مسیر اقتصاد/ افزایش پی در پی قیمت اقلام مصرفی مردم در چند سال اخیر علاوه بر نارضایتی عمومی که در حوزه معیشتی به وجود آورده، این پرسش را در ذهن مردم پررنگ کرده است که چرا با نوسان ارزهای خارجی مانند دلار قیمت کالاهایی که در داخل تولید می‌شوند نیز افزایش می‌باید.
محاسبه نهاده‌های تولیدی به قیمت جهانی منجر به افزایش تورم می‌شود
در سالیان اخیر تسلط رویکرد بازاری بر کشور باعث شده هزینه نهاده‌های تولیدی محصولات نفتی، پتروشیمی و فولادی به صورت دلاری و به قیمت جهانی محاسبه و از تولیدکنندگان داخلی گرفته شود. با افزایش قیمت نهاده تولید در بازار جهانی و یا افزایش نرخ دلار ما خودمان ناخواسته هزینه تولیدکنندگان را بالا می‌بریم و در نتیجه قیمت محصولات داخلی افزایش می‌یابد که در واقع تورم ناشی از خودتحریمی محسوب می‌شود.
با افزایش هزینه تولید نیاز تولیدکنندگان به سرمایه در گردش بالا می‌رود، آنها برای تامین سرمایه در گردش خود به سراغ نظام بانکی می‌روند. بانک‌ها نیز با اضافه برداشت از بانک مرکزی، خلق پول می‌کنند و در نتیجه تورم ناشی از فشار تقاضا به دلیل افزایش نقدینگی بالا می‌رود. افزایش تورم باعث افزایش نرخ ارز و سپس افزایش هزینه تولید می‌شود و این چرخه معیوب ادامه می‌یابد.
در این ریل‌گذاری خطرناک پالایشگاه‌ها، پتروشیمی‌ها، و فولادی‌ها که عمدتا خصوصی شده‌اند نفع هنگفتی می‌برند، ولی تولیدکنندگان، دولت و مردم ضرر هنگفتی را متحمل می‌شوند.
چرا قیمت فولاد تولید داخل به نرخ دلار وابسته است؟
یک شرکت فولادی از محل افزایش نرخ ارز و فروش محصولاتش به داخل بالای ۱۰۰ هزار میلیارد تومان سود کرده، پالایشگاهی نیز بنا بر برخی محاسبات بالای ۲۵۰ هزار میلیارد تومان معادل بودجه عمرانی کشور سود کرده است. این موضوع نشان‌دهنده وابستگی خطرناک قیمت نهاده تولید به نرخ ارز است. با افزایش قیمت دلار، محصولات فولادی گران می‌شوند و به تبع آن همه چیز گران می‌شود.
وقتی به فولادی‌ها اجازه داده می‌شود که محصولاتشان را به قیمت جهانی ضرب در نرخ دلار نیمایی به مصرف‌کننده و تولیدکننده داخلی بفروشند، طبیعی است که با افزایش قیمت دلار، فولادی‌ها قیمت محصولاتشان را بالا می برند.[۱] نتیجه نیز این می‌شود که قیمت مسکن و خودرو و همه محصولاتی که از فولاد استفاده می‌کنند بالا می‌رود. این پدیده به خاطر ریل‌گذاری غلط قانونی است. این مسئله یعنی دلاری کردن اقتصاد داخلی و افزایش هزینه تولید و افزایش تولید به دست خودمان است.
فروش دلاری محصولات نفتی، پتروشیمی و فولادی به تولیدکنندگان داخلی متوقف شود
این که به دنبال چند دلال بگردیم آدرس غلط است. با مقررات‌گذاری غلط قیمت‌گذاری محصول فولادی به توزیع ناعادلانه انفال به ضرر منافع عمومی و گرفتار کردن اقتصاد کشور در یک گرداب تورمی خطرناک ناشی از دلاری کردن هزینه تولید دامن زدیم.
بنابراین تنها راه نجات از این چرخه معیوب، تجدید نظر در مقررات عرضه محصولات فولادی در بورس به قیمت دلاری جهانی است. محصولات پالایشی، پتروشیمی و فولادی نباید دلاری قیمت گذاری شوند.
پینوشت:
[۱] فرمول کنونی قیمت‌گذاری: قیمت پایه =۸۰ درصد قیمت جهانی × قیمت دلار نیمایی
انتهای پیام/ تولید
