به گزارش مسیر اقتصاد یکی از مهمترین برنامه‌های کشورها در جهت کنترل گرمایش زمین و تحقق اهداف توافق اقلیمی پاریس، کاهش استفاده از زغال سنگ به عنوان آلاینده‌ترین سوخت فسیلی بوده است. از این رو یکی از مهمترین برنامه‌ها در اجلاس سالانه کشورها درخصوص تغییرات اقلیمی، تصمیم گیری درخصوص میزان کاهش مصرف زغال سنگ بوده است. به طور خاص در اجلاس سال ۲۰۲۱ که در گلاسکو اسکاتلند برگزار شد، کشورها تنها درخصوص اینکه هدف «کاهش مصرف» یا «توقف مصرف» را برای زغال سنگ به تصویب برسانند، اختلاف نظر داشتند؛ اما آنچه از سال قبل تا امروز محقق شده عملا «افزایش مصرف» بوده است.
ثبت رکورد جدید مصرف زغال سنگ برای دومین سال متوالی
آمارها نشان می‌دهد در سال ۲۰۲۲ میلادی نیز برای دومین سال متوالی، مصرف زغال سنگ در جهان رکوردی جدید به ثبت خواهد رساند. قیمت زغال سنگ در ماه‌های اخیر به شدت افزایش یافته است و بر اساس پیش‌بینی‌ها، انتظار می‌رود به دلیل بالا ماندن تقاضا، این افزایش قیمت تا سال‌ها تداوم داشته باشد. از طرف دیگر همچنان در کشورهای جهان برنامه‌هایی برای افزایش میزان استخراج زغال سنگ و استفاده از آن در نیروگاه‌های تولید برق در دستورکار قرار دارد.
در دو سال اخیر بهبود شرایط اقتصادی کشورها بعد از رفع محدودیت‌های کرونایی به افزایش تقاضا برای انرژی منجر شد و وقوع جنگ اوکراین نیز سمت عرضه انرژی را با چالش جدی مواجه کرد. این شرایط بسیاری از کشورها را با بحرانی کم نظیر در حوزه انرژی مواجه کرد که نتیجه آن استفاده بیشتر از زغال سنگ به عنوان آلاینده‌ترین سوخت فسیلی بوده است.
اهداف اقلیمی قابل تحقق نیست
طرفداران اعمال محدودیت‌های اقلیمی برای جلوگیری از گرمایش زمین و تولید کربن، معتقدند بخش انرژی مهمترین بخش برای تحقق این اهداف است و تا زمانیکه کشورها در بخش انرژی خود تغییرات کلانی را صورت ندهند، جلوگیری از تغییرات اقلیمی ممکن نیست. با وجود این، عملکرد کشورهای جهان در سال‌های اخیر نشان می‌دهد مواردی همچون امنیت انرژی و تضمین رشد اقتصادی، همواره اهمیتی به مراتب بیشتر از اجرای محدودیت‌های اقلیمی داشته است.
رکوردشکنی متوالی مصرف زغال سنگ در دو سال اخیر نیز این ادعا را اثبات می‌کند. در سال گذشته شرکت‌های فعال در حوزه استخراج زغال سنگ به سودهایی کلان رسیدند و بسیاری از کشورها در اروپا و آسیا، تولید و مصرف زغال سنگ را افزایش دادند. زغال سنگ در مقایسه با دیگر سوخت‌های موجود، از مزیت‌هایی همچون ارزانی، آسانی حمل و نقل و آسانی در تولید حرارت برخوردار است و از این رو همواره گزینه اول کشورهایی محسوب می‌شود که به هر دلیل با بحران در تامین انرژی مواجه می‌شوند.
منبع: بلومبرگ
انتهای پیام/ اقتصاد بین‌الملل
