مسیر اقتصاد/ مالیات بر تجملات و لوکس نشینی نوعی از پایه‌های مالیاتی است که به هرگونه کالا یا خدمات تجملاتی و یا به اصطلاح «لاکچری» وضع خواهد شد. نوعی از کالا و یا خدمات که ضروری تلقی نمی‌شود و در عین حال با افزایش قیمت تقضا برای آن افزایش می‌یابد را کالا یا خدمات لاکچری و یا تجملی گویند.
این پایه مالیاتی در بسیاری از کشورهای جهان از جمله استرالیا، کانادا، آمریکا، بریتانیا، چین و … بر املاک، خودروها و ورزش‌های گرانقیمت وجود دارد. اخذ این مالیات یا به صورت نرخ بالاتری از ارزش افزوده در قیاس با دیگر کالا ها و خدمات عمومی و یا درقالب اظهارنامه سالانه صورت می‌پذیرد.
لوکس نشینی یکی از عوامل اصلی تقاضاهای کاذب در اقتصاد است
تجمل گرایی و لوکس نشینی نوعی از مصرف گرایی افراطی است که مکتب اسلام به شدت آن را نکوهش کرده است. از نگاه صاحب نظران جامعه شناسی از جمله پروفسور رفیع پور: «برخورداری و استفاده از کالاهای لوکس و گران قیمت و داشتن ثروت بیشتر برای مصرف بیشتر، ارزش تلقی می شود و همه افراد جامعه به ویژه طبقه متوسط و پایین جامعه می کوشند به هر قیمت ممکن به آن دست رسی یابند و همچون طبقه بالای جامعه، بخرند و بپوشند و بخورند و زندگی کنند. درواقع در این حالت، ثروت به ارزش تبدیل می شود و همین، زمینه تبدیل شدن نابرابری به یک ارزش را سبب می شود و احساس محرومیت نسبی و بی عدالتی در افراد جامعه از همین جا آغاز می شود. آنگاه که نمایش ثروت آغاز شد، در پی آن، مقایسه ها و احساس محرومیت ها به وجود می آید و به تدریج، ظواهر و ابزارهای مادی مانند اتومبیل، لباس و طلا و جواهر، ملاک ارزیابی می شوند.»
در مواجه اول با لوکس نشینی، این فرهنگ در جامعه موتور مولد مصرف گرایی است. درواقع بخش اعظمی از جامعه به دلیل رواج این فرهنگ تقاضا های کاذبی در اقتصاد ایجاد خواهند کرد و پاسخ به این خواسته‌ها برای دولت‌ها هزینه در پی دارد. پس مالیات ستانی از این پدیده مذموم در اقتصاد امری مشروع است.
همچنین لوازم لوکس از جمله خودرو ها یا خانه‌های لوکس ده‌ها برابر متوسط جامعه از محیط زیست بهره کشی و استفاده می‌کنند که خطراتی برای عموم جامعه و نسل‌های آینده در پی دارد. به این ترتیب دولت ها وظیفه دارند ضرر و زیان حاصل از زندگی تجملاتی عده اندکی از مردم که بر کل جامعه و نسل های آینده وارد می‌کنند را اخذ کنند.
جدول زیر بیان گر میزان خسارتی است که خانه‌های لوکس بر محیط زیست وارد می‌کنند. عمارت های لوکس سالانه به صورت متوسط ۸۰۰۰۰ کیلووات ساعت برق مصرف می‌کنند. این میزان برق مصرفی معادل خسارت به محیط زیست بر اساس معادل‌های شکل زیر است. در شکل زیر مقدار فرسایش خاک، اشغال زمین و از بین بردن خاک‌های حاصلخیز یا مناطق بکر لحاظ نشده است.
نرخ پایین مالیات بر خانه‌های لوکس نقض غرض با این مالیات است
با انتشار جدول مالیات بر خانه‌های لوکس توسط سازمان امور مالیاتی میزان مالیات خانه‌های لوکس در طول سال مشخص شد. طبق جدول زیر مالیات سالانه یک خانه ویلایی ۳۰۰ متری در لواسان با کف قیمت ۶۰ میلیارد تومان معادل ۱۵۰ میلیون تومان در سال است. به عبارتی ماهیانه حدود ۱۲ میلیون تومان که معادل شارژ ساختمانی عموم ساختمان‌های شمال شهر تهران است.
هدف از اخذ مالیات بر خانه‌های لوکس جبران هزینه‌هایی است که لوکس نشینی بر اقتصاد و جامعه تحمیل می‌کند. نرخ‌های جدول بالا نمی‌تواند جبران بخش کوچکی از هزینه‌هایی که خانه‌های لوکس بر اقتصاد تحمیل می‌کنند باشد. هزینه زندگی تجملاتی باید سخت و گزنده باشد به طوریکه افراد هرچند بسیار ثروتمند نیز به واسطه مالیات‌های سنگین از بخشی از این نوع زندگی صرف نظر کنند. نمایش ثروت و مانور تجمل اگر در جامعه بدون هزینه باشد موجب جابجایی نیازهای واقعی با کاذب خواهد شد که هزینه بسیاری برای اقتصاد یک کشور در پی دارد. وضع نرخ‌های بسیار پایین بر این نوع از مصرف گرایی نیز تنها به مشروعیت این فرهنگ و نهادینه کردن آن کمک خواهد کرد.
انتهای پیام/ مالیات
