مسیر اقتصاد/ صنایع فرهنگی که از مهمترین عناصر اثرگذار فرهنگ و اقتصاد جامعه است که البته این روزها در کشور ما وضعیت مناسب و خوشحال کننده ای ندارد.
تولیدات داخلی صنایع فرهنگی در کشور خیلی پایین است، بازار در دست خارجی هاست و واردات برخی از کالاهای فرهنگی نظیر اسباب بازی، لباس و پوشاک و قطعات نرم افزاری و سخت افزاری نیز حجم قابل توجهی دارد.
این چند نمونه خود بیانگر این مساله است که در حوزه صنایع فرهنگی، کشور ما نتوانسته پیشرفت خوبی داشته باشد. اما با طرح گفتمان اقتصاد مقاومتی در کشور شاید بتوان کمی امیدوار شد که به صنایع فرهنگی و اثر اجتماعی و سود اقتصادی که دارد نیز توجه بیشتری شده تا شاهد پیشرفت و جایگاه اصلی این صنعت در کشور باشیم.
به همین دلیل بایستی سهم و نحوه تاثیر صنایع فرهنگی در اقتصاد مقاومتی را مورد واکاوی قرار داده تا این صنایع بتوانند در پازل اقتصاد مقاومتی به خوبی نقش خود را ایفا کنند.
با توجه به تعریف صنایع فرهنگی که عمدتا بر کالاهای فرهنگی متمرکز بوده و به دنبال فرهنگ سازی و سپس تجاری سازی، افزایش تولید و در نهایت افزایش سهم از بازار است، به طور طبیعی رابطه این صنایع با اقتصاد مشخص می شود.
از آنجا که طبق فرموده های رهبر انقلاب، اقتصاد مقاومتی بر درون زا و برون نگر بودن اقتصاد اشاره داشته و به طوری طراحی می شود که کشور در تمامی حملات اقتصادی دشمن حرفی برای گفتن داشته و از فشارها آسیب ندیده و با افزایش توان تولید داخلی روی پای خودش بایستد، می توان اقتصاد مقاومتی را در حوزه صنایع فرهنگی نظیر سینما، اسباب بازی، بازی های رایانه ای، صنایع دستی، شبکه های اجتماعی و … تبیین نمود.
واردات در صنایع فرهنگی
صنعت اسباب بازی یکی از این صنایع فرهنگی کشور است که در آن واردات زیادی انجام شده و به گفته دبیر شورای نظارت بر اسباب‌بازی، در سال ۹۴ ماهانه ۳ میلیون دلار واردات اسباب بازی صورت گرفته است.
اسباب بازی‌های خارجی با فناوری نوین و جذاب، تیراژهای میلیونی و قیمت ارزان وارد کشور می‌شود؛ در حالی که تولیدکننده داخلی با تیراژ کم و سرمایه اندک این کار را انجام می‌دهد.
نمونه برداری در صنایع فرهنگی
استفاده از نمونه های خارجی در عمده کالاهای فرهنگی نظیر انیمیشن و شبکه های اجتماعی مشهود بوده و سهم قابل توجهی از بازار فرهنگی و اقتصادی ایران را به خود اختصاص داده است.
در واقع در چیزی که در صنایع فرهنگ مشاهده می شود و قابل توجه است این بوده که حتی تولیدات داخلی در این زمینه نیز بر اساس نمونه ها و فرهنگ خارجی بوده و در جهت گسترش فرهنگ ایرانی اسلامی قرار نگرفته است.
البته بعضی شرکت ها طی سال اخیر در این حوزه ورود جدی تری داشته و در تهیه صنایع مختلف فرهنگی اعم از اسباب بازی و انیمیشن، از نمادها و مفاهیم داخلی استفاده نموده اند.
با این وجود به نظر می رسد دولت می تواند با حمایت های منطقی و موثر از صنایع فرهنگی و تولیدکننده های کوچک و بزرگ این صنایع در کشور و جهت دهی آنها به سمت تولید محصولات با کیفیت برآمده از فرهنگ ایرانی اسلامی، سهم مهمی در توسعه اقتصادی این صنایع برداشته و در نهایت یکی از مهمترین موارد اقتصاد مقاومتی را به ثمر بنشاند.
