شده بندهایی آورده‌ایم که مسوولیت صادرات برعهده آلستون یا ترنس مش هلدینگ است، چرا که به شبکه جهانی وصل هستند و خودشان جزو صادرکنندگان عمده به حساب می‌آیند.
ساخت ریل در داخل کشور به جای واردات
معظمی در پاسخ به سوالی مبنی بر واردات ۶۰۰۰ دستگاه واگن باری که قرار بود توسط وزارت راه و شهرسازی از روسیه به ایران وارد شود، تصریح کرد: قرار بر این شده است که ۱۱۰۰ دستگاه واگن به صورت آماده خریداری و نزدیک به ۵۰۰۰ دستگاه دیگر با مشارکت در داخل کشور تولید شود.
وی در خصوص این که چه اتفاقی رخ داد که قرار بر این شد که ۶۰۰۰ دستگاه به کشور وارد نشود و به ۱۱۰۰ دستگاه کاهش یابد و سایر دستگاه‌های باقی‌مانده در داخل تولید شود، بیان کرد: آقای نعمت زاده عنوان کرده بودند که روی ریل می‌خوابند و اجازه نمی‌دهند که این اتفاق صورت گیرد، اما در نهایت بدون اینکه بر روی ریل بخوابند مساله حل شد.
رئیس هیات عامل سازمان گسترش و نوسازی صنایع ایران (ایدرو)، اظهار کرد: با صحبت‌هایی که با وزارت راه و شهرسازی صورت گرفت بدون این که واردات واگن‌های باری به کشور صورت گیرد قرار بر این شد که ۱۱۰۰ دستگاه واگن وارد شده و مابقی آن با مشارکت در داخل تولید شود.
شرکت روسی واگن پارس را می خرد
وزیر صنعت نیز در این زمینه با اشاره به اینکه در قالب همکاری ایران و روسیه، طرف خارجی شرکت واگن پارس را خریداری خواهد کرد، ادامه داد: شرکت واگن پارس طی سالهای گذشته تقریبا نیمه تعطیل بود ولی در یکی دو سال اخیر فعال شده و در قالب توافقنامه جدید با روسها نیز تمام ظرفیت آن فعال خواهد شد.
وی ادامه داد: سال گذشته توافق کردیم که از ۶ هزار دستگاه واگن مورد نیاز وزارت راه، حدود ۱۱۰۰ دستگاه از روسیه خریداری شود اما ۵ هزار دستگاه باقی مانده با همکاری سه شرکت ایرانی و روسی در ایران به تولید برسد.
نعمت زاده تصریح کرد: قرارداد مشارکت با روسها بلندمدت است، تا ۳۰ سال دیگر نیز ادامه خواهد داشت و البته قابل تمدید نیز هست.
وزیر صنعت ابراز امیدواری کرد به زودی شرکت واگن پارس تبدیل به مشارکت ایران و روسیه برای تولید واگن شود و نیاز تهران و شهرستانها را به واگن برطرف کند.
لزوم تقویت ظرفیت های داخلی
شایان ذکر است در زمینه واگن سازی ظرفیت های فراوانی در کشور وجود دارد که با بهره گیری از آن ها، از واردات واگن بی نیاز خواهیم شد. به عنوان مثال مدیرعامل شرکت مترو با بیان اینکه هم اکنون ۴۵ درصد از واگن های مترو بومی سازی شده است، یادآور شد: هدف گذاری نهایی ما این است که این ظرفیت را بیشتر کنیم.
وی با اشاره به اینکه هم اکنون ظرفیت ساخت ۱۰۰ درصدی واگن های مترو در داخل کشور وجود دارد، بیان کرد: کارخانه های زیادی در سال های اخیر در کشور در زمینه ساخت واگن راه اندازی شده اند که بیشتر آنها تعطیل شده اند و در پرداخت حقوق کارگران با مشکل روبه رو هستند اما شرکت واگن سازی تهران تنها شرکتی است که همچنان فعال است.
درویشی با بیان اینکه امکان افزایش ظرفیت تولید واگن در این شرکت تا سه برابر وجود دارد؛ گفت: کلانشهرهای کشور نیز به جای ورود واگن از خارج از کشور می توانند با هزینه کمتر واگن های مورد نیاز خود را از این شرکت تهیه کنند.
امکان تامین مالی پروژه ها با استفاده از سرمایه های مردم وجود دارد
مسئولان باید این موضوع را در نظر بگیرند که اگرچه سرمایه گذاری خارجی برای رونق صنعت کشور لازم است ولی باید این سرمایه گذاری، ظرفیت تولید داخلی را تقویت کند و نهایتا منجر به بومی سازی تولید واگن در کشور شود.
همچنین لازم به ذکر است که امکان تامین مالی شرکت ها و قراردادهای سودده، با استفاده از سرمایه های مردمی و نقدینگی موجود در اقتصاد کشور وجود دارد و این موردی نیست که در آن نیاز به تامین مالی خارجی وجود داشته باشد. لذا به جای حضور شرکت های خارجی مگر در موارد خاص، می توان مردم را از طریق سازوکارهای بازار سرمایه در شرکت ها و سوددهی پروژه ها شریک نمود.
